«Սերոբ Աղբիւր» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
Չ clean up, replaced: մէջ: → մէջ։ (5) using AWB |
Չ clean up, replaced: էր: → էր։ (8), վրայ: → վրայ։ (3) using AWB |
||
Տող 3.
== Կենսագրութիւն ==
Սերոբ Աղբիւր [[Տարօն]]ի ԱԱխլաթ գաւառի Սոխորդ գիւղէն
Սերոբի կազմաւորման մէջ բախտորոշ դեր ունեցած է իր Առաքել հօրեղբայրը: Առաքել երկար տարիներ Պոլիս ապրելէ եւ ուսանելէ ետք՝ [[1885]]-ին, Սոխորդ վերադարձած
Կանուխ տարիքէն բախում ունեցած է քիւրտերու հետ, սպաննելով անոնցմէ մէկը ու անցած արտասահման: [[Հրայր դժոխք|Հրայր Դժոխքին]] [[Ռումանիա|Ռումանիոյ]] մէջ հանդիպելէ ետք, որոշած է վերադառնալ [[Արեւմտեան Հայաստան]] եւ զբաղիլ իր հայրենիքի պաշտպանութեամբ: [[Հայաստան]] մտնելու պահուն հանդիպած է թշնամիին ջոկատին եւ յաջողած է իր խումբով ետ մղել զանոնք:
Տող 13.
Շնորհիւ Սերոբի, Արեւմտեան Հայաստանի մէջ, ամէնէն քիչ ջարդերը տեղի ունեցած են Ախլաթ գաւառին մէջ, որու համար ալ ժողովուրդը անոր կու տայ '''Աղբիւր''' անունը: Իր կատարած քաջագործութիւններուն համար կոչուած է նաեւ «[[Նեմրութ]]ի հսկայ» կամ «Նեմրութի ասլան» (Տարօնի Առիւծ)<ref>[http://www.anunner.com/name/biography/ԱՂԲՅՈՒՐ_ՍԵՐՈԲ?lang=en "Ով ով է. Հայեր", կենս. հանրագիտ., հատոր Ա., Երեւան, 2005]</ref>:
Բաբշէնի մարտերէն ետք, Սերոբ Աղբիւրի համար թուրքերը մեծ գլխագին խոստացած են եւ սկսած են յարձակիլ անմեղ գիւղացիներու
== Երիտասարդութիւն ==
Սերոբ ամուսնացած է 17 տարեկանին՝ [[Սօսէ Մայրիկ]]ին հետ: Սօսէն այդ ժամանակ 13 տարեկան
== Արտասահմանի մէջ ==
Տող 30.
Ախլաթի շրջանի ժողովուրդը ինքնապաշտպանութեան կոչելով ՝ Սերոբ կ'ըսէր.
{{քաղվածք|Տղաք, առանց հացի մնացէ՛ք, առանց զէնքի մի՛ մնաք:|Սերոբ Աղբիւր}}
1895-ի դաժան օրերուն, երբ ողջ հայութեան գլխուն ծառացած էր [[Համիտեան Ջարդեր|համիտեան ջարդարար]] սուրը, Սերոբ մարտական խումբով կը հասնի Ախլաթ եւ անմիջապէս կը յայտնուի մարտերու հնոցին մէջ։ Թշնամիին ուշադրութիւնը առաւելապէս կեդրոնացած էր Սոխորդ գիւղի վրայ, որ շնորհիւ աշխարհագրական ամուր դիրքին, քաջակորով զաւակներուն եւ յատկապէս Խչէենց անուանի գերդաստանի՝ Ախլաթի ինքնապաշտպանութեան ոգին
Սերոբի զինուորները, քաջածանօթ ըլլալով գաւառին, կը կարողանան կարճ ժամանակամիջոցի մէջ գիւղերուն մէջ կազմակերպել մարտունակ ինքնապաշտպանական խումբեր: [[Բաղէշ]]ի կոտորածէն քանի մը օր անց, թուրք զինուորներու աջակցութեամբ, հասնանցի քիւրտերն ու [[Տիարպեքիր]]ի չերքէզները կը յարձակին Սոխորդի
Կը սկսի մարտը, 600 զինուած քիւրտերու եւ չերքէզներու գերակշռութիւնն ակնյայտ
{{քաղվածք|Էֆենտիմ, այս կեաւուրները չէին որ մեզ յաղթեցին, այլ Մոսկոֆին կեաւուրները բռնեցին մեր ետեւէն եւ երկինքէն կրակ թափեցին մեր վրայ, մեր գնդակները անոնց չէին հասներ, իսկ անոնցները մեզմէ մարդ չձգեցին վար գլորեցին|}}:
Տող 43.
== Նեմրութի Ասլանը ==
1887-ի [[27 Փետրուար|Փետրուար 27]]-ին, թուրքերը կը գտնեն Սերոբ Աղբիւրի հետքերը: Մեծ հայդուկն այդ ժամանակ Թեղուտ գիւղի մէջ
Սերոբ երկու օր կը մնայ Նեմրութի տաք աղբիւրներուն մօտ, որմէ ետք կ'երթայ [[Դատվան գիւղ]]: Բոլորը կը կարծէին, թէ Սերոբ մահացած է: Ժողովուրդը հայդուկը տեսնելով զինք կը կոչեն «Նեմրութի Ասլան»:
Տող 76.
Մեծ հայդուկին մահէն ետք, Անդրանիկն ու Գէորգ Չաուշը հետամուտ կ'ըլլան, որ բոլոր դաւաճանները կրեն իրենց արժանի պատիժը: Առաջին հերթին, կ'որոշեն պատժել դաւաճան ռես Աւէն, որ թունաւորած էր Սերոբը: Երբ վերջնականապէս կը ստուգեն Աւէի դաւաճանութիւնը 1900-ի Ապրիլ ամսուն Գէորգ Չաուշ շէնիկցի Մանուկի եւ Ղազարի հետ կը մտնեն Աւէին տունը եւ անկէ կ'իմանան բոլոր դաւաճաններուն անունները, որմէ ետք բոլորն ալ մէկ առ մէկ կը սպաննեն:
[[1900]]-ի Նոյեմբերին, [[Անդրանիկ Օզանեան|Անդրանիկի]], Գէորգ Չաուշի, Մակարի եւ Գալէի հետ 25 հայդուկներ Մառիկի կիրճին մէջ դարան կը մտնեն, ուրկէ պէտք էր անցներ Խալիլ պէյը: Ան իր 40 զինուած հեծեալներուն հետ
== Սերոբ Աղբիւրը Արուեստի Գործերուն Մէջ ==
| |||