«Մակդիր» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Մակդիրը ընդհանրապէս կը համապատասխանէ ածականին, բայց ամէն մէկ [[Ածական (արեւմտահայերէն)|ածական]] անպատճառ մակդիր չէ: Այսպէս օրինակ, երբ կ'ըսենք «սեւ ձեռնոց», հոս «սեւ» ածականը կը մատնանշէ ձեռնոցի գոյնը եւ ուրիշ ոչինչ, բայց երբ կ'ըսենք՝ «սեւ գիշերն է գրկեր զիս», հոս արդէն «սեւ»-ը մակդիր է, ցոյց կու տայ հոգեկան որոշ վիճակ մը: Կամ երբ կ'ըսենք «քարէ շէնք», կը շեշտենք որ այդ շէնքը քարէ է եւ ոչ թէ աղիւսէ կամ հողէ. Հոս, «քարէ» բառը պարզ ածական է, սակայն կ'ըսենք «հոյակապ շէնք», «հոյակապ» բառով զգացմունք, վերաբերմունք կ'արտայայտենք, ուստի «հոյակապ» ածականը այստեղ արդէն մակդիր է:

Մակդիրն ընդհանրապէս կ'արտայայտուի ածականով (ինչպէս բերուած տողէրուն բոլոր օրինակները), բայց կրնայ կազմուիլ նաեւ գոյականով (հրաշք-աղջիկ, կախարդ-ձմեռ, [[Ծով (արեւմտահայերէն)|ծով]]-աչքեր), ինչպէս նաեւ քանի մը բառերու համադրումով (մթում կորած խրճիթներ):