«Երեւան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

'''Երեւան''', Հայաստանի Հանրապետութեան մայրաքաղաք։ Կը գտնուի Արարատեան դաշտին մէջ՝ [[Հրազդան գետ]]<nowiki/>ի ափին՝ իր մէջ պարփակելով գետը։ Մշտական բնակչութեան քանակով, որ 2014 թուականի Յունուար մէկի դրութեամբ կը կազմէ աւելի քան 1 միլիոն 68 հազար մարդ,: Հայաստանի ամենամեծ քաղաքն է<ref>[http://armstat.am/file/article/marz_14_24.pdf Երեւան քաղաքի ցուցանիշները ըստ ԱՎԾ-ի ամփոփման:]</ref>։ [[1918]] թուականէն սկսեալ Երեւանը Հայաստանի մայրաքաղաքն է եւ Հայաստանի պատմութեան՝ 12-րդ մայրաքաղաքը<ref>[http://www.encyclopedia.am/pages.php?bId=2&hId=1354 Հայաստանի մայրաքաղաքները, Դպրոցական Մեծ Հանրագիտարան]</ref>։

Երեւանը հիմնադրած է Վանի թագաւորութեան արքայ՝ Արգիշտի Ա.-ը մ.թ.ա. 8-րդ դարուն<ref>[http://www.erebuni.am/index.php?option=com_content&view=article&id=1231&Itemid=682&lang=hy Էրեբունի պատմահնագիտական արգելոց-թանգարան. Էրեբունի քաղաքատեղի:]</ref><ref>[http://armenianhouse.org/avetisyan/yerevan.html Երեւանը ևեւ նրա անվանանուան պատմությունըպատմութիւնը]</ref>։ Քաղաքի տեղանուան ծագման հետ կապուած կան շատ վարկածներ, մասնաւորապէս, ըստ ժողովրդական աւանդութեան, Երեւանը կը կապուի Նոյեան անուան հետ, իբրեւ Նոյը այդպէս կոչած է առաջին ջրհեղեղէն ետք երեւացող ցամաքը<ref>{{cite book|title = «ԵՐԵՎԱՆ» գիտական հոդվածների ժողովածու|author = Արմէն Պետրոսեան Հնագիտութեան, ազգագրութեան հիմնարկ|last = |first = |publisher = |edition = |language = հայերէն|chapter = |page = |location = Երեւան|year =2006 |isbn = |url =http://yhm.am/archives/335}}</ref>։ Միջնադարուն քաղաքը մտած էր Մեծ Հայքի Այրարատ նահանգի Կոտայք գաւառի սահմաններուն մէջ։ 2018 թուականին, երբ կը լրանայ Հայաստանի Առաջին Հանրապետութեան 100-ամեակը, Երեւանը կը դառնայ 2800 տարեկան։

[[Պատկեր:Teishebaini Reconstruction 01.jpg|մինի|[[Թեյշեբաինի]] բերդը. վերականգնվածվերականգնուած տեսք]]

Երեւանը աշխարհի ամենահին քաղաքներէն է։ Հնագիտական պեղումներով պարզուած է, որ մարդը այստեղ բնակած է տասնեակ հազարաւոր տարիներ առաջ։ Քաղաքի տարածքին մէջ տարբեր ժամանակաշրջաններուն յառաջացած եւ զանազան պատճառներով կործանած են բազմաթիւ բնակավայրեր։ Ժամանակագրական առումով՝ քաղաքի տարածքին ամենահին բնակավայրը Երեւանեան կամ [[Հրազդանեան քարայր]]<nowiki/>ն է ([[Երեւանեան լիճ]]<nowiki/>ին մօտ՝ [[Հրազդան գետ]]<nowiki/>ի ձախ ափին), որուն հնագոյն, ստորին շերտը (4-5 մշակութային շերտ) կը թուագրուի մուսդերեան շրջանով (10-3,5 հազարամեակ առաջ): Իբրեւ հին բնակավայր յայտնի է նաեւ [[Շէնգաւիթ]]<nowiki/>ը. այստեղ մարդիկ բնակութիւն հաստատած են 5-6 հազար տարի առաջ<ref name="ՀՀ" />:

