Գոհար Գասպարեան

Գոհար Գասպարեան (օրիորդական ազգանունը՝ Խաչատրեան, 14 Դեկտեմբեր 1924(1924-12-14)[2][3], Գահիրէ, Եգիպտոս[4][2][3] - 16 Մայիս 2007(2007-05-16)[1], Երեւան, Հայաստան[3]), հայ օփերայի արուեստի մեծագոյն վարպետ, ԽՍՀՄ ժողովրդական արուեստագէտ։

Գոհար Գասպարեան

Կենսագրութիւն

Խմբագրել

Ծնած է 1924 Դեկտեմբեր 14-ին, Գահիրէ։ Անոր անուանած նաեւ՝ «Հայկական սոխակ»։ Գոհար Գասպարեան ունէր ձայնային լայն տիապազոն, անբասիր արուեստի հմտութիւն. անոր ձայնը կ'առանձնանար ճկունութեամբ, երանգներու ճոխութեամբ, անցումներու թեթեւութեամբ։ Պելկանտօ ոճի խոշորագոյն վարպետներէն է։

Ուսանած է տեղի երաժշտական ակադեմիան, 1940 թուականէն ելոյթներ ունեցած է Գահիրէի մէջ։ 1948 թուականին հայրենադարձուած է։ 1949 թուականէն արդէն Հայաստանի օփերայի եւ պալէի ազգային ակադեմիական թատրոնի մեներգչուհի էր, հանդէս եկած է 23 օփերաներու գլխաւոր դերերով, անոր երգացանկին մէջ տեղ գտած են աւելի քան 500 ստեղծագործութիւններ։

Գոհար Գասպարեանի համերգային երգացանկը հարուստ եղած է նաեւ (Պախ, Հենտել, Մոզարտ, Շտրաուս, Գրիգ, Գլիեր, Ռախմանինով, Չայկովսկի եւ ուրիշներ, իտալացի վարպետներ, հայ հոգեւոր երաժշտութիւն, Կոմիտաս եւ այլն)։

Գոհար Գասպարեան 1956-էն ԽՍՀՄ ժողովրդական արուեստագիտուհի էր։ 1964-էն դասաւանդած է Երեւանի երաժշտանոցէն ներս, 1973-էն՝ Երեւանի երաժշտանոցի փրոֆէսոր է։ Անոր բազմաթիւ աշակերտները դարձած են համաշխարհային լաւագոյն բեմերու մեներգիչներ։ 1984 թուականին ընտրուած է Երեւանի պատուաւոր քաղաքացի։ Անոր աշակերտը եղած է նաեւ ապագայ ամուսինը՝ օփերայի երգիչ, բեմադրող, դերասան Տիգրան Լեւոնեան։

Պարգեւներ, մրցանակներ, կոչումներ

Խմբագրել
  • 1951 թ.՝ ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ
  • 1953 թ.՝ ՀԽՍՀ ժողովրդական արուեստագէտ
  • 1956 թ.՝ ԽՍՀՄ ժողովրդական արուեստագէտ
  • 1965 թ.՝ ՀԽՍՀ Պետական մրցանակ
  • 1973 թ.՝ Երեւանի կոնսերվատորիայի փրոֆէսոր
  • 1984 թ.՝ Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս
  • Ժողովուրդներու բարեկամութեան շքանշան
  • 1984 թ.՝ Լենինի շքանշան
  • 1984 թ.՝ Երեւանի պատուաւոր քաղաքացի
  • 1997 թ.՝ ՀՀ Մեսրոպ Մաշտոց շքանշան

Աղբիւրներ

Խմբագրել
  • Րաֆֆի Օրացոյց, Րաֆֆի Օրացոյցներու Հրատարակչական Կազմ, Թեհրան, Իրան, 2008։
  • Հայկական համառօտ հանրագիտարան, հ. 1, էջ 616, Երեւան, 1990։

Ծանօթագրութիւններ

Խմբագրել

Արտաքին յղումներ

Խմբագրել