«Յակոբ Սիրունի» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ Անձ}}
'''Յակոբ Առաքել Սիրունի''' (''Ճոլոլեան'', {{ԱԾ}}), բանասէր, հրապարակագիր, գրող, մտաւորական։
== Կենսագրութիւն ==
=== Կրթութիւն ===
Նախնական՝ կրթութիւնը կը ստանայ իր ծննդավայրին մէջ ապա՝ 1901-ին, [[Իսթանպուլ|Պոլսոյ]] Էսաեան նախակրթարանին մէջ, որուն ընթացքը կ՛աւարտէ 1904-ին։ Կը շարունակէ ուսումը ու շրջանաւարտ կը պսակուի յաջորդաբար [[Ազգային Կեդրոնական Վարժարան (Պոլիս)|Ազգային Կեդրոնական վարժարանին]] երկրորդականէն՝ 1909-ինեւ Պոլսոյ համալսարանի իրաւագիտական բաժնէն 1913-ին։
===
Էսաեան Վարժարանէ դուրս շրջանաւարտներու միասնութիւնը ապահովելու նպատակով, 1908 թուականին, վարժարանի լրացուցիչ դասարանի(1900-1901) առաջին սաներէն՝ Կատարինէ Քիւտնէրեանին, Հ. Ճ. Համբարձումեանին հետ կը հիմնեն Էսաեան Սանուց Միութիւնը․ կ՛ըլլան նորակազմ Վարչութեան առաջին անդամները, իսկ պատուակալ անդամներ կ՛արձանագրուին [[Կոմիտաս Վարդապետ|Կոմիտաս
1908 եւ 1913 թուականներուն, մէջ ընդ մէջ կը բանտարկուի՝ որպէս քաղաքական անբարեյոյս տարր։
1908-1914 մերթ ընդ մերթ իր մասնակցութիւնը կը բերէ «Արեւելք», «Սուրհանդակ», «Ազատամարտ»թերթ ի խմբագրութեանց։ 1913-՛14 կը վարէ «Ազատամարտ» օրաթերթի պատասխանատու տնօրէնին պաշտօնը։
1914-ին, Դանիէլ Վարուժանին հետ կը հրատարակեն «Նաւասարդ» տարեգիրքը։
1915-էն՝ 1918,Պոլսոյ հայաշատ թաղամասերէն՝ Թաթաւլաի (ներկայիս Քուրթուլուշ) մէջ կ՛ապրի գաղտնօրէն․ այսպէս կը փրկուի 1915-ի Ցեղասպանութենէն։▼
▲1915-էն՝ 1918,Պոլսոյ հայաշատ թաղամասերէն՝ Թաթաւլաի (ներկայիս Քուրթուլուշ) մէջ կ՛ապրի գաղտնօրէն․ այսպէս կը փրկուի 1915-ի Ցեղասպանութենէն։
Զինադադարը Պոլսոյ հայութեան առիթը կու տայ շունչ մը առնելու, ոգեկոչելու իր նահատակները եւ վերակազմելու ազգային խանգարուած մեքենան։ Սիրունին գործօն մասնակցութիւն կը բերէ Պոլսոյ Հայ Արուեստի Տան հիմնադրութեան, [[Հ.Մ.Ը.Մ.|Հ․Մ․Ը․Մ․]]-ի «Կոմիտասեան յանձնախումբ»-ին, «Հայ տրամաթիք»-ի կազմակերպական աշխատանքներուն։Քեմալականներուն յաղթական մուտքը Պոլիս պատճառ կ՚ըլլայ, որ ան բազմաթիւ մտաւորականներու պէս կը լքէ Պոլիսը․ կը մեկնի ու կը հաստատուի Ռումանիա՝ 1922-ին։▼
▲Զինադադարը Պոլսոյ հայութեան առիթը կու տայ շունչ մը առնելու, ոգեկոչելու իր նահատակները եւ վերակազմելու ազգային խանգարուած մեքենան։ Սիրունին գործօն մասնակցութիւն կը բերէ Պոլսոյ Հայ Արուեստի Տան հիմնադրութեան, [[Հ.Մ.Ը.Մ.
=== Կեանքն ու գործունէութիւնը՝ Ռումանիոյ մէջ ===▼
Ռումանիա, սերտ կապեր կը հաստատէ [[Ն․Յորգա]]յի հետ, ու մշակութային, հասարակական գործունէութիւն կը ծաւալէ ռումանահայութեան մէջ, նպաստելով հայագիտութեան և արևելագիտութեան տարածման։ Երկար տարիներ Արևելեան Եւրոպայի և Պալկանեան ուսումնասիրական հիմնարկներուն եւ համալսարաններուն մէջ կը դասաւանդէ՝ գրաբար, ժամանակակից հայերէն և թրքերէն։▼
▲Ռումանիա, սերտ կապեր կը հաստատէ [[
Միաժամանակ կը հրատարակէ՝ «Հայ մշակոյթի պատմութեան ժամանակագրութիւն», 1935-41, ոում․, «Հայաստանը ըստ թուրք, աշխարհագիրներու» հատորները։ Կ՛աշխատակցի մեծ թիւով հայկական, ռումանական եւ ֆրանսական թերթերու եւ հանդէսներու․ ինչպէս՝ «Նոր արշալոյս»(1922-1923, 1931), «Նաւասարդ» (1923-1926), «Արի» (1924-1928), «Անի» հանդէսը՝ 1935-1938, տարեգիրքը՝ 1941, 1942-1943, ռում․), «Արագ» (թերթը՝ 1932-1944, տարեգիրքը՝ 1933-1934) և այլ պարբերաթերթերու։ Գործօն մասնակցութիւն կը բերէ Ռումանիոյ հայ համայնքին կեանքին․ Նախագահ՝ Հ․Մ․Ը․Մ․-ի Շրջանային Վարչութեան, հիմնադիր՝ «Կոմիտաս» երաժշտական միութեան, «Հայ մշակութային Տան», եւ այլ միութիւններու կամ ընկերակցութիւններու։
Աքսորէն վերադարձին, կը շարունակէ իր աշխատասիրութիւնները ու կը հրատարակէմեծ թիւով ուսումնասիրութիւններ՝ ձեռագրագիտութեան, աղրիւրագիտութեան, մատենագիտութեան, հայ թատրոնին, գաղթավայրերուն ի մասնաւորի՝ Ռումանահայութեան, նիւթերուն վերաբերեալ։
Տող 82 ⟶ 56՝
Հատուածներ իր յուշերէն՝
{{քաղվածք|․․․Ղալաթիոյ եկեղեցին տեսակ մը ուխտավայր էր Պոլսոյ հայութեան համար: Կառուցուած յանուն Ս. [[Գրիգոր
Փարիզի յոբելեանին օրուան իր խօսակցութենէն՝
{{քաղվածք|...անոնց օրով ճամբայ ելայ, անոնք կեանքը լքեցին, առանց որևէ վայելքի պահ մը ապրած ըլլալու իրենց տքնութեան, իրենց ճգնութեան և իրենց տառապանքին փոխարէն: Ես անոնցմէ բախտաւոր եղայ: Բախտաւոր նախ անոր համար, որ իմ պարագայովս հերքուեցաւ այն ապուշ առածը որ Հայ ժողովուրդը ստեղծեր է՝ «գնա մեռիր, եկուր սիրեմ»: Ես լսեցի, կարդացի ինչ որ թերեւս պիտի գրէին մեռնելէս յետոյ: Այդ երջանկութիւնը տրուեցաւ ինձ ապրիլ, բախտատմամբ այն աւելի մեծ արժէքներուն որոնք գացին իրենց երազը իրենց սրտին մէջ պահած: Այլևս հասած կը նկատեմ վայրկեանը, իրականացնելու պատգամը Չարենցի՝ «հոգեկան միութիւն»... Առանց հոգեկան այդ միութեան մի՛ հաւատաք որ մեր երազները կ'իրականանան. կէս կը մնան: Որպէսզի անոնք կէս չմնան, պէտք է մենք կէս չմնանք, պէտք է ամբողջութիւն մը կ'ազմենք: Այս պահուս մէջս կ'արթննանանգամ մը ևս անունները այն մարդոց, որոնք նման փառքեր վայելելու առիթը չունեցան և մեզ ձգեցին յափշտակիչի դերին մէջ: Ներողութիւն կը խնդրեմ անոնց աճիւններէն....:|}}<ref name="հոմէն">[http://www.getronagan.k12.tr/uploads/hagop_siruni_hraver.pdf Կեդրոնական Վարժարանի հրաւէր]</ref>
Տող 98 ⟶ 72՝
== Արտաքին յղումներ ==
# [http://www.armenianreligion.am/am/Encyclopedia_of_armenian_religion_Ejmiatsin_Amsagir "Էջմիածին" ամսագրին մասին]
{{Արտաքին յղումներ}}
▲{{DEFAULTSORT:Սիրունի Ճ․, Յակոբ}}
[[Ստորոգութիւն:Հայ բանասէրներ]]
[[Ստորոգութիւն:Հայ հրապարակագիրներ]]
|