«Գրիգոր Աստարճեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Գրիգոր ծնած է [[Մարաշ]], 1885-ին: Նախակրրթութիւնը կը ստանայ ծննդավայրի թաղային դպրոցին մէջ իսկ միջնակարգ ուսումը՝ ազգային կեդրոնական Վարժարանին մէջ, ուրկէ շրջանաւարտ, [[1903]] թ․ին կը սկսի Հետեւիլ պետական Լիսէի դասընթացքներուն, ուր եւ կը ծանօթանայ արաբերէն լեզուին որուն ուսուցումը պարտադիր էր այդ օրերուն: [[1905]] թ․ին ' [[Լիսէէն|Լիսէ]] ընթացաւարտ, մասնաւոր յանձնարարութիւններով ու բարձր գնահատականով մուտք կը գործէ [[Կ․Պոլսոյ|Կ․Պոլիս]] Բժշկական համալսարանը, որուն ընթացքը կ'աւարտէ 1911 թ․ին, ու կը մտնէ բանակ, որուն ծառայութեան մէջ կը մասնակցի [[Պալքանեան|Պալքան]] պատերազմին: [[1914]] թ․ին իբրեւեւ պետական բժիշկ կը հաստատուի [[Մուսուլ]] ([[իրաքԻրաք]]): 1915 թ․ին մաս կը կազմէ Մուսուլի կուսակալ Հայտար Բեկի սպայակոյտին: Իր դիրքին ու ստեղծած բարեկամական կապերուն շնորհիւ, մեծապէս օգտակար կը հանդիսանայ գաղթական էրզրումցիներու կարաւանի մը ապահով Մուսուլ հաստատաուելուն: [[1916]] թ.ին կը տեղափոխուի [[Զաիյօ]], ուր կը մնայ մինչեւ [[1922]] թ․, երբ կը վերադառնայ Մուսուլ, ուր կը մնայ մինչեւ 1956 , ամբողջ երեսուն հինգ տարիներ մասնակցելով մուսուլահայ գաղութի կազմակերպման ու ղեկավարման աշխատանքներուն: [[1956]] թ․ինթ․ կը փոխադրուի Պաղտատ, իսկ [[1959]] թ․ին վերջնականապէս կը հաստատուի [[Պէյրութ]] ([[Լիբանան]]) :

Գ․ Աստարճեան իր բժշկական ասպարէզին զուգահեռ, հետեւոդականօրէն կ'ուսումնասիրէ հայ եւ արաբ ժողովուրդներու պատմութիւնն ու մշակոյթը, իրեն կէտ նպատակ ունենալով իւրաքանչիւրին ներկայացնել միւսին պատմութիւնն ու մշակոյթը: Այս գծով հայ եւ արաբ մամուլին մէջ ստորագրած իր բազմաթիւ յօդուածներէն անկախ, առանձին Հատորներով կը Հրատարակէ Հետեւեալ ծաւալուն երկերը․արաբերէն լեզուով 'լեզուով՝ ՀԱՅՈՑ ՊԱՏՄՈՒԹԻԻՆ (Մուսուլ, [[1951]]), ՀԱՑ ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ԵՒ ԳՐԱԿԱՆ ՊԱՏՄՈՒԹԻԻՆ (Մուսուլ [[1954]]), ՑԱՒԵՐ ՈՒ ԵՐԱԶՆԵՐ ֊ Հայ գեղարուեստական էջերէ թարգմանութիւններ - ([[Պաղտատ]], [[1957]]) : Իսկ Հայերէնով ' ԸՆԴԱՐՁԱԿ ԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ԱՐԱԲԱԿԱՆ ՊԱՏՄՈՒԹԻԻՆ (Պէյրութ, [[1961]]), ՊԱՏՄՈՒԹԻԻՆ ԱՐԱԲԱԿԱՆ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ ԵՒ ՄՇԱԿՈՅԹԻՆ (Պէյրութ, [[1970]]):

Գ․ Աստարճեան կը մաՀանայմահանայ [[1983]] թ․իթ․ [[Մարտի 4]]-ին, Պէյրութ: