«Այբուբեն» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

[[հայերեն|Հայերէն]]ի այբուբենն ունի 38 տառ ու մէկ նշանագիր՝ եւ, որ որոքերեք հնչիւններ կ՛արտայայտէ՝ յ+է+ւ:

Ասոնցմէ զատ հայերէնմհայերէն ունի նաեւ հնչիւն մը՝ թէեւ պարզ, բայց երկու տառով գրուող՝ ու:

Արեւելահայ գրութեան մէջ ''ւ'' տառը չկայ. անոր փոխարէն վ կը գրուի (ա ձայնաւորէ յետոյ միշտ, ի-էն յետոյ բառի վերջը եւ ձայնաւոռէնձայնաւորէն առաջ. հարավ, լավ, թիվ, հաշիվ, հիվանդ):

''այբ, բեն, գիմ, դա, եչ, զա, է, ըթ, թօ, ժէ, ինի, լիւն, խէ, ծա, կեն, հօ, ձա, ղատ, ճէ, մեն, յի, նու, շա, ո, չա, պե, ջէ, ռա, սէ, վեւ, տիւն, ռէ, օ, ֆէ:''

Տառերը կարելի է անուանել թէ՛ իրենց անուններով. ''ա,բ (բը), գ(գը), դ(դը)'' եւ այլն:

Տառերը մեծատառ (գլխատառ, գլխագիր) կամ փոքրատառ կը գրուին: մեծատառերըՄեծատառերը վերը տեսանք:

փոքռատառերռնՓոքրատառերն են՝

''ա, բ, գ, դ, ե, զ, է, ը, թ, ժ, ի, լ, խ, ծ, կ, հ, ձ, ղ, ժ, մ, յ, ն, շ, ո, չ, պ, ջ, ռ, ս, վ, դ, ր, ց, ւ, փ, ք, օ, ֆ:''