«Արաբերէնի Այբուբեն» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Content deleted Content added
Չ clean up, replaced: Արաբերեն → արաբերէն (2) using AWB
Չ →‎Բաղաձայններ: clean up, replaced: հատուկ → յատուկ using AWB
Տող 135.
28 հարֆերէն յուրաքանչիւրը, բացի ալիֆէն, [[Բաղաձայններ|բաղաձայն]] է։ Հարֆէն առաջ ալիֆին (ا) միշտ կը նախորդէ ա ձայնանիշը (ֆաթհա)։ Ինչպէս նաեւ, անիկա չի կրեր որեւէ ձայնանիշ, կամ` աւելի ստոյգ` կը կրէ զրոյական ձայնանիշ (սուքուն)։ Ալիֆին յաջորդող հարֆը նոյնպէս կարող է սուքուն կրել, սակայն արաբերէնի մէջ երկու սուքուն իրար կողքի չեն հանդիպիր։ Կը տտացուի, որ ալիֆը չի համապատասխաներ հարֆի` որպէս այբբենական գրոյթի կանոններուն, եւ որոշ հեղինակներ անոր տառ չեն համարեր։ Ատոր փոխարէն հարֆ կը համարուի համզան (ء), որ կարող է ընդունել ցանկացած ձայնանիշ։ Ալիֆը իրականին մէջ ա ձայնորդի երկար տարբերակն է, այլ կերպ ասած՝ երկար «ա» ձայնաւոր։
 
Տառերու գրութիւնը կարող է փոխուիլ՝ կապուած բառին մէջ անոնց ունեցած դիրքէն։ Տառերը կը գրուին աջէն ձախ։ Բոլոր տառերը՝ բացի վեցէն (ալիֆ, տալ, զալ, ռա, զայն, ուաու) կը միանան յաջորդին։ Օրինակ՝ {{lang|ar|أرارات}} ([[Արարատ]]) անունը կը գրուի իրարմէ անջատ հարֆերով։ Որոշ հարֆեր իրար կը միանան իւրահատուկիւրայատուկ կցագիր տարբերակներով, մասնաւորապէս՝ լամը եւ ալիֆը, լամը եւ միմը, քաֆը եւ լամը<ref>{{cite book |title=Writing Systems։ A Linguistic Approach |author=Rogers, Henry |publisher=Blackwell Publishing |year=2005 |page=135}}</ref>։ Հարֆերը կարող են ունենալ չորս հնարաւոր դիրք՝ առջեւը, մէջտեղը, սկիզբը եւ առանձին
 
{| class="wikitable"