«Թատրերգութիւն» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
Տող 37.
Հակառակ իրենց այս մասնայատկութիւններուն, հելլենիստական շրջանին, մեծ ողբերգակներու գործերը յաջողած են արծարծել մարդկային-բարոյական ընդհանրական հարցադրումներ, որոնք իբրեւ ժառանգութիւն փոխանցուած ու մնացած են անփոփոխ՝ հետագայ դարերուն եւ հազարամեակներուն՝ տեսակի հոլովոյթին ու ձեւաւորումներուն մէջ։
Ողբերգութիւնը երկրորդ ծնունդ մը ունեցած է նոր ժամանակներուն, եւրոպական [[Վերածնունդ|Վերածնունդին]]։ ԺԶ. դարուն՝ [[Անգլիա]]ն ([[Ուիլիըմ Շէյքսփիր|Շէյքսփիր]]), իսկ աւելի ետք՝ [[Ֆրանսա|Ֆրանսան]] ([[Փ. Քորնէյ]], [[Ժ. Ռասին]]), [[Գերմանիա]]ն ([[
Հայ նոր գրականութիւնը ուշագրաւ ողբերգական գործեր չէ արտադրած ։
Տող 50.
Նոր ժամանակներուն, եւրոպական գրականութիւնները երկրորդ շունչ մը տուին նաեւ կատակերգութեան տեսակին Շէյքսփիր, ՄոլիԷռ, Կոկոլ...
Իսկ հայ գրականութեան մէջ յիշատակութեան արժանի են
Կատակերգութեան առաջադրանքը կեանքը եւ կերպարները տալ թերիներու, ծաղրելի երեսներու մէջէն, ունի պատկերումի քանի մը ձեւեր, որոնք կը նոյնանան երգիծանքի ստեղծման ընդհանուր սկզբունքներուն հետ։
|