«Այնճար» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Content deleted Content added
կատեգորիայի հեռացում using AWB
No edit summary
Տող 1.
[[Պատկեր:Anjar Street, March 2017.jpg|250px|մինի|աջից|Այնճարի գլխաւոր մայրուղին]]
{{Բնակավայր
'''Այնճար''' կամ '''Անճար''' ({{lang-ar|عنجر}}, {{lang-en|Ainjar}}, որ կը նշանակէ արագահոս կամ չոռոգուած գետ) կամ '''Հաուշ Մուսա''' ({{lang-ar|حوش موسى}}), [[Լիբանան]]ի [[Պեքաայի Մարզ|Պեքաայի շրջանին]] մէջ 2400 ամբողջութեամբ հայ բնակչութիւն ունեցող քաղաք մըն է:<ref>[http://www.mousaler.com/anjar/data/demographics.html ANJAR: Demographics<!-- Bot generated title -->]</ref> Անոր ընդհանուր տարածութիւնը կը կազմէ մօտաւորապէս 20 քառակուսի քիլոմեթր: Ամրան եղանակին, բնակչութեան թիւը կը հասնի 3500-ի, մուսալեռցիներու Պէյրութէն կամ սփիւռքի այլ երկիրներէ վերադարձին պատճառով: Հին աշխարհին մէջ, քաղաքին անունը կը ճանչցուէր իբրեւ Չալքիս:<ref>{{cite web |last1=Lendering |first1=Jona |title=Bekaa Valley |url=https://www.livius.org/articles/place/bekaa-valley/ |website=Livius.org}}</ref>
|կարգավիճակ = Քաղաք
|հայերեն անվանում = Այնճար
|բնագիր անվանում = {{lang-ar|عنجر}}
|ենթարկում =
|երկիր = Լիբանան
|պատկեր = Anjar.jpg
|զինանշան =
|զինանշանի լայնություն =
|զինանշանի նկարագրում =
|դրոշ =
|դրոշի լայնություն =
|դրոշի նկարագրում =
|lat_dir = 33|lat_deg = |lat_min = 43|lat_sec = 33
|lon_dir = 35|lon_deg = |lon_min = 55|lon_sec = 47
|CoordAddon =
|CoordScale =
|երկրի քարտեզի չափ = 300
|երկրամասի քարտեզի չափ =
|շրջանի քարտեզի չափ =
|երկրամասի տեսակ =
|երկրամաս =
|երկրամասը աղյուսակում =
|շրջանի տեսակ =
|շրջան =
|շրջանը աղյուսակում =
|համայնքի տեսակ =
|համայնք =
|համայնքը աղյուսակում =
|երկրի քարտեզ = <!-- ալընտրանի, բայց երկրների (շրջանների) նույն կոորդինատներով -->
|երկրամասի քարտեզ = <!-- ալընտրանի, բայց երկրների (շրջանների) նույն կոորդինատներով -->
|շրջանի քարտեզ = <!-- ալընտրանի, բայց երկրների (շրջանների) նույն կոորդինատներով -->
|ներքին բաժանում =
|ղեկավարի տեսակ = Քաղաքապետ
|ղեկավար = Վարդգէս Խօշեան
|հիմնադրման թվական =
|առաջին հիշատակում =
|այլ անվանումներ =
 
==Պատմութիւն==
|տարածք =
[[Պատկեր:Anjar vu du palais.jpg|250px|մինի|աջից|Այնճարի բերդ]]
|բարձրության տեսակ =
Ըստ յիշատակութիւններու, քաղաքը կը հիմնադրուի 8-րդ դարու սկիզբը ումաուիներու խալիֆ Ալ-Ուալիտ Ա.-ի կողմէ, իբրեւ նստավայր: Սակայն, պատմաբան [[Ժերէ Լ. Պաչարաչ]] կ'ըսէ, թէ Ալ-Ուալիտի որդին՝ [[Ալ-Ապպաս իպն Ալ-Ուալիտ]]ն էր Այնճարը հիմնադրողը մօտաւորապէս 714-ին՝ նշելով բիւզանդացի քրոնիկագիր Թէոֆանոսը, որ կ'արձանագրէ, թէ Ալ-Ապպաս ինք կառուցած է քաղաքը:
|կենտրոնի բարձրություն =
 
