«Սօս Վանի» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

'''Սօս Վանի''' (աւազանի անունով՝ Կարապետ Յովհաննէսեան, [[1895 թուական|1895]], Թաղ գիւղ, [[Շատախ|Շատախ, Վասպուրական]] - [[28 Մայիս]] [[1966 թուական|1966]], [[Քոքինիոյ (Գոքինիա) հայկական գաղութը, Յունաստան|Քոքինիա]]՝ Փիրէա, [[Յունաստան]]),

Սօս-Վանի, աւազանի անունով՝ Կարապետ Յովհաննէսեան։ Նախնական կրթութիւնը կը ստանայ [[Վարագայ (Սուրբ Նշանի) Վանք|Վարագայ Վանք]]ի Ժառանգաւորաց վարժարանը (հիմնեց՝ [[Խրիմեան Հայրիկ]]), ուրկէ կը փոխադրուի Վանի Կեդրոնականը։ Երկու տարի ետք, կը յաճախէ Ատաբազարի Կեդրոնական վարժարանը, որուն ընթացքը կ՛աւարտէ [[1913 թուական|1913-ին]]։

Երկու տարի կը պաշտօնավարէ տեղւոյն Ստեփանեան վարժարանին մէջ մինչեւ [[1915 թուական]]ը: Կը ձերբակալուի եւ կ'ենթարկուի ահաւոր չարչարանքներու։ Մեռած կարծելով, զայն կը նետեն դիակներու մէջ։ Կը յաջողի փախուստ տալ եւ կը հասնի մինչեւ Էսկիշէհիր ու ապա Գոնիա, ուր կ'ապրի գաղտնօրէն, մինչեւ զինադադար։

Զինադադարի ընթացքին, կը պաշտօնավարէ յաջորդաբար Ատափազարի եւ Պանտրմայի վարժարաններուն մէջ, ուրկէ մեծ փախուստի (յունական բանակի նահանջ) օրերուն՝ [[1922 թուական|1922]], այլ գաղթականներու հետ կ'ապաստանի [[Յունաստան]]։

1922-էն մինչեւ 1949 յաջորդաբար կը պաշտօնավարէ Թեսաղոնիկէ, Քոքինիա, Աղեքսանդրուպոլիս, Տրամա, Գավալա, Քոմոթինի, բեղուն գործունէութեամբ։

1949-ին, [[Աթէնք]] կը փոխադրուի ու կը հաստատուի Քոքինիա (այժմ Նիքէա), ուր կը վերսկսի իր ուսուցչական աշխատանքին։

Շուրջ 15 տարի կը գործէ իբրեւ ուսուցիչ, յետոյ կը դառնայ տնօրէն Ֆիքսի եւ Քոքինիոյ «Միացեալ» եւ «Զաւարեան» վարժարաններուն։ Տարիքի բերումով հանգտեան կը կոչուի եւ կը քաշուի կրթական ասպարէզէն, ուր ծառայեց 45 տարի։

Գրագէտի եւ հեքիաթագիրի իր համբաւը ան կը պարտի մամուլին մէջ իր ստորագրած հարիւրաւոր հետաքրքրական գրութիւններուն, որոնց մէկ մասը միայն լոյս տեսաւ առանձին հրատարակութիւններով, ինչպէս «Վահագնածնունդ»ը, «Ծամթելս ծովը ընկաւ»ը, «Ճանչնանք մեր հայրենիքը» (Վասպուրականի մասին) եւ «Այն օրէն ի վեր, այն օրէն անդին»ը՝ պատմուածքներու եւ աւանդութիւններու երկու հատորներ։