«Գաբրիէլ Սեւեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Ծնած է [[Բերա]]յի մէջ։ Զաւակն էր Յովսէփ Գարայեանի, որ իբրիբրեւ ուսումնասէր անձ՝ մեծ խնամք տարած էր իր զաւակներուն կրթութեան։ Գաբրիէլ քանի մը վարժարաններ յաճախելէ ետք, [[Վիեննա]]յի [[Մխիթարեան վանք,Վիենա|Մխիթարեանց վանքը]] կը ղրկուի [[1835]]-ին, ուր ըստ սովորութեան անունը փոխուելով, Եսայի կը կոչուի եւ հոն 8 տարի կ՝ ուսանի։

[[1851]]-52-ին պաշտօնավարելով, [[1852]]-ին Սուրիա ղրկուած նաւատորմին գլխաւոր բժիշկ կը կարգուի եւ այդ պաշտօնին մէջ կը մնայ մինչեւ [[1855]]։ [[1856]]-ին [[Եգիպտոս]] կ'երթայ այցելելով հնութիւնները։ [[1857]]-ին [[Անգլիա]] կը ղրկուի Ֆեթհիէ մարտանաւով, այս առիթով Տօքթ․ Սեւեան կը բարձանայ քայմագամի աստիճանին։ [[1857]]ին Ֆեթհիէ փոթորիկի մը բռնուելով ընկղմելու մօտ կ'երթայ [[Իսպանիա|Սպանիոյ]] եզերքը ֆէրրոլի մօտ, ուր կը ստիպուի [[Խարիսխ (այլ կիրառումներ)|խարիսխ]] նետել եւ մնալ ինը ամիս նորոգութիւններ կատարելու համար։ Հոն ոչ միայն իբրեւիբրեւեւ բժիշկ անձնուիրութեամբ կը խնամէ հիւանդները, այլ եւ իբրեւիբրեւեւ հաւատարիմ հպատակ իր տէրութեան անոր կենսական շահերն ալ կը պաշտպանէ քաջութեամբ։

Նոյն տարին կը ղրկուի Եգիպտոս Թայիֆ շոգենաւով, [[1860]]-ին Թունուզ, նոյն տարին Ֆուատ փաշայի հետ [[Պեյրութ|Պէյրութ]] կ'երթայ դարձեալ Թայիֆ շոգենաւով։ Պէյրութէն վերադարձին, բաւական ատեն այլեւայլ մարտանաւերու մէջ իբրեւիբրեւեւ բժշկապետ ծառայելով [[1860]] [[Մայիս]] 3-ին կ'ընտրուի անդամ [[Պոլիս|Պոլսոյ]] Կայսերական Բժշկական ընկերութեան։ Իր ընտիր բժշկական յօդուածները կ'երեւան Gazette Medical d'Orientի մէջ։

[[1862]]-ին Սեւեան կը պաշտօնավարէ Պոլսոյ Ծովային հիւանդանոցը եւ այդ միջոցին կը պատրաստէ ընդարձակ տեղեկագիրներ ([[1862]]-65), որոնք կը ներկայացնէր ամէն տարի բժշկական ընկերութեան։ [[1865]]-ի Հոկտեմբերին քօլերայի մեծ համաճարակէն վերջ իբրիբրեւ աշխատութեան վարձք կը ստանայ 4-րդ կարգի Մենիտիյէ պատուանշանը։ [[1871]]-ին բարձրագոյն հրամանով Ծովային Բժշկական խորհուրդին անդամ կ'անուանուի եւ այս առթիւ Պէյ տիտղոսով կը բարձրանայ միրալայի աստիճանին։ [[1872]]-ին նախագահ կ'անուանուի։ [[1876]] [[Յուլիս]] 31-ին՝ Կարմիր Մահիկի ընկերութեան հիմնադիր ժողովին կը մասնակցի եւ գործօն ազդեցութիւն կ'ունենայ։

[[12 Յունիս]] [[1897]]-ին կը կանչուի հանգստեան։ Տօքթ․ Թորգոմեան հետեւեալը գրած է իր մասին․ «Սեւեան փաշա հազուագիւտ դէմք մըն էր ազգին մէջ, եւ ժամանակակից Օտեանի, Աղաթօնի, Տէրոյենցի, Միսաքեանի պէս երեւելի հայերու խմորովը շինուած, իր ամբողջ կանքին մէջ ուրիշ բան չէ մտածած, բայց միայն իր հէք ազգին մտաւորական յառաջադիմութիւնը։ Ինքզինքը երկու կէսի բաժնած Սեւեան, իր մէկ կէսովը՝ իբրեւիբրեւեւ բժիշկ կէս դար շարունակ նկրտած է տառապեալ մարդկութեան ցաւերն ամոքելու, եւ միւս կէսովն իբրեւիբրեւեւ մատենագիր, գրեթէ 60 տարեկանէն աւելի, հայ լեզուն ուսումնասիրած է․ արդեօ՞ք այս երկու կէսերն իրենց կիսադարեան կեանքին մէջ չունին ուրիշ աշխատութիւներ մեզ անծանօթ պահուած ու դիզուած»։ Մեռած է [[1900]] [[Նոյեմբեր]] 15/26-ին։