«Լազանիա» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Լազանիայի ամենահին յայտնի բաղադրատոմսերը նկարագրուած են Նիապոլեան երկու խոհարարական գիրքերուն մէջ՝ ''Anonimo Meridionale'' (1238-1239) եւ ''Liber de Coquina'' (1304-1314)։ Ուտեստը յայտնի դարձած է եւ տարածուած ոչ միայն [[Իտալիա (արեւմտահայերէն)|Իտալիոյ]], այլեւ ամբողջ աշխարհին մէջ։ Առաջին լազանիաները պատրաստուած են ջեռոցներու մէջ առանց բռնակ յատուկ թաւաներու, որտեղ տեղաւորած են որոշակի քանակութեամբ խմորի բարակ շերտեր՝ լեցուած սոուսով եւ պարմէզան պանիրով։ Լիգուրիայի մէջ աւանդական լազանիայի ռակուի հետ միասին սկսան աւելցնել սոուսներ (օրինակ՝ բէստօ)։ Երբեմն, աւելցնելով սպանախի սոուս, լազանիայի խմորը կը ներկուէին վառ կանաչ։

Լազանիա բառը ի սկզբանէ նկարագրած է կաթսան, որու մէջ կը պատրաստուի ուտելիքը։ Սակայն, կ՛ենթադրուի, որ ուտեստը ծագած է [[Իտալիա (արեւմտահայերէն)|Իտալիոյ]] մէջ, «լազանիա» բառը կու գայ [[յունարէն]] «''λάσανα''» («լասանա») կամ «''λάσανον''» («լասանոն»), որ կը նշանակէ «տաք ափսէ» կամ «տեղադրել զամբիւղի մէջ»: Յետագային բառը փոխառուած է հռոմեացիներու կողմէ որպէս «lasanum», որ կը նշանակէ «ճաշ եփելու կաթսայ»: Իտալացիները այս բառը օգտագործեցին լազանիա ուտեստի համար։