«Օտրի Հեփպըրն» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Ծնած է [[Պելճիքա]]ի մէջ` Օտրի Քեթլին Ռասթըն անուամբ, յետագային իր հայրիկի կողմէն վերագրանցուած է որպէս Օտրի Քեթլին Հեփպըրն-Ռասթըն: Մանկութիւնը եւ պատանեկութիւնը անցուցած է Հոլանատայի մէջ:մէջ։ Ապրած եւ գործած է [[ԱՄՆ]]-ի մէջ, [[Ֆրանսա]]յի մէջ, [[Մեծ Բրիտանիա|Մեծ Բրիտանիոյ]] եւ այլ երկրներու մէջ, իր փայլուն գործունէութեան արդիւնքով դառնալով բոլոր ժամանակներու ամենաերանելի աստղերէն մէկը եւ որպէս տեսաժապաւէնի գեր-աստղ, եւ որպէս նորաձեւութեան աշխարհի դիցուհի, ինչպէս նաեւ որպէս ԵՈՒՆԻՍԵՖ կազմակերպութեան բարի կամքի դեսպան:

Օտրի յաճախած է մասնաւոր դպրոցներ Անգլիոյ եւ Հոլանտայի մէջ:մէջ։ Անոր մայրը շատ խիստ էր, իսկ հայրը լքած էր ընտանիքը երբ Օտրին դեռ փոքր էր:էր։ Յետագային ան հօր հեռանալը գնահատած էր որպէս իր կեանքի ընթացքին ստացած ամենամեծ հարուածը: Տարիներ անց ան գտած է հօրը, եւ նամակագրական կապի մէջ եղած է անոր հետ, ինչպէս նաեւ դրամական օգնութիւն ուղարկած: [[1935 թուական]]ին ծնողներու ամուսնալուծումէն ետք անոր կ'ապրէր մօր հետ Արնհեմի մէջ:մէջ։ Երբ սկսած [[Երկրորդ Համաշխարհային Պատերազմ|երկրորդ համաշխարհայինը]] եւ Գերմանացիները ներխուժեցին Աւստրիա, ան փոխեց իր եւ մօր փաստաթղթերը, կոչուելով Էտտա Վան Հեմսթրա, քանի որ անգլերէն հնչող ազգանունը վտանգաւոր կը համարուէր: Սակայն այդ երբեք իր օրինական անունը չէ եղած, թէեւ յետագային շփոթութիւն յառաջացուցած է եւ որոշ կենսագրականներու մէջ անոր անունը նշուած է որպէս Էտտա:

Պատերազմի վերջը իրավիճակը Հոլանտայի մէջ խիստ սրուած էր:էր։ Ֆաշիստական զօրքերը առգրաւած էին հոլանտացիներու առանց ուրիշ սահմանափակ մթերային եւ ջեռուցման պաշարները: Մարդիկ կը մահանային սովէն եւ ցրտահարումէն իրենց տուներուն եւ փողոցներուն մէջ:մէջ։ [[Արնհեմ]]ը նաեւ մեծապէս տուժած էր ռմբակոծումներէն Շուկայի Այգի գործողութեան ժամանակ: Թերի սնունդի հետեւանքով Օտրի առողջական լուրջ խնդիրներ ունեցաւ: Այդ տարիներուն ան կը պարէր թատերապարի խումբին մէջ, եւ այդպիսով դրամ կը հաւաքէին ընդյատակեայ շարժումին օգնելու համար: Սովը կը ստիպէր սնուիլ բոյսերու արմատներով: Այս ամէնը մեծ ազդեցութիւն ունեցաւ իր աշխարհայեացքի եւ արժեհամակարգի վրայ:

Այդ նոյն թուականին Օտրի առաջարկութիւն ստացաւ խաղալ [[Կրեկորի Փէք]]ի հետ` Հոլիուուտեան «[[Հռոմէական արձակուրդներ]]» շարժանկարին մէջ:մէջ։ Փէքը, նկատելով անոր տաղանդը, պնդեց որ գովազդային վահանակներու վրայ Օտրիի անունը գրուի վերնագրին մէջ` իր անուան հետ միասին, եւ չսխալեցաւ․ այս դերին համար Օտրի ստացաւ 1953 թուականի [[Օսքար մրցանակ]]ը` որպէս լաւագոյն դերասանուհի: Տարիներ անց, երբ անոր հարցուցին թէ ո՞րն է իր սիրած շարժանկարը, ան առանց վարանելու նշեց «[[Հռոմէական արձակուրդներ]]ը», քանի որ անոր շնորհիւ ան դարձաւ աստղ:

Այս դերասաններէն շատերու հետ ան մտերմացաւ: Ռեքս Հարիսըն անոր անուանեց իր ամենասիրելի կին գործընկերը, Քերի Կրանթը կը սիրէր կատակել անոր հետ կապուած, եւ մէկ անգամ ըսաւ․ «Նոր տարուայ համար իմ միակ ցանկութիւնս Օտրի Հեփպըրնի հետ եւս մէկ շարժանկարի մէջ նկարահանուիլն է», իսկ Կրեկորի Փէքի հետ ընկերութիւնը շարունակուեցաւ Օտրիի ողջ կեանքի ընթացքին մէջ:մէջ։ Օտրիի մահէն յետոյ Փէքը հարցազրոյցի ժամանակ ասմունքեց Օտրիի սիրած բանաստեղծութիւնը` «Չվերջացող սերը»:

«[[Նախաճաշ Թիֆընիի մօտ (տեսաժապաւէն)|նախաճաշ Թիֆընիի մօտ]]» շարժանկարին մէջ «Հոլի Կոլայթլի» դերակատարման արդիւնքով ստեղծուեցաւ 20րդ դարու ԱՄՆ շարժանկարի ամենապաշտելի կերպարներէն մէկը: «Էլիզա Տուլիթըլ»ի դերին համար «Իմ չքնաղ լէյտին» շարժանկարին մէջ անոր մրցակիցն էր Ճուլի Էնտրուզը, որ այդ դերը կը կատարէր Պրոտուէյի մէջ, բայց այդ դերին մէջ Ճուլիի թեկնածութիւնը հանուած էր մինչ Օտրիի փորձելը: Օտրին սկիզբէն հրաժարուած էր այդ դերէն, եւ խնդրած Ճէք Վերնըրէն այդ դերը տալ Ճուլի Էնտրուզին, բայց երբ անոր ըսած են, որ Ճուլին այլեւս չի դիտարկուիր այդ դերին համար, եւ իր հրաժարուելու դէպքին այն կ'առաջարկուի [[Էլիզապէթ Թէյլըր]]ին, ան որոշեց մասնակցիլ: Նոյն թուականին Ճուլի Էնտրուզը նկարահանուեցաւ հանրայայտ «Մերի Փոփինս» շարժանկարին մէջ, որուն համար շահեցաւ այդ տարուան Օսքարը, իսկ Օտրիի դերը «Իմ չքնաղ լէյտի»ին մէջ նոյնիսկ թեկնածուներու ցանկին տեղ չգտաւ, զորս մեծ աղմուկ յառաջացուց մամուլին մէջ:մէջ։ Սակայն երկու դերասանուհիներն ալ կը պնդէին, որ այս դէպքերը ոչ մէկ կերպ չանդրադարձան իրենց լաւ յարաբերութիւններուն վրայ:

Օտրիի վերջին դերէն ժամանակ մը ետք ան նշանակուեցաւ ՄԱԿ–ի Մանկական Հիմնադրամի ([[ԻՒՆԻՍԵՖ]]) յատուկ դեսպան: Պատերազմի դաժան տարիներէն շնորհակալութեան զգացում տածելով այս կազմակերպութեան նկատմամբ, ան կ'աշխատէր այս հիմնադրամի հետ դեռ 50-ականներէն, բայց 80-ականներու վերջաւորութեան ան իր ողջ ժամանակը նուիրեց այս աշխատանքին, մինչեւ իր կեանքի վերջը: Այդ տարիներուն հիմնադրամի ծրագիրներու շրջանակին մէջ ան այցելեց տարբեր երկիրներ՝ Ափրիկէի եւ հարաւային Ասիոյ մէջ:մէջ։ Ան աշխատեցաւ այս երկրներուն մէջ մինչեւ իր կեանքի վերջին ամիսները: 1992 թուականին [[ԱՄՆ]] նախագահը անոր շնորհեց ԱՄՆ-ի Նախագահական Ազատութեան շքանշանի, եւ, յետմահու` ԱՄՆ տեսաերիզ-ադեմիայի Եան Հերշոլթի անուան մարդասիրական մրցանակի:

[[1992 թուական]]ի վերջաւորութեան ստամոքսի ցաւերու հետ կապուած հետազօտութիւններու արդիւնքով յայտնաբերուեցաւ հազուադէպ տեսակի քաղցկեղ, որ սկսած էր կոյրաղիքէն: Օտրիին վիրահատեցին Լոս Անճելըսի հիւանդանոցին մէջ, բայց քաղցկեղը շարունակեց տարածուիլ: Հուպըրթ Ճիվենշիի օգնութեամբ անոր տեղափոխեցին Զուիցերիա, ուր ան մահացաւ [[20 Յունուար]] [[1993 թուական|1993-ին]]` 63 տարեկան հասակին, շրջապատուած ընտանիքի անդամներով: Անոր շիրիմը կը գտնուի է Թօլօջենազի գերազմանատան մէջ:մէջ։ Իր աւագ որդին` Շոնը, իր յուշերուն մէջ կը մէջբերէ մահէն առաջ Օտրիի վերջին խօսքերը` «Ոչ, բայց ես չեմ կրնար հասկնալ․․․ ինչու է այսքան չարչարանք․․․ երեխաներուն․․․»: