Էմիլ Զոլա

Էմիլ Ֆրանսուա Զոլա (ֆր.՝ Émile Zola, 2 Ապրիլ 1840, Փարիզ – 29 Սեպտեմբեր 1902, Փարիզ) ֆրանսացի գրող, հրապարակախօս, քաղաքական գործիչ։

Էմիլ Զոլա ֆր.՝ Émile Zola
Ծննդեան անուն	ֆր.՝ Émile Édouard Charles Antoine Zola
Ծնած է	2 Ապրիլ 1840
Ծննդավայր	Փարիզ, Ֆրանսա
Վախճանած է	29 Սեպտեմբեր,1902 (62 տարեկան)
Մահուան վայր	Փարիզ, Ֆրանսիայի երրորդ հանրապետություն
Քաղաքացիութիւն	Ֆրանսացի
Ազգութիւն	ֆրանսիացիներ
Մայրենի լեզու	Ֆրանսերէն
Կրօնք	Աթէիզմ
Ուսումնավայր	Սենտ-Լուիսի լիցեյ
Ազդուած է	Օնորե դը Բալզակ
Երկեր	Ժերմինալ Ծուղակ Նանա
Ժանրեր	Վէպ եւ պատմուածք
Մասնագիտութիւն	Վիպագիր
Վարած պաշտօններ	ընկերության նախագահ
Պարգեւներ եւ մրցանակներ	Պատվավոր լեգիոնի շքանշանի սպա
Ամուսին	Ալեքսանդրին Զոլա
Ծնողներ	հայր՝ Francesco Zola, մայր՝ Émilie Aubert
Երեխաներ	Ժակ Ռոզրոտ եւ Դենիզ Ռոզրոտ
Ստորագրութիւն

Կենսագրութիւն

Էմիլ Ֆրանսուա Զոլան եղած է 19-րդ դարու 2-րդ կէսի իրատեսութեան ամենավառ ներկայացուցիչներէն մէկը, եւ բնապաշտ շարժումին առաջնորդն ու տեսաբանը։

Ֆրանսական գրականութեամբ բայց իտալական ծագում ունեցող Զոլան, իր գրական ստեղծագործական գործունէութիւնը սկսած է իբրեւ լրագրող՝ համագործակցելով «L’evenement», «Le Figaro», «Le Rappel», «Tribune» թերթրուն հետ։ 1867-ին իր վէպերը՝ «Մարսելեան Գաղտնիքներ»-ը վէպ-թերթեր էին։

Զոլա յայտնի է որպէս արդիւնաբերական հասարակութեան ժամանակաշրջանին ազատամտութեան հետեւորդ։

Ստեղծագործութիւններ

Էմիլ Զոլայի առաջին ստեղծագործութիւնները տպագրուած են 1800-ական թուականներուն «հեքեաթներ Նինոնին» (Conte à Ninon, 1860 ), «Կլոդի խոստովանութիւնը» (Le confession de Claude, 1865), «Մահացած Կնոջ Կտակարանը»( Le vœu d'une morte,1866) «Մարսելեան Գաղտնիքները» (Les mystères de Marseille)։ «Թերեզ Ռաքեն» (Thérèse Raquin,1867) եւ «Ռուգոն-Մակկարներ» ( Les Rougon-Macauquarts) աւելի լուրջ վէպեր են։ Աւելի ուշ կը հրատարակէ «Ապրելու Բերկանքը» («La joie de vivre»,1884), «Սիրոյ Էջը» («Une page d'amour»,1878) , «Երազանք» («Լe rêve»,1888), վէպերը։

Քաղքենիութեան նիւթը շարունակուեցաւ նաեւ «Աբբա Մուրէի Յանցագործութիւնը» ( La faute de l’abbe Mouret, 1875), «Բլասանի գրաւումը» (La conquête de Plassan 1874), « Հրէշ մարդը» (La bête humaine1890), «Կանացի Երջանկութիւն» (Au bonheur des dames, 1883) «Աւար» (La curée, 1872), «Փող» (L’argent 1891) , «Ծուղակ» (L’assomoir,1877), «Ժերմինալ» (Germinal, 1885)։

Զոլայի յաջորդ շրջանի ստեղծագործական ոճը կը դառնայ գիտական։ Զոլայի նոր մոտեցումը հիմնաւորուեցաւ «Փորձարարական Վէպ» (Le roman experimental, 1880) վէպին մէջ։ Ունեցած է անաւարտ գործեր «Պտղաբերութիւն» (Fécondité,1899), «Աշխատանք» (Travail, 1901), «Ճշմարտութիւն» (Vérité,1902))։ «Աւետարաններ» շարքին նախորդած է «Քաղաքներ» եռագրութիւնը «Լուրդ» (Lourdes,1894),«Հռոմ» (Rome,1896),«Փարիզ» (Paris,1898)։

Հրէշ մարդը

Էմիլ Զոլայի մահը

Զոլան կը մահանայ 29 Սեպտեմբեր 1890-ին՝ Փարիզի մէջ։ Կ'ենթադրեն, որ ան թունաւորուած է, սակայն փաստ չկայ։