|կլիմա =
Նախքան հայերուն հաստատուիլը, Այնճարի հողամասը սեփականութիւնն էր Ռուճտի Պէկ Ֆհմիին եւ իր մօր Այիշա Սապարնազին, որ ժառանգ մնացած էր իրենց Ահմէտ Ֆհմի փաշայէն:
|պաշտոնական լեզու = Հայերէն, արաբերէն
Ֆրանսական հոգատար իշխանութիւնները, գործադրելով Ազգաց Դաշնակցութեան Գաղթականաց Յանձնախումբին որոշումը` կը գնեն այն հողամասը, ուր մուսալեռցիք պիտի հաստատուէին:
|բնակչություն = 2400
 
|մարդահամարի թվական =
1928-ին, պետութեան կողմէ նշանակուած կալուածներու յատուկ յանձնախումբ մը, կը չափագրէ լրիւ հողատարածքները Այնճարի մէջ եւ զանոնք կը բաժնէ երկու տարածքներու՝ քարտէս թիւ 1 եւ 2, ու կը հաստատէ Ռուճտի Պէկին եւ իր մօր սեփականատիրութիւնը: [[19 Օգոստոս]] [[1939]]-ին, ֆրանսական իշխանութեանց թիւ 176 որոշումով, Այնճարի լրիւ հողատարածքը կը սեփականացուի Ֆրանսական հոգատար իշխանութեանց կողմէ եւ կ'արձանագրուի Ֆրանսական կառավարութեան անունով: Սեփականատէրերուն կը վճարուի 410.000 ֆրանք, որ կը հայթայթուի Ֆրանսական կառավարութեան, [[«Գալուստ Կիւլպէնկեան» հիմնարկութիւն|«Գալուստ Կիւլպէնկեան» հիմնարկութեան]] եւ կարգ մը մեծահարուստ հայերու կողմէ եւ այս մէկը ընդհանուրին շահին համար, ինչպէս արձանագրուած է յիշեալ որոշումին մէջ: Որոշումին մէջ արձանագրուած է նաեւ թէ Այնճարը կը տրամադրուի [[Ալէքսանտրէթ]]ի հայ գաղթականներուն:
|խտություն =
 
|ագլոմերացիա =
1944-1945-ին, մեծ թիւով հողամասերու կալուածագիրեր կը տրուին մուսալեռցիներուն (պետութեան կողմէ՝ իրաւապէս հաստատելով իրենց իրաւունքը այս հողամասերուն վրայ): Լիբանանի անկախութենէն ետք, Այնճարի այն հողերը, որոնց կալուածագիր չէր տրամադրուած տակաւին, մնացին ֆրանսական հոգատար իշխանութեանց անունին, մինչեւ 1956 թուականը: 21 Փետրուար 1956-ին Այնճարի կալուծագիր չունեցող հողատարածքները, կը փոխանցուին Լիբանանեան իշխանութեանց, որպէսզի արձանագրեն զանոնք՝ բոլոր անոնց անունին, որոնք կը հաստատեն իրենց իրաւունքը Ալեքսանտրէթի հայ գաղթականներէն: Հոս պէտք է արձանագրել, որ [[Լիբանան|Լիբանանեան իշխանութիւնները]] չեն գնած Այնճարի հողատարածքը եւ չեն վճարած անոր փոխարժէքը, ուստի եւ այս հողերուն իրաւատէրը մուսալեռցիներն են՝ Ալէքսանտրէթի հայ գաղթականները:
|ազգային կազմ = [[հայեր]]
 
|կրոնական կազմ = [[Հայ Առաքելական Եկեղեցի]]
1963-ին թիւ 40/63 օրէնքով, կը հաստատուի մուսալեռցի հայ գաղթականներուն իրաւունքը Այնճարի լրիւ հողատարածքին վրայ, որ իրենց իրաւունք կու տայ բոլոր չարձանագրուած հողամասերը արձանագրելու իրենց անունին: 1967-ին նոր կալուածագիրեր կը տրուին մուսալեռցիներուն (Հայաստան ներգաղթած մուսալեռցիներուն հողամասերը, պետական որոշումով կը տրուէին շրջան մնացող մուսալեռցիներուն):
|էթնոհորոնիմ = այնճարցի
 
|ժամային գոտի = +3
Այս բոլորէն ետք, տակաւին կը մնան հողամասեր որոնք կալուածագիր չունին, թէեւ շրջանի պատասխանատուները աշխատանք կը տանին ամբողջացնելու համար կալուածագրերու ապահովումը:<ref>[http://mousaleranjar.org/index.php/foundation/164-purchasing-the-land-of-anjar Մուսա Լեռ Այնճարի ծնունդը]</ref>
|DST =
 
|հեռախոսային կոդ =
=== Քաղաքապետութիւն ===
|փոստային ինդեքս =
Հսկելու համար կարգապահութեան, նպաստի բաշխման եւ նոր կայքի կազմակերպումին, մուսալեռցիք [[Պասիթ]]ի մէջ իսկ կը կազմեն Կեդրոնական Մարմին մը՝ Գէորգ Գալուստեանի ղեկավարութեամբ:
|փոստային ինդեքսներ =
 
|ավտոմոբիլային կոդ =
Այս մարմինն է որ մեծ պատասխանատուութիւն կը վերցնէ իր ուսերուն եւ կարելին կ'ընէ թեթեւցնելու համար գաղթականներուն առօրեայ դժուարութիւնները: Մարմինը իր կողքին կ՛ունենայ [[Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութիւն|Հ.Յ.Դ. «Կարմիր Լեռ» կոմիտէն]], որ կոչուած է արթուն պահակը եւ առաջնորդը ըլլալու Այնճարի, անոր հաստատումէն ի վեր: Կեդրոնական Մարմինը գլուխ կը հանէ տուներու շինարարութիւնը եւ կը հոգայ գաղթականներուն առողջապահական կարիքները:
|իդենտիֆիկատորի տեսակ =
 
|թվային իդենտիֆիկատոր =
1941-ին կը ստեղծուի Այնճարի առաջին քաղաքապետական խորհուրդը՝ եօթը անդամներէ բաղկացած. Իւրաքանչիւր գիւղամաս կ՛ունենայ նաեւ իր գիւղապետը:
|կատեգորիան Վիքիպահեստում =
 
|կայք =
Այնճարի առաջին քաղաքապետը կ՛ըլլայ Սերոբ Շէրպէթճեան, որ ծանր պայմաններու տակ կը սկսի իր աշխատանքին՝ տուներու բաշխումէն անմիջապէս ետք: Նորակազմ Խորհուրդը հոգ կը տանի գիւղի մաքրութեան, կը հսկէ ջուրի բաշխումին եւ փորձ կը կատարէ ծառազարդելու գիւղը, որ սակայն ջուրի տագնապի պատճառաւ չի յաջողիր:
|կայքի լեզու =
Հոս պէտք է յիշել, որ այս տարիներուն, ժողովուրդը շրջանին մէջ հաստատուելու համար քայլեր չէր առներ, որովհետեւ մեծ յոյս ունէր որ պիտի վերադառնար իր պապենական գիւղերը:
|կայքի լեզու 2 =
 
|կայքի լեզու 3 =
Այս շրջանին, կը կառուցուի 600 խորանարդ տարողութեամբ ջրամբար մը, գիւղի ամենաբարձր կէտին վրայ եւ ջուրը աղբիւրներու միջոցաւ (գասթալ)՝ կը ցրւուի գիւղին մէջ:
|կայքի լեզու 4 =
 
|կայքի լեզու 5 =
1946-47-ի ներգաղթէն ետք, քաղաքապետի պաշտօնը կը վարէ Յաբէթ Աբրահամեան: Քաղաքապետական Խորհուրդը կը նպաստէ [[Ազգային Յառաջ - Գալուստ Կիւլպէնքեան վարժարան|Ազգ. «Յառաջ» վարժարանին]]: Այս շրջանին է նաեւ, որ կը սկսի ըմպելի ջուրի ցանցի հաստատումը գիւղին մէջ:
|add1n =
 
|add1 =
1952-ին քաղաքապետ կը դառնայ Սեդրակ Թաշճեան: Կը թուի թէ գիւղացիները կ'որոշեն հաստատուիլ շրջանին մէջ ([[Մուսա Լեռ]] վերադառնալու յոյսը անկում կ՛արձանագրէ) եւ ծնունդ կ'առնէ [[պարտիզամշակութիւն|պարտիզամշակութիւնը]]: Քաղաքապետական Խորհուրդը կը յաջողի ասֆալթապատել գիւղի ճամբաները հանգրուան առ հանգրուան եւ քանի մը տարիներու ընթացքին: 1962-ին գիւղ կը հասնի ելեկտրական հոսանքը՝ որ մեծապէս օգտակար պիտի հանդիսանայ գիւղի ընդհանուր զարգացման: Կը նորոգուին պարտէզներու ջրատար առուները եւ կը կանոնաւորուի ջուրի բաշխումը:
|add2n =
 
|add2 =
1963-ին քաղաքապետ կ՛ըլլայ Յարութիւն Շերպէթճեան: Յաջորդող տարիներուն գրեթէ կ՛ամբողջանայ ճամբաներուն ասֆալթապատումը, կը կանաչապատուի գիւղը եւ կը լուսաւորուին ճամբաները:
|add3n =
 
|add3 =
Այնճարը իր զարգացման ընթացքին մէջ էր, երբ [[Լիբանանի Քաղաքացիական Պատերազմ|Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմը]] սկսաւ եւ կը կասեցնէ գրեթէ ամէն բան: Երկիրը կը մտնէ ընդհանուր խառնակ ժամանակաշրջանի մը մէջ, որ երկար տարիներ պիտի շարունակուէր:
}}
 
'''Այնճար''', նաեւ կ՛ըսուի '''Անճար''' ([[Արաբերեն|արաբերէն]]՝ عنجر‎‎), քաղաք [[Լիբանան]]ի մէջ, կը գտնուի [[Բեյրութ|Պէյրութէն]] շուրջ 60 ք.մ. հեռաւորութեան վրայ՝<ref>{{Cite news|url=http://www.aztagdaily.com/archives/356866|title=Քուէարկենք Ի Նպաստ Այնճարի|last=|first=|date=2017-07-21|work=|newspaper=Aztag Daily - Ազդակ Օրաթերթ (Armenian Daily Newspaper based in Lebanon)|language=en-US|access-date=|via=}}</ref> [[Պեքաա]] հովիտի մէջ։ Յայտնի է նաեւ որպէս Հաուշ Մուսա (արաբերէն՝ حوش موسى‎‎)։ Բնակչութիւնը՝ 2400 մարդ, հիմնականինը հայեր։ Քաղաքի մակերեսը մօտ 15,5 ք.կմ.<sup>2</sup>։<ref>[http://www.mousaler.com/anjar/data/demographics.html Geography & Demographics of Anjar]</ref>
Խորհուրդի անդամներու թիւը ժամանակի ընթացքին կը նուազի (մահերու պատճառով) եւ անոր գործունէութիւնը կը տկարանայ: Հակառակ ասոր, սակայն, քաղաքապետութիւնը կը գործէ իր կարելիութեանց սահմաններուն մէջ: 80-ականներուն, քաղաքապետի պաշտօնը կը վարեն յաջորդաբար Մկրտիչ Քէնտիրճեան եւ Գաբրիէլ Հաւաթեան: Այս տարիներուն խորհուրդի աշխատանքներուն կ՛օժանդակեն նաեւ ոչ անդամ հայրենակիցներ Հ.Յ.Դ. «Կարմիր լեռ» Կոմիտէի կարգադրութեամբ՝ միշտ ի նպաստ գիւղի յառաջդիմութեան:
 
1991-էն ետք գիւղը կը թեւակոխէ բարգաւաճման նոր ժամանակաշրջան մը. ըմպելի ջուրին ցանցը լրիւ կը փոխուի, նոր ջրամբար մը կը կառուցուի, ճամբաները կ՛ընդարձակուին, պարտէզներու շրջանին մէջ նոր ճամբաներ կ՛ասֆալթապատուին, կոյուղիներու ծրագիրը կը գործադրուի, գիւղի մայր պողոտան կը կառուցուի արդիական ոճով, ամբողջ գիւղը կը լուսաւորուի:
 
1998-ին, տասնամեակներու ընդմիջումէ ետք, տեղի կ՛ունենայ քաղաքապետական եւ գիւղապետական ընտրութիւններ Լիբանանի տարածքին: Այնճար կ՛ունենայ իր նոր քաղաքապետական խորհուրդը: Քաղաքապետ կ՛ըլլայ Սեպուհ Սգայեան: Խորհուրդը կը լծուի բեղուն աշխատանքի, սկսուած ծրագիրները շարունակելով եւ նոր ծրագիրներ մշակելով:
 
2010-ին Գիւղի քաղաքապետի պաշտօնը կը ստանձնէ Կարօ Փամպուքեան, իր կողքին ունենալով նոր քաղաքապետական խորհուրդ:<ref>[http://mousaleranjar.org/index.php/municipality Այնճարի Քաղաքապետութիւն]</ref>
 
== Աշխարհագրութիւն ==
Այնճարը միակ գիւղն է Պէքաայի դաշտին մէջ, որուն համար նախ պատրաստուած է յատակագիծ-քարտէս եւ ապա միայն կառուցուած: Այնճարի յատակագիծը (որ կը ներկայացնէ թեւերը բաց արծիւ մը), պատրաստած է հայազգի ճարտարապետ Յակոբ Քէշիշեան, օգնական ունենալով մուսալեռցի երկրաչափ Աբրահամ Տէր Գազանճեանը:
 
Այնճար կը գտնուի [[Պէյրութ]]-[[Դամասկոս]] մեծ պողոտային վրայ, գրեթէ մէջտեղը երկու քաղաքներուն Պէյրութէն՝ 55, Իսկ Դամասկոսէն՝ 50 քիլոմեթր հեռաւորութեան վրայ: Տարածութիւնն է 1800 հեքթար ( 18 քառ. քլմթ.) իսկ ծովէն բարձրութիւնը 900 մեթր: 92 հեքթար հող յատկացուած է բնակութեան համար, իսկ մնացեալը ցանքատարածութիւն է: Մուսա Լեռ-Այնճարը, յատակագիծին համաձայն բաժնուած է վեց գիւղերու.-
* Եօղուն Օլուք
* Խըտըր Պէկ
* Քեպուսիք
* Պիթիաս
* Հաճի Ճապիպլի
* Վագըֆ
 
Իւրաքանչիւր գիւղաթաղ միւսէն բաժնուած է 20 մեթր լայնութեամբ ճամբայով մը: Գլխաւոր պողոտայի գագաթին կառուցուած է «Ս. Պօղոս» եկեղեցին, որուն կողքին ազգային վարժարանը: Առանձին տեղեր տրուած են հայ Կաթողիկէ եւ հայ Աւետարանական եկեղեցիներու եւ դպրոցներու շինութեան համար: Մինչեւ տուներու շինութիւնը հետզհետէ ցրուող ընտանիքները պակսելով՝ Այնճարի մէջ կը տեղաւորուին 1050 ընտանիքներ:<ref>[http://mousaleranjar.org/index.php/foundation/163-the-construction-of-the-houses-in-anjar Ե՞րբ եւ ինչպէ՞ս կառուցուեցաւ Այնճարը]</ref>
 