Հայ [[մատենագիր]]<nowiki/>ները Երեւանի անուան ծագումը երկար ժամանակ կապած են [[Նոյեան տապան]]<nowiki/>ի աստուածաշնչական [[Աւանդութիւն|աւանդութեան]] հետ. իբր, երբ Նոյի տապանը կանգ առաւ [[Արարատ]]<nowiki/>ի գագաթին, Նոյը, [[ջրհեղեղ]]<nowiki/>էն ետք տեսնելով առաջին ցամաքը, որ ապագայ Երեւանի կառուցման վայրն էր, գոչած է՝ երեւա՜ց (այստեղէն ալ՝ «Երեւան» անուանումը):

Առաւել տարածուած է այն տեսակէտը, որ «Երեւան» անունը կապուած է [[Էրեբունի]] բերդաքաղաքի անուան հետ։ Սակայն կան նաեւ այլ տեսակէտներ. անոնցմէ մէկուն համաձայն՝ հիմնադրուած նոր բնակավայրի անուանակոչման համար [[Արգիշտի Ա.]]-ը կամ օգտագործած է տարածքին մէջ եղած ու իրեն յայտնի հնագոյն այլ բնակավայրի անուն, կամ կոչած է «երի» կամ «[[արի]]» ցեղի (երկրի) անունով։ [[Հայկական Լեռնաշխարհ|Հայկական լեռնաշխարհ]]էն ու շրջակայ տարածքներէն հեռացած [[հնդեւրոպացիներ]]<nowiki/>ու նախնիները՝ [[արիական ցեղ]]<nowiki/>երը, կը յիշեն իրենց՝ արի ցեղին պատկանելու փաստը եւ գրաւոր աղբիւրներու մէջ կը նշեն այդ մասին (հնդկական [[վետա]]<nowiki/>ներ, իրանական «[[Աւեստա]]», պարսիկներու շահ [[Դարեհ Ա.]] Աքեմենեանի [[Պեհիսթուն]]<nowiki/>ի արձանագրութիւն): Երեւանը կոչուած է նաեւ Այրիւան, Էրիւան, Րեւան եւ այլ անուններով<ref name="Դպրոցական Մեծ Հանրագիտարան" />:

Երեւանը կը յիշատակուի 3-րդ դարու սոտտիական-մանիքէական գրաւոր արձանագրութեան մէջ, ուր կը նշուի, որ քրիստոնէական համայնքի կողքին [[Մանի]]<nowiki/>ի (պարսիկ նկարիչ, մանիքէութեան հիմնադիրը) աշակերտներէն մէկը Երեւանի մէջ հիմնած է մանիքէական համայնք<ref name="ՀՀ" />:

Վանի թագաւորութեան անկումէն ետք Երեւանի շուրջ 1000-ամեայ պատմութեան մասին հայ մատենագրական աղբիւրները կը լռեն։ Երեւանը կրկին կը յիշատակուի 7-րդ դարուն՝ «[[Գիրք թղթոց|Գիրք թղթոց»]]»<nowiki/>ի մէջ։ Պատմիչ [[Սեբէոս]]<nowiki/>ը կը վկայէ, որ [[արաբական արշաւանքներ]]<nowiki/>ուն ժամանակ Երեւանը վաճառաշահ ու այգեշատ քաղաք էր։

[[Վանի թագաւորութիւն|Վանի թագաւորութեան]] քաղաք Էրեբունին, հիմնադրուած է [[մ.թ.ա. 782]] թուականին։ Ըստ, [[Վան]]<nowiki/>ի մէջ գտնուած սեպագիր տարեգրութեան՝ Վանի թագաւորութեան արքայ [[Արգիշտի Ա․]]-ն իր ղեկավարման 5-րդ տարին կառուցեց Էրեբունի քաղաքը։ [[1950]] թուականին [[Արին Բերդ]] բլուրին վրայ գտած սալաքարի մը վրայ գրուած գրութիւնը կ՛արտօնէ նոյնականացնել Էրեբունի եւ Երեւան քաղաքները։ Սալաքարի վրայ գրուած է.

