«Աստրախան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Աստրախանը եղած է Ռուսաստանի հայկական թեմական կենտրոններեն` իր թեմակալ եպիսկոպոսով կամ արքեպիսկոպոսով: Հայերն ունեցած են չորս եկեղեցի (Ս. Աստուածածին, Ս. Պողոս-պետրոս, Ս. Կ'ատարինէ, ԱՅ. Գրիգոր Լուսաւորիչ): [[1795]]-ին արքեպիսկոպոս Յովսէփ Արղութեանը Աստրախանին մէջ հիմնուած է հայկական տպարան: XIX դ. սկզբին հիմնադրուած հայկական դպրոցները, մասնաւոր անձանց ու եկեղեցու միջոցներով, գոյատեւած են մինչեւ XX դ. 20-ական թթ.: Անոնցմէ նշանաւոր են Աղաբաբեան դպրոցը ([[1810]]), Աստրախանի հոգեւոր ուսումնարանը ([[1817]], ուսուցչութիւն ըրած են Գ. Պատկանեանը եւ Գ. Խուբեանը), Հայոց թեմական ([[1838]]), Հայկական ծխական ([[1851]]), Հայոց իգական ([[1870]]) եւ այլ դպրոցները: Կ՛աստրախան են հրատարակուել «արեւելեան ծանուցմունքէ ([[1816]]), «լրաբերէ ([[1908]]-09), «մեր կ'եանքըէ ([[1910]]-12), «կարմիր բանուորէ ([[1919]]) հայկական լրագրերը:

[[1918]]–20-ին Հայկական գործերու կոմիսարիատի Աստրախանի բաժանմունքի մշակոյթի բաժնին կից (վարիչ` Հ. Գիւլիքեխեան) գործած է գեղարուեստա-թատերական ստուդիայ (ղեկ. Վ. Վարդանեան), [[1925]]-ին` Հայկական թատրոն: Աստրախանի հետ կապուած են XVIII - XIX դդ. հայ հասարակական, քաղաքական եւ մշակութային մէկ շարք գործիչներու կեանքն ու գործունէութիւնը (Յովսէփ Արղութեան, [[Եփրեմ ԱՅ Ձորագեղցի]], [[Գաբրիէլ Պատկանեան]], [[Յարութիւն Ալամդարեան]], [[Մարգար Խոջենցի]], [[Նադեժդայ Պապայեան]]):

{{ծանցանկ}}