==Կրօնք Եւ Ուսում==
[[File:Anjar Church, March 2017 1.jpg|thumb|Այնճարի մէջ եկեղեցի մը]]
Այնճարի բնակչութեան մեծամասնութիւնը կը պատկանի հայ առաքելական համայնքին: [[Հայ Առաքելական Սուրբ Պօղոս եկեղեցի|Հայ Առաքելական Սուրբ Պօղոս եկեղեցին]] Լիբանանի երկրորդ մեծագոյն հայկական եկեղեցին է:<ref>[http://www.armenian-genocide.org/Memorial.99/current_category.70/memorials_detail.html Musa Dagh Memorial in Anjar, Lebanon<!-- Bot generated title -->]</ref>
 
Հայ առաքելական համայնքը ունի իր դպրոցը՝ Ազգային Յառաջ - Գալուստ Կիւլպէնկեան երկրորդական վարժարանը: 1940-ին, [[Փարիզ]] լոյս տեսնող «Յառաջ» հայկական թերթին գործադիր խմբագիր [[Շաւարշ Միսաքեան|Շաւարշ Միսաքեանի]] ջանքերով կը կատարուի հանգանակութիւն մը, որ կը նպաստէ «Յառաջ» վարժարանի շինութեան: Վարժարանին բացման արարողութիւնը տեղի կ'ունենայ 1941-ին: [[Գալուստ Կիւլպէնկեան Հիմնադրամ]]ի վարչութիւնը ներդրում կ'ունենայ դպրոցի ընդարձակման աշխատանքներուն մէջ, այսպիսով [[Գալուստ Կիւլպէնկեան]]ի անունով կը կոչուի դպրոցը:
 
[[Քոյերու Հայ Կաթողիկէ եկեղեցի]]ն հայ կաթողիկէներու աղօթավայրն է, որ նաեւ կը վարէ [[Հայ Կաթողիկէ Քոյրերու վարժարան]]ը: Մինչեւ 1954, վարժարանը կը բաղկանար երկու բաժիններէ՝ Սուրբ Յովսէփ բաժինը առական սեռին համար, իսկ անառատ յղութեան քոյրերու բաժինը՝ իգական սեռին: Թիւի նուազումին պատճառով այս երկու բաժինները կը միացուին: 1973-ին, կը հիմնադրուի Աղաճանեան Սանուց տունը, որ մինչ այդ 1968-էն կը գործէր իբրեւ հայ կաթողիկէ համայնքի որբանոց:<ref>[http://mousaleranjar.org/index.php/catholic Այնճարի Կաթողիկէ Համայնք]</ref>
 
Այնճարի Հայ Աւետարանական եկեղեցին կը ծառայէ Այնճարի մէջ փոքրամասնութիւն կազմող հայ աւետարանական համայնքին: 1948-ին, քոյր Հետուիկ Այենշանսլինի կողմէ կը հիմնուի հայ աւետարականներու դպրոցը: 1953-ին, վարժարանը, որ մինչ այդ միջնակարգ վարժարան էր, կը դառնայ երկրորդական վարժարան: Անիկա նաեւ ունի գիշերօթիկ բաժին, ուր ձմեռեն տարբեր շրջաններէ եկած մանուկներ:
 
== Զբօսաշրջութեան Վայրեր ==
Նախապէս '''Ժերհա''' կոչուող ումաուի խալիֆ [[Ալ-Ուալիտ իպն Ապտուլ Մալեք]]ի կողմէ 8-րդ դարուն կառուցուած օրրանը լքուած էր՝ իր ետին ձգելով կանգուն աւերակներ: Այս աւերակները կը ճանչցուին իբրեւ [[Համաշխարհային Մշակութային Ժառանգութիւն|մշակութային ժառանգութիւն]]:
 
[[File:Anjar vu du palais.jpg|thumb|300px|բերդէն աւերակներ]]
Աւերակները կը գրաւեն 114,000 քառակուսի մեթր տարածութիւն եւ կը շրջապատուին բարձր անառիկ քառէ պատերով, որոնք ունէին աւելի քան երկու մեթր լայնութիւն եւ 7 մեթր հասակ: 370 մեթրով 310 մեթր քառակիւն քաղաքը ծրագրուած է հռոմէացիներուն կողմէ եւ աշխատողները եկած են [[Բիւզանդական Կայսրութիւն|Բիւզանդիոնէն]]: Երկու մեծ ճամբաներ՝ «Քարտօ Մաքսիմում»-ը, որ կ'երկարէր հիւսիսէն հարաւ եւ «Տեքումանուս Մաքսիմուս»-ը, որ կ'ընդարձակուէր արեւելքէն արեւմունք, քաղաքը կը բաժնէին չորս մասերու:<ref>[https://web.archive.org/web/20071211171027/http://www.destinationlebanon.gov.lb/eng/Aanjar.asp The archaeological site of Anjar]</ref>
 
Գլխաւոր կոթողներ.
* Մասամբ վերանորոգուած մեծ պալատը, 59 մեթրով 70 մեթր տրամագիծով: Անոր կեդրոնական բակը շրջապատուած է շրջասիւնակով մը:
* Քառակուսի փոքր պալատը, 46 մեթրով 47 մեթր տրամագիծով, նշանաւոր է իր յարդարանքով՝ մանաւանդ անոր գլխաւոր մուտքը:
* Մզկիթ մը, որ կը գտնուի երկու պալատներուն միջեւ
* Տաք լոգարաններ, որոնք կառուցուած են հռոմէական ոճով
 
== Նշանաւոր Դէմքեր ==
* [[Փանոս Մանճեան]]
* [[Գերապայծառ Վարդան Աշգարեան]]
* [[Պօղոս Սնապեան]]
* [[Զուլալ Գազանճեան]]
* [[Պետիկ Հերկելեան]]
* [[Արսէն Ճանեան]]
* [[Գեղամ Թազեան]]
* [[Մարալ Փանոսեան]]
* [[Ժիրայր Փանոսեան]]
* [[Շաւարշ Միսաքեան]]
* [[Գալուստ Կիւլպէնկեան]]
* [[Պարգեւ Թասլաքեան]]
* [[Զաքար Քէշիշեան]]
 
Այնճարը հիմնադրուած է [[1939]] թուականին [[Մուսա լեռ|Մուսա Լերան]] հայկական գիւղերը թողած հայերու կողմէն։ Քաղաքը ներկայիս կը բաժանուի 6 թաղամասի՝ ըստ Մուսա Լեռան 6 հայկական գիւղերու անուններուն՝ Քեպուսիք, Յողուն-Օլուկ, Պիթիաս, [[Վաքիֆ|Վաքըֆ]], Խըտըրպէյ, Հաճ Հապիպի։
 
== Ծանօթագրութիւններ ==
{{Ծնթ․ցանկ}}
 
[[Ստորոգութիւն:Լիբանանի քաղաքներ]]
== Արտաքին յղումներ ==
[[Ստորոգութիւն:Պեքաայի քաղաքներ]]
* [http://www.mousaleranjar.com/ Մուսալեռ Այնճար]
[[Ստորոգութիւն:Հայկական գիւղեր]]
 
[[Ստորոգութիւն:Լիբանանեան զբօսաշրջական վայրեր]]
[[Կատեգորիա:Լիբանանի քաղաքներ (արւմտ․)]]
[[Ստորոգութիւն:Արաբական ճարտարապետութիւն]]
[[Կատեգորիա:Համաշխարհային ժառանգութիւն Լիբանանի մէջ]]
[[Ստորոգութիւն:Համաշխարհային ժառանգութիւններ]]
Վերցուած է «https://hyw.wikipedia.org/wiki/Այնճար» էջէն