«Եղիշէ Առաքեալի վանքը» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Content deleted Content added
Չ →‎top: removed: {{ԱՀ}} using AWB
No edit summary
Տող 1.
'''Եղիշէ Առաքեալի վանք (Ջրվշտիկ Վանք)''', կը գտնուի Արցախի Ջրաբերդ գաւառի մէջ, Մռաւ սարի բարձրէն երկու ձորերու մէջ խոնարհած լեռնաբազկի մը բլրակի վրայ: Շրջապատուած է աղխաղխեալ եւ սոսկալի կիրճերով. Այդ պատճառաւ լայնարձակ հորիզոնէ զուր է: Վտակ մը՝ Ջրվշտիկ անուամբ, արեւմտեան կողմէն շռշռալով կը վազէ շատ բարձրէն կ’անցնի վանքիս հարաւային ստորոտի խորագոյն ձորով, կը դառնայ դէպի երեւելք եւ սրընթաց կը վազէ դէպի Թաթառ: Բլբակիս հարաւին կողմերն՝ պարսպուած քարուկիր պատով, որ ունի երեք կողմերն՝ պարսպուած քաարուկիր պատով, որ ունի երեք դուռն՝ արեւմտան, հիւսիսային եւ արեւելեան կողմերէն:
'''Եղիշ Առաքեալ (Ջրվշտիկ Վանք)''', կը գտնուի Արցախի Ջրաբերդ գաւառի մէջ, Մռաւ սարի բարձրէն երկու ձորերու մէջ խոնարհած լեռնաբազկի մը բլրակի վրայ: Շրջապատուած է աղխաղխեալ եւ սոսկալի կիրճերով. Այդ պատճառաւ լայնարձակ հորիզոնէ զուր է: Վտակ մը՝ Ջրվշտիկ անուամբ, արեւմտեան կողմէն շռշռալով կը վազէ շատ բարձրէն կ’անցնի վանքիս հարաւային ստորոտի խորագոյն ձորով, կը դառնայ դէպի երեւելք եւ սրընթաց կը վազէ դէպի Թաթառ: Բլբակիս հարաւին կողմերն՝ պարսպուած քարուկիր պատով, որ ունի երեք կողմերն՝ պարսպուած քաարուկիր պատով, որ ունի երեք դուռն՝ արեւմտան, հիւսիսային եւ արեւելեան կողմերէն: Վանքս կառուցուած է բլբակի գագաթը անտաշ քարերով. շինութիւնը շատ հին է, ճարտարապետութիւնն հասարակ ու անճաշակ ոճով եւ բարձրութիւնն չափազանց: Այսու ամենայնիւ այցելուաց վրայ պատկառանք եւ յարգութիւն կ’ազդէ: Աւանդութիւնը կ’ըսէ, թէ վանքս հիմնարկած է բարեպաշտ Վաչագան Գ. թագաւորը: Նախ կոչուեր է Ներսմեհրայ կամ Ներս-Միհայ ուխտ, եւ յետոյ Ջրվշտիկ՝ անշուշտ մօտէն վիժող ջրվէժի պատճառաւ: Բայց սուրբ Եղիշէ առաքելոյն մարմինը Հիւրեկայ կամ Ուռեկան վանքէն աստ փոխագրելէ վերջ, կոչուած է Եղիշ Առաքեալ: Տաճարն ունի երկու դուռն հարաւային եւ արեւմտեան կողմերէն. Երկայնութիւնն է 10 մետր եւ լայնութիւնն 5.80 մետր: Այժմ խոնարհուած է ամբողջ ձեղունը եւ խորանի արեւելեան պատը: Ունի նաեւ գաւիթ կամ ժամատուն՝ շինուած անտաշ քարերով միեւնոյն ճաշակով եւ չորս սիւներու վրայ, 9.5 մետր երկայն եւ 8.45 մետր լայն, միակ դուռն կը գտնուի արեւմտակողմը: Ունի ՉԺԳ ([[1264]]) թուականաւ արձանագրութիւն, որ կը յայտնէ, թէ շինողն է ոմն Խաչատուր, տէր Սիմէոնի աշաջնորդութեան ժամանակ: Թէ՛ տաճարի շուրջը եւ թէ գաւթիս յատակը ծածկուած է հանգուցեալ եպիսկոպոսաց, վարդապետաց եւ միարբանից տապանաքարերով՝ հանդերձ արձանագրութեամբ: Մենաստանիս երկու կողմերը կան մատուռներ: Հիւսիսային կողմէն դէպի հարաւ երթալով, Ա. մատուռը ունի երկու խորան եւ երկու սեղան, որ շինուած է անտաշ քարով: Բ. մատուռն, նոյնպէս անտաչ քարով շինուած է եւ ունի մէկ խորան եւ մէկ սեղան: Գ. մատրան մէջ, որ շինուած է միեւնոյն ոճով, կայ Աղուանից Վաչագան Գ. թագաւորի գերեզմանն, որուն վրայ ձգուած է 1.60 մետր երկայութեամբ եռանկիւնի տապանաքար մը, պատրաստուած առանձին խնամքով եւ լաւ յղկուած. Բայց արձանագրութիւն չունի: Տարանաքարիս մօտ կայ խաչարձան մը որ նշանաւոր է խիստ հնութեամբ եւ ճարտարարուեստ քանդակագործուըեամբը, այսպէս է նաեւ խորանի աջակողմը եղած ուրիշ խաչարձան մը: Մատուռս ունի մէկ խորան, գրան ճակատակալ քարի վրայ քանդակուած է. «Այս է հանգիստ Վաչական թագաւորին. Աստուած ողորմի Հայրապետայ եւ ոյր (իւր) ծնողանց, որ շինեց եկեղեցիս յառաջնորդութեան տէր Սիմոնի թիւ ՉԼԵ. էր»: Մատրանս զբան զիմանց է Ջրաբերդ գաւառի իչխող հռչակաւոր Մէլիք Ադամ մեծի գերեզմանը: Ձաւալի է տեսնել որ անկիրթ այլազգիները ջարդեր են արձանագրութիւն կրող մարմարիոնը որ զետեղուած է եղեր մէլիքիս տապանաքարի մէջ, սակայն գաւառիս բնակիչք մեծ ու փոքր ամէնքն ալաւանդութեամբ գիտեն իրենց սիրելի իշխանի գերեզմանը: Դ. մատուռը որ կանգնած է վանքի հարաւակողմը, բաւական հին է եւ ունի երկու խորան: Մէջը կայ Տէր Մեսրոպ անուամբ մէկու մը գերեզմանը, որ ունի ՌՃԿԲ թուականաւ տապանագի: Ե. մատուռն՝ որ Դի հարաւային կողմն է, ունի մէկ խորան: Զ. մատուռը ունի մէկ սեղան, աւելի հնաշէն է եւ ունի կիսատ արձանագրութիւն, որով կը յայտնուի շինողաց անուններն, որք են Առաքել վարդապետ եւ տէր Մատթէոս: Է. մատուռն ունի միայն մէկ սեղան: Վանացս մէջ կան երկու զանգակներ. Մին հնագոյն՝ երկայնաձեւ է ու կոպիտ, իսկ միւսն կոտրած եւ ունի արձանագրութիւն, որ կը յայտնէ թէ նուիրողն է ոմն Ղազար, եւ ձուլողն Շահնա. գինն է եղեր նոյն ժամանակ երեք թուման: Վանքս ցարդ սրբութեամբ պահած է Գաղտնիք Ղարաբաղի դիւցածներէն երկու քաջերու յիշետեկը, որոնք են Դալի-Մահրասան եւ Տոնմազ: Վանքիս երաւալեան պարսպի մօտ է Աւագ-Վարդապետ- Դալի. Մահրասայի բնակած սենեակը, որ ունի նեղ եւ փոքր լուսամուտներ եւ ամուր դիրք: Հիւսիսային պարսպի փակուած դրան մօտ ներքուստ գրուած է Տոնմազի ՌՃՀԷ թուականաւ յիշատակարանը: Պարսպի ներսը կան նեաւ քանի մը հին սենեակներ եւ գոմ:
 
Վանքս կառուցուած է բլբակի գագաթը անտաշ քարերով. շինութիւնը շատ հին է, ճարտարապետութիւնն հասարակ ու անճաշակ ոճով եւ բարձրութիւնն չափազանց: Այսու ամենայնիւ այցելուաց վրայ պատկառանք եւ յարգութիւն կ’ազդէ: Աւանդութիւնը կ’ըսէ, թէ վանքս հիմնարկած է բարեպաշտ Վաչագան Գ. թագաւորը:
 
Նախ կոչուեր է Ներսմեհրայ կամ Ներս-Միհայ ուխտ, եւ յետոյ Ջրվշտիկ՝ անշուշտ մօտէն վիժող ջրվէժի պատճառաւ: Բայց սուրբ Եղիշէ առաքելոյն մարմինը Հիւրեկայ կամ Ուռեկան վանքէն աստ փոխագրելէ վերջ, կոչուած է Եղիշէ Առաքեալ: Տաճարն ունի երկու դուռն հարաւային եւ արեւմտեան կողմերէն. Երկայնութիւնն է 10 մեթր եւ լայնութիւնն 5.80 մեթր: Այժմ խոնարհուած է ամբողջ ձեղունը եւ խորանի արեւելեան պատը: Ունի նաեւ գաւիթ կամ ժամատուն՝ շինուած անտաշ քարերով միեւնոյն ճաշակով եւ չորս սիւներու վրայ, 9.5 մեթր երկայն եւ 8.45 մեթր լայն, միակ դուռն կը գտնուի արեւմտակողմը: Ունի ՉԺԳ (1264) թուականաւ արձանագրութիւն, որ կը յայտնէ, թէ շինողն է ոմն Խաչատուր, տէր Սիմէոնի աշաջնորդութեան ժամանակ: Թէ՛ տաճարի շուրջը եւ թէ գաւթիս յատակը ծածկուած է հանգուցեալ եպիսկոպոսաց, վարդապետաց եւ միարբանից տապանաքարերով՝ հանդերձ արձանագրութեամբ:
 
Մենաստանին երկու կողմերը կան մատուռներ․
 
=== Ա․ մատուռ ===
Հիւսիսային կողմէն դէպի հարաւ երթալով․ Ա. մատուռը ունի երկու խորան եւ երկու սեղան, որ շինուած է անտաշ քարով:
 
=== Բ. մատուռ ===
Բ. մատուռն, նոյնպէս անտաչ քարով շինուած է եւ ունի մէկ խորան եւ մէկ սեղան:
 
=== Գ. մատուռ ===
Գ. մատրան մէջ, որ շինուած է միեւնոյն ոճով, կայ Աղուանից Վաչագան Գ. թագաւորի գերեզմանն, որուն վրայ ձգուած է 1.60 մեթր երկայութեամբ եռանկիւնի տապանաքար մը, պատրաստուած առանձին խնամքով եւ լաւ յղկուած. Բայց արձանագրութիւն չունի: Տարանաքարիս մօտ կայ խաչարձան մը որ նշանաւոր է խիստ հնութեամբ եւ ճարտարարուեստ քանդակագործուըեամբը, այսպէս է նաեւ խորանի աջակողմը եղած ուրիշ խաչարձան մը: Մատուռս ունի մէկ խորան, գրան ճակատակալ քարի վրայ քանդակուած է. «Այս է հանգիստ Վաչական թագաւորին. Աստուած ողորմի Հայրապետայ եւ ոյր (իւր) ծնողանց, որ շինեց եկեղեցիս յառաջնորդութեան տէր Սիմոնի թիւ ՉԼԵ. էր»: Մատրանս զբան զիմանց է Ջրաբերդ գաւառի իչխող հռչակաւոր Մէլիք Ադամ մեծի գերեզմանը: Ձաւալի է տեսնել որ անկիրթ այլազգիները ջարդեր են արձանագրութիւն կրող մարմարիոնը որ զետեղուած է եղեր մէլիքիս տապանաքարի մէջ, սակայն գաւառիս բնակիչք մեծ ու փոքր ամէնքն ալաւանդութեամբ գիտեն իրենց սիրելի իշխանի գերեզմանը:
 
=== Դ. մատուռ ===
Դ. մատուռը որ կանգնած է վանքի հարաւակողմը, բաւական հին է եւ ունի երկու խորան: Մէջը կայ Տէր Մեսրոպ անուամբ մէկու մը գերեզմանը, որ ունի ՌՃԿԲ թուականաւ տապանագի:
 
=== Ե. մատուռ ===
Ե. մատուռն՝ որ Դի հարաւային կողմն է, ունի մէկ խորան:
 
=== Զ. մատուռ ===
Զ. մատուռը ունի մէկ սեղան, աւելի հնաշէն է եւ ունի կիսատ արձանագրութիւն, որով կը յայտնուի շինողաց անուններն, որք են Առաքել վարդապետ եւ տէր Մատթէոս:
 
=== Է. մատուռ ===
Է. մատուռն ունի միայն մէկ սեղան: Վանացս մէջ կան երկու զանգակներ. Մին հնագոյն՝ երկայնաձեւ է ու կոպիտ, իսկ միւսն կոտրած եւ ունի արձանագրութիւն, որ կը յայտնէ թէ նուիրողն է ոմն Ղազար, եւ ձուլողն Շահնա. գինն է եղեր նոյն ժամանակ երեք թուման:
 
Վանքս ցարդ սրբութեամբ պահած է Գաղտնիք Ղարաբաղի դիւցածներէն երկու քաջերու յիշետեկը, որոնք են Դալի-Մահրասան եւ Տոնմազ: Վանքիս երաւալեան պարսպի մօտ է Աւագ-Վարդապետ- Դալի. Մահրասայի բնակած սենեակը, որ ունի նեղ եւ փոքր լուսամուտներ եւ ամուր դիրք: Հիւսիսային պարսպի փակուած դրան մօտ ներքուստ գրուած է Տոնմազի ՌՃՀԷ թուականաւ յիշատակարանը: Պարսպի ներսը կան նեաւ քանի մը հին սենեակներ եւ գոմ:
 
Վանքիս ներկայ դրութիւնը խիստ խղճալի է. անդիմագրելի ժամանակը կը քանդէ ամենայն ինչ. կտրօտ է նորոգութեան, բայց իւր սեփական կալուածները վէճի տակ ինկած են եւ արդեանց աղբիւրները սպարած: Իբրեւ պահապան մէջը կայ միայն տիրացու մը, որ շինած է վանքիս ճանապարհը եւ նորոգած է Զ. մատուռը:
 
Ուղտի մատուռ՝ կը կոչուի վանքիս մօտակայ սարի ուսի վրայի կիսաւեր մատուռն. ուր կայ նաեւ գիւղատեղի եւ հանգստարան: Եղիշ-Եղիշէ Առաքեալ վանքի եւ Եղակեր գիւղի մէջ տեղ, տեսարանաւոր բլրի մը վրայ կը գտնուի Մատուռ անուամբ կիսաւեր եւ փոքրիկ հին շինութիւն մը, որուն դրան վրայի արձանագրութենէն կը յայտնուի շինողի անունն՝ Գրիգոր: Մատրանս մօտ կայ հանգստարան մացառուտներով ծածկուած: Այսպիսի կիսաւեր եկեղեցի, հանգստերեն եւ գիւղատեղի կայ նաեւ Թրոտ կոչուած տեղը, որ կը գտնուի աւերակիս հարաւակողմը:
 
== Աղբիւրներ ==