«Յուշարձան ապրիլ տասնըմէկի» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

|նկարագրում = «Յուշարձան ապրիլ տասնըմէկի» հուշամատյանի շապիկը, որին պատկերված է Սուրբ Հակոբ ‎հայկական գերեզմանատնում կանգնեցված [[Մեծ եղեռն]]ի առաջին հուշարձանը։հուշարձանը:

'''Յուշարձան ապրիլ տասնըմէկի''', հրատարակիչ ու գրող Թեոդորոս Լափչինճյանի ([[Թեոդիկ]]) [[1919]] թվականի ապրիլին [[Ստամբուլ]]ում հրատարակած, [[Մեծ եղեռն]]ի զոհերին նվիրված հուշամատյան, որտեղ կենսագրական տեղեկություններով և լուսանկարներով ներկայացված են ձերբակալությունների զոհ մոտ հազար հայ մտավորական։մտավորական:<ref>Գառնիկ Ստեփանյան (1973)։: Կենսագրական բառարան, հատոր Ա։Ա: Երևան։Երևան: «Սովետական գրող», էջ 356։356:</ref> Նախաձեռնողն եղել է «Ապրիլի 11-ի սգո հանդես» Ստամբուլում ստեղծված հանձնախումբը։հանձնախումբը:<ref name="Ազգ">[http://www.azg.am/AM/2010060809 Ստամբուլում վերահրատարակեց Թեոդիկի «Յուշարձան ապրիլ տասնըմէկի (24-ի)» գիրքը]</ref> Լույս է ընծայել «Արզուման» հրատարակչությունը։հրատարակչությունը:<ref name="արտմամուլ">[http://artmamul.ararat-center.org/?p=18 Ռագըփ Զարաքոլու, Մտքի հաղթանակը Թեոդիկից մինչև Հրանտ Դինք]</ref>

Վերնագրում նշված է [[ապրիլի 11]], քանի որ հին տոմարով համապատասխանում է [[ապրիլի 24]]-ին<ref name="Ազգ" />։:

«Ապրիլի 11-ի սգո հանդես» հանձնախումբը իր գործունեությունը ծավալել է [[Մուդրոսի զինադադար]]ից հետո, այն կարճ ժամանակահատվածում, երբ «պատերազմի և տեղահանության հանցագործությունների հետաքննությունն» էր ընթանում։ընթանում: Այդ օրերին հանձնախմբի նախաձեռնությամբ [[Սուրբ Հակոբ հայկական գերեզմանատուն|Սուրբ Հակոբ ‎հայկական գերեզմանատնում]] հուշարձան կանգնեցվեց Մեծ եղեռնի առաջին հուշարձանը, որն այնուհետև ոչնչացրին, և հետքերը անհետ կորան<ref>[http://artmamul.ararat-center.org/?p=18 Գերեզմանն այսօրվա «Դիվան» հյուրանոցի և ռադիոտան տեղում էր: Պատմաբան Փամբուքչյանը ասել էր, որ հուշարձանի պատվանդանը ժամանակին տեսել է «Հարբիե» թաղամասում, մի սպայի տան բակում:]</ref>։:

[[2010]] [[ապրիլի 24]]-ի նախօրեին Ստամբուլում հայտնի իրավապաշտպան, հրատարակիչ Ռագըփ Զարաքոլուն «Բելգե» հրատարակչությունում վերահրատարակեց Թեոդիկի «Յուշարձանը»։: Գիրքը լույս տեսավ եռալեզուՙ [[թուրքերեն]], [[հայերեն]] և [[անգլերեն]]։: Գիրքն ունի ներածական բաժին, որը հագեցված է Զարաքոլուի «Առաջաբանով», [[Հրանտ Դինք]]ի կենսագրությամբ, ինչպես նաև նրա «Վախվորած աղավնու հոգեվիճակում եմ» հոդվածով և Թեոդիկի կենսագրությամբ։կենսագրությամբ:<ref name="Ազգ" />

Աշխատությունը բաղկացած է երկու մասերից` «Կենսագրական բաժին» և "Գրական բաժին»։:

* Առաջին բաժնում ներկայացվում են [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսից]] տարագիր հայ մտավորականները, ազգային և կրթության գործիչները, աքսորավայրում հիվանդության պատճառով մեռնողները, նաև նրանք, ովքեր կախաղան են հանվել հենց Կոստանդնուպոլսում։Կոստանդնուպոլսում: Խմբագիրը առանձին հատվածներով անդրադառնում է աքսորավայրերում հիվանդություններից մահացածներին և զոհ գավառական մտավորականությանը` ըստ բնակավայրերի։բնակավայրերի: Գրքում ընդգրկված զոհերն ունեն Թեոդիկի կողմից տրված հերթական համարակալում (ընդհանուր առմամբ 750 զոհ)։:

* Երկրորդ բաժինը նվիրված է գավառին, որը ներառում է [[Արևմտյան Հայաստան|Արևմտահայաստան]]ի գրեթե բոլոր քաղաքները, ինչպես նաև [[Իզմիր]]ը։ը: Այաշ աքսորված պոլսահայ մտավորական Բյուզանդ Պոզաճյանի և Չանղրի տարագրված Միքայել Շամտաճյանի հուշերը, որտեղ հեղինակները անդրադառնում են 1915թ. ապրիլի 11/24-ի հայ մտավորականության աքսորին և ամիսներ շարունակ կրած տառապանքներին։տառապանքներին:

* Գրական բաժնում զետեղված են Բյուզանդ Պոզաճյանի «Դեպի Այաշ», Միքայել Շամտանճյանի «Չանքըրից վերհիշումներ» հուշագրություններն ու նահատակ եկեղեցականները։եկեղեցականները:

* Վերջաբանի փոխարենՙ «Ապրիլի 11-ի սգո հանդեսի» հանձնախմբի դիմում-կոչը հայրենակիցներին։հայրենակիցներին: