ծնած է [[Մալաթիա]] [[1909]] թուականին: Առաջին համաշխարհային պատերազմին հրաշքով կ՚ազատի Թրքական եադաղանէն ու կապաստանի [[Լիբանան]] ուր մուտք կը գործէ [[Անթիլիաս]]ի [[ԱՄՆ|Ամերիկեան]] որբանոցը, ուր նաեւ կը ստանայ իր նախակրթութիւնը: [[1925]] թուականին կը տեղաբոխուի [[Վալանս]] ([[Ֆրանսա]]): Իսկ [[1928]] թուականին կանցնի [[Պելճիքա]]։
Վալանսի, [[Փարիզ]]<nowiki/>ի եւ [[Պրուքսել]]ի մէջ իր տարիները բանուորութեամբ անցընելէ ետք, [[1929]] թուականին կը ներգաղթէ Հայաստան, եւ [[1930]] թուականին մուտք կը գործէ [[Երեւան]]ի պետական համալսարանի պատմութեան բաժանմունքը, որուն ընթացքը կ՚աւարտէ գերազանց յաջողութեամբ: [[1935]]-[[1938]] թուականներուն Հ. Ժամկոչեան եղած է ասբիրանդական ուսանող, նոյն համալսարանին մէջ: Ուսման զուգընթաց ան Հայ ժողովուդի պատմութիւն կը դասաւանդէ Երեւանի միջնակարգ դպրոցներուն մէջ: [[1938]]-էն մինչեւ իր կեանքին վերջին օրը, իբրեւ Հայ ժողովուրդի պատմութեան դասախօս կը պաշտօնավարէ համալսարանի Հայ Ժողովուրդի պատմութեան Ամպիոնին մէջ: [[1941]]-[[1944]] թուականներուն ան կը ստանձնէ նոյն Ամպիոնի վարիչի պաշտօնը: Տասնհինգ տարի ([[1945]]-[[1960]]) որպէս դեկան կը ղեկավարէ համալսարանի պատմութեան բաժանմունքը: Հ. ժամկոչեան ստացած է գիտութեան վաստակաւոր գործիչի կոչում ([[1970]]) եւ բազմաթիւ պատուոգրեր: