«Աստուածատուր Ջունդ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 8.
Վիեննայի մէջ արաջարկուեցաւ իրեն գիուանագիտական ասպարէզի մէջ մտնել, սակայն ինք հրաժարելով` վաճարականութեան հետեւեցաւ և կրցաւ քիչ ժամանակուան մէջ մեծ վաճառական մը ըլլալ, վայելելով նոյնիսկ [[Օսմանեան]] կառավարութեան յարգանքը` որուն հետ փայտի վաճառականութիւն կ'ընէր: Օսմանեան կսռավարութենէն պատուուած էր [[Մէճիտէ]]ի պատուանչանով, իր յարատեւութեան շնորհիւ մեծապէս կը փայլի և հարստութեան սէր կ'ըլլայ: Բայց Ջունդ մրայն հարուստ չեղաւ այլ գրագէտ, '''Շահնազարեան Կարապէտ Վ.'''-ի առաջարկութեամբ կը թարգմանէ ''Ergaenzungs blatti''ի հայոց մասին գրութիւնը, կը թարգմանէ '''Ֆրանսերէն'''ի [[Առաքէլ]] պատմիչը, կարգ մը ծանօթութիւներով, որ տնտիպ կը մնայ [[Պռոսէ]]ի թարգմանութիւնը լսելով:
Մեծապէս նպաստածէ Ազգ Ս. Փրկչեան հիւանդանոցին իբրև հոգաբարձու և ատենապէտ կարեւոր դէր մը ատանձնելով [[1860]]-ին որ ատեն հաստատած է հայ նշանաւոր Տիկնաց խնամակալութիւն մը` հիւանդանոցի պիտոյքներուն համար և որ սակայն դժբասգաբար կարճ կեանք ունեցաւ: Նպաստեց Նուպար- Շահնազարեան վարժարանի հաստատութեան և վեց տարի ինք վարեց անոր խնամակալութեան Ատենապետի պաշտօնը:
Պոլսոյ աւստրիական գաղթականութեան մէջ ալ միշտ բարձր դիրք ունեցաւ և [[Ֆրանց Եողէֆ]] կայսրն իր և երկաթէ թագի չգանչաններով պատուեց զինքը: Իսկ [[1873]]-ին մասնաւոր հրովարտակով շնորհեց իրեն ժառանգական ազնուականութեան` ''կայսրութեան ասպետ''ի տիտղոսով: Բայց իր ամէնան գնահատելի գործը եղած է [[Ջունդեան]] հիմնարկութիւնը (Fondation chevalier Tehunt) որ զինքը անմահացուց և որուն նպատակն է Հայազգի չքաւոր և ուշիմ պաֆրանքը, ընդհամէնը 100.000 ֆրանք կը մնայ Աւստրիական կառավարութեան քով, և որոոն տոկոսովը արդէն ղրկուած են աշակերտներ` [[Եւրոպա]]:
Իր մեծագործութիւններովը Ջունդ արժանացաւ Ազքին համակրտնքին և անոր համար անուանուած է անգամ խնամակալ, Պատոյ նախագահ, պաշտպան ևայլն. [[13]]է աւելի մարդասիրական և արուէստագիտական ընկերութիւններու և գրական ագադեմիաներու, ունենալով անոնցմէ վկայեկաններ և ոսկի միտալներ:
Մեռաւ [[1897]] փետրուար 19-ին [[Բարիզ]]ի մէջ և մարմինը փողադրուելով Պոլիս Մարտ 22-ին ամփոփուեցաւ [[Շիչլի]]ի Ազգ. գերեզմանատունը իրեն պատրաստած չիրիմին մէջ: Իր կողակիցն էր '''Տիկին Նեկտար Ջունդ''': Անիրաւութիւն մը ըրած պիտի ըլլանք զինքը բաժնելով իր սիրելի ամուսինէն, որ անոր չափ ազգասէր և բարեսէր էր և և հայ տիկնաց դասուն մէջ կարեւոր դիրք մը ունեցած էր:[[Նեկտար]] ծնած էր Խասգիւղի մէջ և զաւակն էր '''Սերովբէ Միզանճեան'''ի 20 տարեկան հասակին ամունացաւ [[Ասպետ]]ին հետ, որու խորհրդակից և գաղափարակից եցաւ մինչև վերջ:
| |||