Արգիշտին այստեղ կը բնակեցնէ 6600 հայ զինուորներ իրենց ընտանիքներով։ Մէկ դար անց Ռուսա Բ. արքան [[Հրազդան գետ]]ի ափին՝ Երեւանի հարաւային մասին մէջ, կը հիմնադրէ նոր բերդաքաղաք մը, որ Վանի թագաւորութեան Թէյշեբա աստուծոյ անունով կոչուեցաւ Թէյշեբաինի։ Այն նշանաւոր ռազմական կեդրոն էր տէրութեան հիւսիսային հատուածին մէջ, ունէր միջնաբերդ, քաղաքային թաղամասեր։ Բերդէն դէպի հարաւ ուղղութեամբ տնկուած էին խաղողի այգիներ։ Թէյշեբաինին սկիւթներու կողմէն [[Վանի թագաւորութիւն|Վանի թագաւորութեան]] կործանման տարիներուն՝ Ք.Աա. [[585]]-ին։

[[Աքեմենեան Թագաւորութիւն|Աքեմենեան]]<nowiki/>ներու (հին պարսկ.՝ ՀախամանիշթիյաՀախամանիշթիա) կամ Արեաց Տիրութիւնը (մ.թ.ա. 553 - 330) Հին Աշխարհի աշխարհակալ պետութիւններէն էր։ Անոր տարածքը կ՛ընդգրկէր երեք աշխարհամասերէն՝ [[Ասիա|Ասիոյ]], մասամբ՝ [[Եւրոպա]]<nowiki/>յի եւ [[Ափրիկէ]]<nowiki/>ի շարք մը երկիրներ։ Արեւելքէն անոր սահմաններուն մեջ կը մտնէին՝ արեւմտեան [[Հնդկաստան]]<nowiki/>ը՝ Ինտոս գետի հովիտը եւ Միջին Ասիան՝ հասնելով [[Հիմալայեան Լեռներ|Հիմալայեան լեռներ]], արեւմուտքէն՝ [[Փոքր Ասիա]]<nowiki/>ն եւ [[Եգիպտոս]]<nowiki/>ը՝ սահմանակցելով [[Միջերկրական ծով]]<nowiki/>ուն, հիւսիսէն՝ [[Ղրիմ]]<nowiki/>ը եւ [[Կովկասեան Լեռներ|Կովկասեան լեռներ]]<nowiki/>ը՝ ներառելով [[Սեւ Ծով|Սեւ ծովըծով]]<nowiki/>ը, հարաւէն՝ Իրանական բարձրավանդակըբարձրաւանդակը եւ Միջագետքի դաշտավայրը՝ հասնելով Արաբական թերակղզին եւ [[Հնդկական Ովկիանոս|Հնդկական ովկիանոսինովկիանոս]]։<nowiki/>ին։ Տիրութիւնը հիմնադրած էր պարսից զօրավար Կիւրոս Մեծը Ք.Աա. 553 թուականին, որ ապստամբած էր [[Մարաստան]]<nowiki/>ի թագաւոր Աժտդահակի դէմ եւ զայն սպանած։ Անոր մահէն ետք գահին կը բազմին իր ժառանգները՝ Աքեմենէն եւ իրեն ազգակից Արշամէն ու Արի-Արամէն ծագած գահատոհմը։

Այս պետութեան մէջ Հայաստանը կը մտնէր իբրեւ 13-րդ սատրապութիւն։ ՅետագայինՀետագային այն կը բաժնուի երկու՝ հիւսիսային եւ հարաւային հատուածներու, համապատասխանաբար [[Էրեբուն]]ի եւ Վան կենդրոններով։կեդրոններով։ Այսպէսով՝ Էրեբունին կրկին կը դառնայ վարչաքաղաքական կեդրոն։ Բերդին մէջ գտնուած են միլեթական մետաղադրամներ՝ կտրուած Ք.Աա. 478 թուականին, զոր կը վկայէ այստեղ կատարուած միջազգային առեւտուրի մասին։ Հաւանաբար այդ ժամանակ ալ հայերէն Էրեբունին սկսան արտասանել Էրեւունի<ref name="iranica" >[http://www.iranicaonline.org/articles/erevan-1 Երեւանի մասին իրանական հանրագիտարանում]</ref>։ [[Ալեքսանտր Մակեդոնացի]]<nowiki/>ի արշաւանքներէն ետք Հայաստանը կը վերականգնէ իր անկախութիւնը, եւ պետութեան կեդրոնը վերջնականապէս կը տեղափոխուի [[Արարատեան Դաշտ|Արարատեան դաշտ]]։

