«Աստղիկ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
Չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (- <ref +<ref) |
Չ Բոտ: կոսմետիկ փոփոխություններ |
||
Տող 3.
'''Աստղիկ''', [[Հայկական Դիցաբանութիւն|հայկական դիցաբանութեան]] մէջ՝ ջուրի, սիրոյ ու գեղեցկութեան աստուածուհին է։
Ըստ աւանդութեան՝ '''Աստղիկ''' դիցուհին ամէն գիշեր կը լոգնար [[Մշոյ դաշտ]]էն հոսող [[Արածանի]] գետին մէջ։ Սիրահարուած երիտասարդները կը հաւաքուէին մօտակայ բարձունքին վրայ, որպէսզի տեսնէին աստուածուհին։ Սակայն Աստղիկն աննկատ մնալու համար դաշտը կը պատէր մշուշով, որուն պատճառով ալ երկիրը կոչուած է [[Մուշ (արեւմտահայերէն)|Մուշ]], դաշտը՝ Մշոյ դաշտ։ Աստղիկը, ըստ աւանդութեան, [[Նոյ (արեւմտահայերէն)|
Աստղիկին նուիրուած տաճարներ կային նաեւ [[Վանա լիճ]]ի մերձակայ [[Արտամետ]] գիւղին մէջ, [[Անձեւեաց]] գաւառինմէջ եւ այլուր։ [[Երեւան]]ի օբերայի եւ պալէթի շենքի տեղը նոյնպէս եղած է Աստղիկին նուիրուած տաճար։ Տօնակատարութեան ժամանակ Աստղիկին ձօնած են վարդեր (այստեղից ալ՝ անոր Վարդամատն մականունը), թռցուցած՝ աղաւնիներ, ցօղած՝ ջուր իրար վրայ, ուրախացել։
Տող 9.
Աստղիկը կը համապատասխանէ յունական [[Աֆրոտիթէ]], հռոմէական [[Վեներա]] աստուածուհիներուն։ Աստղիկի տօնը նշած են [[Յուլիս]]ի կիսուն՝ համաժողովրդական մեծ հանդիսութիւններով եւ արարողութիւններով։ Այդ տօնը կոչուած է [[Վարդավառ (արեւմտահայերէն)|Վարդավառ]] եւ ցայսօր կը պահպանուի։ Վարդավառը Հայ եկեղեցւոյ տաղաւար տօներէն է ու կը նշուի, որպէս՝ [[Յիսուս Քրիստոս|Յիսուս]] Քրիստոսի պայծառակերպութեան տօն։
Ըստ արիական աւանդոյթներու՝ ստորգետնեայ աստուածը արարչական ընտանիքէն կը գողնայ Աստղիկը, որուն հետեւանքով արիներու միջէն կը վերանան «Սէրն ու Գեղեցկութիւն»ը, անոնց հոգիներուն մէջ բուն կը դնէ ատելութիւնը եւ անոնք կը դառնան տգեղ ու դժնակ։ Բայց Վահագնը, յաղթելով [[Վիշապի (արեւմտահայերէն)|
Հայեր ժողովուրդը Վարդավառը մեծ շուքով կը տօնէ։ Այն հայերու ամենասիրուած տօներէն է։ Այդ օրը մեծ թէ փոքր խանդավառութեամբ իրար կ՛օծեն ջուրով, իրար Սէր ու Գեղեցկութիւն կու տան, կ՛երգեն, կը պարեն, կը նորոգեն աստուածային խորհուրդը, կը փառաբանեն Աստղիկը, իրար կը նուիրեն նորոգ սիրոյ խորհրդանիշ ծաղիկը՝ Վարդը։ Ըստ աւանդազրոյցի՝ ծովու ճերմակաթոյր փրփուրներէն ծնած էր Աստղիկը եւ այդտեղէն կը քալէր՝ ոտքերէն կաթկթացող արիւնէն վարդեր կը բուսնէին։ Երբ դիցուհին վարդի թերթիկներ կը թափէր Հայոց աշխարհին, անոնք աննկատելիօրէն կը քսուէին հայ աղջիկներուն եւ անոնց կ՛օժտեն աստուածային գեղեցկութեամբ։
|