«Սարգիս Վահագն» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

}}

 

 

== Կենսագրութիւն ==

 

Կանուխէն սիրած է գիրն ու գրականութիւնը։ Նախ փորձած է բանաստեղծութիւններ գրել, բայց շուտով ներգրաւուած է արձակի, գլխաւորաբար պատմուածքի սերով։

*Յիսունական թուականներէն սկսած է մաս կազմել այլազան գրական եւ մշակութային խմբաւուրումներու։

*Իր գրութիւնները, 1954-էն սկսեալ, հետզհետէ լոյս տեսած են «Մշակոյթ», «Լուսաբեր», «Նոր Գիր», «Անի», «Շիրակ», «Գարուն», «Նաւասարդ», «Համայնապատկեր» եւ «Առագաստ» գրական ամսագրերուն մէջ։

 

*Վաթսունական թուականներու կէսէն մնայուն կերպով աշխատակցած է «Շիրակ» ամսագրին եւ ապա մօտ տասը տարի, մինչեւ 1986 մաս կազմած է անոր խմբագրական կազմին, վարելով միջազգային գրականութեան բաժինը։

 

*Գրականութեան առընթեր, ան լուրջ հետաքրքրութիւն ցոյց տուած է շարժանկարի եւ թատրոնի արուեստներուն նկատմամբ։

*1958-1959-ին, [[Պէյրութ]]ի մէջ հրատարակած է սփիսռքի պատմութեան մէջ աննախադէպ երեւոյթ հանդիսացող «Նոր Սինեմա» արուեստի պարբերագիրքը։

 

Իր հրատարակած գործերէն են՝

* «Մատանիներ»՝ պատմուածքներ (Պէյրութ, 1969)

Շնորհակալութիւն [[Սարգիս Վահագն]] որ կը յիշեցնէք երգել եւ մեր պապենական հարստութիւններուն անդրադառնալ: Ժամանակին Մկրտիչ Արմէնը գրած էր- «ՊԱՏՈՒԻՐԵՑԻՆ ՅԱՆՁՆԵԼ ՁԵԶ...» իր տաժանակիր Սիպիրեան աքսորավայրին մասին... Իսկ դուք գալիք սերունդներուն յանձնեցիք՝ «ՀԱՃԸ՜ՆԸ ՍԻՐՈՒՆ»-ը: Յուշակոթող մըն է իսկապէս... ի հեճուկս բոլոր անոնց որ տակաւին կ՛ուրանան, հոգիի սփոփանք մը՝ բոլոր անոնց, որ անվերադարձ գացին . . . եւ արխիւային փաստաթուղթ մը՝ բոլոր անոնց, որ արժանի են արդար ժառանգորդն ու զաւակը կոչուելու Սիրուն Հաճընին: |[[Զարմինէ Պօղոսեան]]}}

 

== Ծանօթագրութիւններ ==

{{Ծնթ․ցանկ}}

 

{{DEFAULTSORT:Վահագն, Սարգիս}}