Մ.թ.ա. 330 թուականին կը վերականգնուի հայոց անկախ պետականութիւնը։ Դեռ 6-րդ դարուն հիմնուած [[Երուանդունիներ]]<nowiki/>ու թագաւորական տոհմը (մ.թ.ա. 580 - 201) վերստին կը նստի հայոց գահին։ Անոնց փոխարինելու կու գան [[Արտաշէսեաններ]]<nowiki/>ու հարստութիւնը (մ.թ.ա. 190 - 1)։ Հայ թագաւորները կը հրաժարին պարսկական նախկին վարչական կեդրոններէն՝ Վան եւ [[Էրեբունի]]։ Հայոց պետութեան կեդրոնը կը տեղափոխուի Արարատեան դաշտ։ Էրեբունիէն ոչ հեռու կը կառուցուին մայրաքաղաքներ՝ [[Արմաւիր]]<nowiki/>ը, [[Երուանդաշատ]]<nowiki/>ը, [[Արտաշատ]]<nowiki/>ը, իսկ Արշակունիներու հարստութեան (66 - 428) ժամանակ՝ [[Վաղարշապատ]]<nowiki/>ն ու [[Դուին]]<nowiki/>ը։ Էրեբունին վերջնականապէս կը զրկուի վարչաքաղաքական կեդրոնի կարգավիճակէն։

Հայոց թագաւորութեան շրջանին Երեւանի մասին յիշատակութիւն եղած է 3-րդ դարու Մանիքէական (Manichean) բնագիրին մէջ, որմէ պարզ կը դառնայ, որ Մանի մարգարէի աշակերտներէն մէկը [[քրիստոնէութիւն|քրիստոնէական]] համայնքի հարեւանութեամբ հիմնադրած է մանիքէական համայնք։ Ըստ արձանագրութեան՝ Երեւանը կը կառավարէր ոմն՝ միապետ։ 5-րդ դարուն կառուցուած է երեւանեան ամենահին եկեղեցիներէն մէկը՝ [[Սուրբ Պօղոս-Պետրոս Եկեղեցին|Սուրբ Պօղոս-Պետրոս եկեղեցին]], որ քանդուած է [[1931]] թուականին<ref name="iranica" />։

7-րդ դարուն [[Արաբական թերակղզիի|Արաբական թերակղզի]] ն<nowiki/>ին մէջ կը ստեղծուի Արաբական խալիֆայութիւնը։ Այն կը հիմնուի արաբներու ընդունած նոր կրօնի՝ [[Իսլամ]]<nowiki/>ի շնորհիւ, եւ շատ արագ կը դառնայ աշխարհի՝ մինչեւ այդ եղած պետութիւններէն ամենամեծն ու զարգացածը։ [[658]] թուականին արաբները կը գրաւեն Երեւանը<ref>[http://armenianow.com/pdf/yerevan.pdf «Yerevan» ArmeniaNow.com, 2007, p. 7. Consulté le 21 mars 2008]</ref>։ Իսկ [[850]] թուականին Հայոց իշխան, ապագայ թագաւոր [[Աշոտ Բագրատունի]]<nowiki/>ն կ՛ազատագրէ Երեւանը [[Դուին]]<nowiki/>ի ամիրայի զօրքերէն եւ կը միացնէ իր կալուածներուն։ Այդ ժամանակ ալ կը կառուցուի Երեւանի նոր բերդը՝ Հրազդան գետի ափին։ Երեւանը կը սկսի զարգանալ որպէս հայկական միջնադարեան քաղաք։

11-րդ դարուն Մերձաւոր Արեւելք կը թափանցեն թրքական զանազան ցեղեր՝ [[սելճուքներ]]<nowiki/>ը, [[մոնկոլներ]]<nowiki/>ը, [[թաթարներ]]<nowiki/>ը, աւելի ուշ՝ թուրքմենները եւ օղուզները։ [[Զաքարեաններ|Զաքարեան]] իշխանները Վրաց թագաւորութեան շնորհիւ ժամանակաւորապէս կ'ազատագրեն Արեւելեան [[Հայաստան]]<nowiki/>ը, բայց թրքական ցեղերը անջնջելի հետք կը ձգեն իրենց ետին. Հայաստանի խոշոր քաղաքները կ'ամայանան կամ կը կործանուին։

Թուրքմենական գարա-գոյունլու ցեղերը միաւորուած էին Ամիր-Սաատի իշխանութեան տակ։ Անոնք իրենց ցեղապետի անունով յետոյ կոչուեցան սաատլուներ։ 14-րդ դարու վերջերուն անոնք հիմնեցին Երեւանի կուսակալութիւնը, որ Ամիր-Սաատի անունով հայերը կոչեցին Սաատի փոս կամ Սահաթափոս, իսկ օտարները՝ Չուխուր-Սաատ կամ Չուղուր-Սաատ<ref>Հ. Գ. ԺամկոչյանԺամկոչեան ևեւ ուրիշներ «Հայ ժողովրդի պատմությունըպատմութիւնը սկզբից մինչևմինչեւ XVIII դարի վերջը»</ref><ref>Վ. Ա. Պարսամյան «Հայ ժողովրդի պատմություն» (IX-XIX դդ.), հատոր 2-րդ</ref>։ Այս անունը գործածական եղած է [[Պարսկաստան|պարսկական]] ու թրքական մատենագրութեան մէջ՝ թարգմանուելով որպէս «Երջանիկ հովիտ»։ Գարա-գոյունլուներուն Գարագոյունլուներուն փոխարինելու եկան ագ-գոյունլուագգոյունլու ցեղերը։ Բառացի անոնց անունները կը թարգմանուէին որպէս «սեւ եւ սպիտակ [[Ոչխար (Արեւմտհաերէն)|ոչխար]]»։

Հայ ժողովուրդը՝ 15-րդ դարէն սկսեալ, [[Մեծ Հայք]]<nowiki/>ի տարածքին վրայ թագաւորութենէ զուրկ էր։ [[1375]] թուականին կործանուած էր հայկական վերջին թագաւորութիւնը՝ [[Կիլիկիոյ Հայոց Թագաւորութիւն]]<nowiki/>ը<ref name="e">[http://gumilevica.kulichki.net/HE2/he2510.htm Անդրկովկասը 11-15-րդ դարերում]</ref>: Անկում ապրած էին [[Բիւզանդական Կայսրութիւն|Բիւզանդական կայսրութիւնկայսրութիւ]]ն<nowiki/>ն ու [[Վրացական Թագաւորութիւն|Վրացական թագաւորութիւն]]<nowiki/>ը<ref name="b" /><ref name="ՀՍՀ Երեւան">Հայկական Սովետական Հանրագիտարան, հատոր 3, էջ 547-564, 1976 թ</ref>, ասպարեզէն հեռացած էին դարաւոր պատմութիւն ունեցող [[Բագրատունիներու Թագաւորութիւն|Բագրատունիներ]]<nowiki/>ը, [[Արծրունիներու Թագաւորութիւն|Արծրունիեր]]<nowiki/>ն ու Սիւնիները<ref name="b"/><ref name="ՀՍՀ Երեւան"/>: Վրաց Բագրատունիներու հովանաւորութեան տակ ստեղծուած Զաքարեաններու իշխանապետութեան օրերուն առաջացած իշխանական տուները՝ [[Օրբելեաններ]]<nowiki/>ը, [[Պահլաւունիներ]]<nowiki/>ը, Պռոշեանները եւս հետզհետէ անկում կ'ապրէին<ref name="b"/>: [[Հայկական Լեռնաշխարհ|Հայկական լեռնաշխարհ]]ով մէկ ցրուած էին հայոց պետականութեան մնացորդները՝ մանրումիջին իշխանութիւնները<ref name="b"/>, որոնք ի վիճակի չէին ղեկավարելու հայ ժողովուրդին ազատագրական պայքարը՝ սելճուքներու, մոնկոլներու եւ թուրքմեններու դէմ<ref name="b"/><ref>[http://web.archive.org/web/20120603234033/http://www.yerevan.am/edfiles/files/ANDZNAGIR/patmakan%20aknark.pdf Երեւան․ պատմական ակնարկ]</ref>: Դարուն թերեւս միակ նշանակալի իրադարձութիւնը [[1441]] թուականին Կիլիկիայէն կաթողիկոսական աթոռի տեղափոխումն էր՝ [[Վաղարշապատ]], եւ եկեղեցին սկսաւ համախմբել հայ ժողովուրդը իր շուրջ<ref name="b"/>: 1440 թուականէն Երեւանը կը դառնայ [[Հայաստան]]<nowiki/>ի վարչաքաղաքական, առեւտրական եւ արհեստագործական կեդրոն<ref>[http://dic.academic.ru/dic.nsf/enc_pictures/1047/%D0%95%D1%80%D0%B5%D0%B2%D0%B0%D0%BD «Популярная художественная энциклопедия.» Под ред. Полевого В.М.; М.: Издательство "Советская энциклопедия", 1986.]</ref>։