«Ներսէս Վարժապետեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Ուսումը ստացած է [[Խասգիւղի Ներսէսեան վարժարան]]ին մէջ։ [[1853]]-էն զբաղած է ուսուցչութեամբ [[Ադրիանուպոլիս|Ադրիանուպոլսոյ]], [[Տարսոն (արեւմտահայերէն)|Տարսոնի]] եւ [[Նիկոմեդիա|Նիկոմեդիոյ]] մէջ։ [[1862]]-ին ձեռնադրուած է եպիսկոպոս։ Օգտուելով [[1877]]-78 թուականներու [[ռուս-թրքական պատերազմ]]էն ետք Հայկական հարցի արծարծման համար ստեղծուած նպաստաւոր պայմաններէն Վարժապետեան Թուրքիոյ մէջ 9 եպիսկոպոսներու անունով խնդրագիր կը ներկայացնէ [[կայսր Ալեքսանտր II]]-ին՝ [[Ռուսաստան (արեւմտահայերէն)|Ռուսաստանէն]] հայցելով արեւմտահայերու պաշտպանութիւնը (Եւրոպական քրիստոնեաներու օրինակով)։ Վարժապետեան մեծ եոանդ ներդրած է [[1878]] թուականի [[Սան Ստեֆանոյի պայմանագիր|Սան Ստեֆանոյի պայմանագրին]] մէջ արւեւմտահայերու մասին յատուկ (16-րդ) յօդուած մտցնելու եւ հայկական հարցը [[Պեռլին]]ի քոնկրեսին մէջ ([[1878]]) քննելու գործին մէջ, որու համար ալ վեհաժողով ուղարկած է հայկական ազգային պատուիրակութիււն՝ [[Մկրտիչ Խրիմեան]]ի գլխաւորութեամբ։ Վարած է շրջահայեաց քաղաքականութիւն [[Բարձրագոյն դուռ|Բարձրագոյն դրան]], Ռուսաստանի եւ [[Մեծ Բրիտարնիա|Մեծ Բրիտանիոյ]] միջեւ անոնց բարեացակամ վերաբերմունքը հայկական հարցին մէջ շահելու ակնկալիքով։ [[31 Մայիս]] [[1879]] թուականին դիմած է եւրոպական երկիրներու ներկայացուցիչներուն՝ նշելով Հայաստանի մէջ բարենորոգումներ ընելու անհրաժեշտութիւնը՝ Պեռլինի դաշնագրի 61-րդ յօդուածը գործադրելու համար, սակայն՝ ապարդիւն։ Անպատասխան մնացած են նաեւ Բարձրագոյն դրան ներկայացուած բազմաթիւ յուշագրերը։ [[1884]]-ին ընտրուած է Ամենայն հայոց կաթողիկոս, սակայն առողջական ծանր վիճակին պատճառով հրաժարած է հոգեւոր առաջնորդի տիտղոսէն։ [[Հայաստան (արեւմտահայերէն)|Հայաստանի]]ի ազատագրութեան ուղին Վարժապետեան համարած է հայութեան ազգահաւաքումը, խաղաղ շինարարութիւնն ու դիւանագիտական միջոցները։

[[Կատեգորիա:1837 ծնունդներ (արւմտ․)]]