«Հռոմէական Կայսրութիւն» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
Չ removed: (արեւմտահայերէն) (6), (արւմտ․) using AWB |
|||
Տող 1.
'''Հռոմէական կայսրութիւն''' (լատիներէն՝ Imperium Romanum, հին յունարէն՝ Βασιλεία Ῥωμαίων), Հին Հռոմի յետ-հանրապետական ժամանակաշրջան, որ կը բնութագրուի մէկանձնեայ իշխանութեամբ եւ [[Եւրոպա]]յի, [[Ասիա
Կայսրութեան նախորդած եւ 500-ամեայ պատմութիւն ունեցած Հռոմի Հանրապետութիւնը տկարացած էր բազմաթիւ [[քաղաքացիական պատերազմներ]]ու պատճառով (քաղաքացիական պատերազմներուն ժամանակ բազմաթիւ սենադորներ (ծերակուտականներ) սպանուած էին, եւ [[Սենադ]]ին ([[Ծերակոյտ]]ին) մէջ կը գերակշէին Առաջին կամ Երկրորդ եռապետութեան այս կամ այն մասնակիցներուն աջակիցները)։ Պատմաբանները կը մատնանշեն շարք մը իրադարձութիւններ, որոնք կը բնութագրեն հանրապետութենէն կայսրութիւն անցումը, ներառեալ [[Յուլիոս Կեսար]]ի հռչակումը որպէս ցմահ միապետ (Ք.Ա. 44 թ.), Ագդիումի ճակատամարտը (Ք.Ա. 31 թ., Սեպտեմբեր 2), եւ Սենադին (Ծերակոյտին) կողմէ [[Կայոս Օգդաւիանոս]]ին պատուաւոր «[[Օգոստոս]]» կոչման շնորհումը (Ք.Ա. 27 թ., Յունուար 4) (Օգդաւիանոսը, ըլլալով շատ զգուշաւոր եւ խորամանկ քաղաքական գործիչ, յայտարարեց, որ փրկած է Հռոմը, պահպանեց հանրապետական շրջանի որոշ տարրեր. գոնսուլները (խորհրդատուները) կը շարունակէին ընտրուիլ, Փլեպէյներու ատեանները կը շարունակէին առաջարկել օրինագծեր. սակայն իրականութեան մէջ Օգոստոսն էր, որուն ձեռքին մէջ կը գտնուէր ամբողջ իշխանութիւնը, վերջնական որոշում կայացնելու իրաւունքը եւ բանակը)։
Տող 18.
Կայսրը իրաւունք ունէր նաեւ կառավարելու ծերակուտական (Senate) կազմը, կրօնական հաստատութիւնները եւ, որպէս կայսր, ան միշտ կը համարուէր «Փոնթիֆէքս Մաքսիմուս» (ծայրագոյն Քահանայապետ) եւ չորս գլխաւոր քահանայապետներէն մէկը<ref name="Աբբոտ, 345" /><ref name="Աբբոտ, 354">Աբբոտ, 354</ref>։ Ի հարկէ, իրաւունքներու նման տարբերակը ժամանակի ընթացքին կորսնցուց իր նշանակութիւնը եւ կայսրին [[իշխանութիւն]]ը դարձաւ նուազ սահմանադրական եւ առաւել [[Միապետութիւն|միապետական]]<ref name="Աբբոտ, 341">Աբբոտ, 341</ref>։
[[
Կայսրի մահէն ետք սովորաբար խառնաշփոթութիւն յառաջացաւ։ Ծերակուտական կազմը իրաւունք կամ հեղինակութիւն ունէր հռչակելու նոր կայսր, սակայն կայսրերուն մեծ մասը ինք կ՝ ընտրէր իր ժառանգորդը՝ սովորաբար հարազատներէն որեւէ մէկուն։ Ո՛չ մէկ կայսրը չէր կրնար գահին երկար մնալ առանց Փրեթորական (Pretorian) պահակախումբին եւ լեգէոններու (legions - հետեւակ՝ 400 – 600 ձիաւոր) աջակցութեան։ Որոշ կայսրեր, անոնց համակրանքը շահելու նպատակով, զինուորներուն կը վճարէին յաւելեալ նուիրատուութիւններ՝ այսպէս կոչուած «donative» պարգեւ։
Տող 37.
==== Հեծեալներու Դաս ====
Սենաթորներու դասին կը յաջորդէր հեծեալներու դասը։ Որոշ կարեւոր պաշտօններ, ինչպէս օրինակ [[
== Բանակ ==
Տող 45.
Ք.Ա. 9 թուականին գերմանական ցեղերը Թեւթոպուրկեան անտառի ճակատամարտին վերացան 3 լեգէոն, եւ լեգէոններու թիւը կրճատուեցաւ մինչեւ 25-ի: Յաջորդ 300 տարիներու ընթացքին լեգէոններուն թիւը մօտաւորապէս 30 էր<ref>''The complete Roman army'' by Adrian Գոլդսվորտի, 2005 chapter ''The Army of the Principate'', p.183; ISBN 0-500-05124-0</ref>:
Օգոստոսը ստեղծեց նաեւ Պրետորական պահակախումբը. անոնք 9 գունդեր էին, որոնք տեղակայուած էին [[Իտալիա
=== Օգնական Ուժեր (Աուքսիլիա) ===
Տող 51.
=== Նաւատորմ ===
Հռոմէական նաւատորմը (Լատիներէն: Classis, բառացիօրէն. "նաւատորմ") ո՛չ միայն ռազմամթերք կ'ապահովէր լեգէոններուն եւ կը ծառայէր որպէս փոխադրամիջոց իրենց համար, այլ կ'օգնէր կայսրութեան սահմաններ հանդիսացող [[Հռենոս Գետ
=== Նահանգներ ===
[[Պատկեր:Templo romano Córdoba.jpg|մինի|ձախից|Քորտովայի հռոմէական հեթանոս տաճարի աւերակները]]
Հռոմէական կայսրութեան [[
Հանրապետութեան ժամանակ նահանգներու կառավարումը<ref name="paragraph 47">Suetonius, ''The Twelve Caesars'', Life of Augusts [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Suetonius/12Caesars/Augustus*.html#47 ''paragraph 47'']</ref> կը շնորհուէր սենատորական դասի ներկայացուցիչներուն: Օգոստոսի բարեփոխումները փոխեցին այդ կարգը:
Տող 62.
{{Ծնթ․ցանկ}}
[[Կատեգորիա:Պատմական երկրներ
|