'''Ասպետ Յովհաննէս''' ([[1873]]-[[1932]]), գրագէտ։ Բուն անունով՝ Օննիկ Չիֆթէ-Սարաֆ։
Ծնած է Սկիւտար ([[Կոստանդնուպոլիս|Պոլիս]]) 1873-ին, ուսումը առածստացած է է [[Կեդրոնական վարժարան]]ի մէջ, [[1893]]-ին շրջանաւարտ ըլլալով: Եղած է օրագրողլրագրող, մատենագիր եւ թարգմանիչ: Երիտասարդ տարիքին [[Եւրոպա]] այցելելով Պոլիս դարձին հրատարակեց իր տպաւորութիւնները՝ «Միամիտի մը արկածներ»ը հատորին մէջ։ Իբրեւ հատոր հրատարակած է նաեւ «Պուրժէի Փիլիսոփայի մը Աշակերտը»ին թարգմանութիւնը: Զինադադարէն յետոյ եղած էր անդամ «Վերջին Լուր»ի խմբագրակազսինխմբագրակազմին եւ [[1919]]-ին հրատարակած է «Ազգայինազգային եւ գրական» շաբաթաթերթ մը՝ «Հայ Միտք»:
Պոլսոյ Ազգային Երեսփ. Ժողովին Գատըգիւղի երեսփոխան էր եւ վարեց ատենադպրութիւնը նոյն ժողովին: Ստորագրած է գրական էջեր «Հայրենիք» ամսագրին, Հ.«Հայաստանի ԿոչնակիԿոչնակ»ի ուեւ Պոլսոյ ու արտասահմանի բազմաթիւ հանդէսներու մէջ գրական էջեր:
[[1922]]-ին գտնուած է Քորֆու կամ ՔերքիրաԳորֆու ([[Յունաստան]]), ապա անցածանցած՝ էՄարսէյլՄարսէյլ, իսկ [[1928]]-ին Ժընեւ գնացփոխադրուած պ.է Քրաֆթ Պոնարի հաստատած «Ֆուայէ Հայաստան» սրբանոցինորբանոցին տնօրէնութիւնը վարելու, ուր վախճանեցաւմահացաւ [[11 Յուլիս]] 1932-ին:
