«Սեբաստիա» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Ըստ ուսումնասիրութիւններու «Թօբրաքթէբէ» հաստատութիւնը կը փաստէ Հիթիթեան ներկայութիւնը Սեբաստիոյ մէջ, բայց հակառակ ասոր այդ գիտելիքը գիտցուած միակ բանն է Հռովմէական ժամանակէն: ՔԱ 64 թուականին իր [[Փոքր Ասիա|Փոքր Ասիոյ]] վերակառուցումի նպատակով ([[3-րորդ Միթրիտաթիկ Պատերազմ]]էն վերջ) [[Մեծն Պոմպէյ]]ը այդ շրջանին կառուցեց աւան մը «Մեկալաբօլիս» անունով: Դրամագիտական փաստերի համաձայն Ք.Ա. առաջին դարուն Մեկալաբօլիսը դարձաւ «Սեպասթէ», որ իգական ձեւն է Օգոստոս Կայսրի յունական վերագրուումն է: «Սիվաս»ը թրքական ձեւն է, որ վերածուած է Սեբաստիայէն, որ քաղաքը կ‘անուանուէր այսպէս հռոմէական շրջանին: Սեբաստիան դարձաւ մայրաքաղաք Փոքր Հայքի մարզին Տիօքլէթեան կայսրին գերիշխանութեան տակ: Սեբաստիան ունեցած է շատ մեծ կարեւորութիւն կանուխ Քրիստոնէական ժամանակի համար: 4-րդ դարուն Սեբաստիոյ մէջ կ‘ապրէր Սբ. Պլէյզ եւ Սբ. Պետրոս Սեբաստացի, որոնք եպիսկոպոսներն էին Սեբաստիոյ եւ Էուսթաթիուսին ով առաջին հիմնադիրներէն էր վանականութեան Փոքր Ասիոյ մէջ։ Նոյն ժամանակ Սեբաստիան այն տեղն էր, որ Քառասուն Մանկանցը կը գտնուէր: [[Ժուսթինեան Ա]] ը պատ քաշեց քաղաքի շրջապատին:

 

 

Քաղաքը գրաւեց Օսմանեան սուլթան [[Պայէզիտ Ա]] ը (1389-1402): 1398-ին [[Թիմուրլէնկ]]ը մտաւ Սվաս եւ 1400-ին քանդեց, որ Օսմանեան սուլթանը վերգրաւեց 1408-ին: Օսմանեան իշխանութեան տակ Սվասը գործեց իբր մարզային կեդրոն [[Րում Վիլայէթ]]ի մինչեւ 19րդ դարու վերջաւորութիւնը: Հայ Առաքելական Եկեղեցին հաստատեց 6 եկեղեցիներ որոնք են. Մարիամանա, Սբ. Մինաս, Սբ. Փրկիչ, Սբ. Յակոբ, Սբ. Գեւորգ; 4 վանքեր՝ Սբ. Նշան, Սբ. Հրեշտակապետ, Սբ. Անապետ, Սբ. Հնդրակատար; որբանոց եւ դպրոցներ: Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցին եւ լատինը ունէին մէկ եկեղեցի: Կային երկու բողոքական եկեղեցիներ եւ 8 դպրոցներ (որոնք մեծամասնութամբ Ամերիկեան եւ Գերմանական): 1915-էն սկսեալ քաղաքի Քրիստոնիայ ժողովուրդը եղող հայերը (ցեղասպանութիւն) եւ յոյները ջարդուեցան: