«Գէորգ Արծրունի» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
No edit summary |
Չ clean up, փոխարինվեց: : → ։ (61) oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
Իմ մկրտութեան անունովը Մարտիրոս ծանծ է [[Երզնկա]], [[1789]] թուականին եւ զաւակն է Տ. Գէորգ քահանայի, որ վանահայրն էր Ս. Գէորգ մենաստանին եւ որ յետոյ [[Պոլիս]] գալով Գարթալի մէջ վախճանուած
Մարտիրոսմանկութեանը վանքին ուլերը կ՛արածէ եղեր, իսկ ձմեռները Պնակ ու Քերական կը կարդայ
Մարտիրոս [[3]] տարի Խասգիւղի վարժարանին ուսուցչութիւն կ՛ընէ, այս միջոցներուն, [[1831]] թուականին [[Եկեղեցի]]ն կը նորոգուի, կը մեծցուի ու կ՛ըդարձակուի եւ Օծումը կը կատարէ Կարապետ
Եկեղեցիին շինութեան աւարտումէն ետքը դպրոցին շինութեան կը ձեռնարկուի, ինչ որ տարիէ աւելի կը
[[1835]] թուականին Պատրիարքարանէ, ընտրուած Դաստաստանական եւ Սրբաքննութեան Ժողովներու անդամ, իրեն ընկեր ունենալով Բաշէոս վարդապետ, Տէր Գալուստ Օրթալիւի եւ Տ. Զաքարիա
Քահանայութենէն վերջը շարունակած է վարժապետութիւնը եւ օգտուելով Ճէզայիրլեանի իր վրայ ունեցած համադրութենէն, Կար Ժաբանը նորոգել եւ բարեկարգել տուած է քանի մը հազրա անձերու գործ գտնել եւ կարգ մըն ալ պատանիներ Եւրոպա ղրկել տալու խորհուրդը տուած է բարեսիրտ
Արդէն Ճէղայիրլեանի կենսագրութեան մէջ պատմած ենք թե՝ ինչպէս Արծրունի ամբաստանուած է իբր
Տ. Գէորգ Արծրունի, Պատրիարքարան կոչուելով, կ՛առաջնորդուի ստորին հարկը՝ հին փոխանորդարանի դէմք սենեակը, ուր առանձին նստած էին Յակոբոս Արքեպոս (Պատրիարքական խորհրդական) եւ Փոխանորդն՝ Սէթեան Յովհաննէս
'''Յակոբոս Արքեպիսկոպոս.-''' Մկրտիչ Ամիրային մեծ ծախքերէ ելլալուն պատճառւ դո՞ւն ես
'''Արծրունի.-''' Այո՛, Սրբազան. Ազգին զաւակաց կրթութեան, դպրոցին շինութեան եւ ընտիր դասախօսներ բերելու համար դիմեցի իրեն ու ինք սիրայօժար յանձն առաւ այդ
'''Յակոբոս Արք.-''' Բայց դուն քահանայ ես, ի՞նչ բան ունիս ատանկ գործերու կը խառնուիս եւ վարժապետութիւն ալ
'''Արծրունի.-''' Եթէ հրաման կ՛ընէք այդ պաշտօնը չվարելու, այսօրուընէ հրաժարեալ
'''Յակոբոս Արք.-''' Գնա՛, հակառակորդներուդ պատասխան
'''Արծրունի.-''' Եթէ արդարութիւնը չէ կորսուած, բոլորովին պատրաստ եմ պատասխան տալ՝ ուր եւ որու առջեւ ալ որ
Հազիւ արտասանած էր Արծրունին այս վերջին բառերը, եւ ահա իւր ետեւ կեցած որկու ժամկոչներ՝ թեւէն բռնելով կ՛իջեցնեն զինք վար եւ կը տանին եկեղեցւոյ սենեակներէ մըն, ուր կը մնայ Մեծ Պահոց առաջին չարթուան երեքշաբթիէն մինչեւ Աշխարհամատրան կիրակի օրն ու դասեոլվ որ զինք
Վերջապէս Ս. Լուսաւորչայ չարթուն, երեքշաբթի, պատրիարքական ընտրութեան համար Պատրիարքարանի մեծ դահլիճին մէջ ըստ օրինի կը հաւաքուին [[Ստեվաննոս Պատրիարք]], [[Յակոբոս Արքեպիսկոպոս]] (ընտրելի Պատրիարք), Ամիրայք, եկեղեցեայ մրթէվէլլիք, էսնաֆներու գլխաւորներն եւ
Քանի մը վայրկեան
Մագրուտ Ամրբան նշանացի կերպով իւր մօտ կանչելով զԱրծրունի, կ՛ըսէ.- «զԶեզ ուսեալ եւ բարի անձ մը կը ճանչնանք, ուստի կ՛ուզենք որ գործին ճշմարտութիւնը խօսիք»
'''Արծրունի.-''' Պերճապատիւ Ամիրա, ի՞նչ է Ձեր
'''Ներկայք.-''' Շիտակը խօսեցքէ. ի՛նչ որ ըրիք անիկա
'''Արծրունի.-''' Դուք հաւա՞տք կը փնտռէք ինձմէ. ուրեմն աւասիկ բոլոր սրտովս եւ կատարեալ հաւատով կը
Երբ մինչեւ հոս կը հասնի, ճարտարապետ Ամիրան ընդմիջելով կ՛ըսէ. «Այդ ըսածդ մենքն կ՛ըսեն. սա դպրոցին մէջ ինչ որ ըրիր նէ անիկա զուրցէ»
'''Արծրունի.-''' Դպրոցին մէջ մեր սորվեցուցածը աշակերտները շատ աղէկ գիտեն, մեր քարոզածը կրնաք անոնցմէ
'''Ներկայք.-''' Հոս պատրաստ են այդ [[40]]
'''Արծրունի.-''' Թո՛ղ գա՛ն. ու ետին կը դառնայ տեսնելու
'''Ներկայք.-''' Թէ որ սրտիդ մէջ վախ չունէիր ինչո՞ւ ետիդ
'''Արծրունի.-''' Դուք այնպիսի բան մը կը փնտռէք որ մարմնաւոր աչօք չի
-«Ոչ ինչ վնաս գտնանեմ ի դմա:»
Եւ Արծրունին դարձեալ երկու ժամկոչներով դահլիճէն դուրս հանելով կ՛առաձնորդուի եկեղոցւոյ այն խուցն ուր արդէն փակուած
Ֆիզիքա Պօղոս վարժեպետն ալ նոյն օրերն աքսորուած էր
Արծրունի [[7]] ամիս Չօրլու կը մնայ, այնտեղի Առաջնորդարանին մէջ ուր իրեն բազմաթիւ համակրողներ կը գտնէ, մսնաւորբար Յակոբոս Կրճիկեանը՝ որ մեծանուն Րէշիտ փաշայի անձնական քարտուղարն էր Անոնք չափազանց կ՛աշխատին քահանային վերադարձին
[[1845]] թուականին Մատթէոս Պատրիարքէն մասնաւոր կոնդակով Աւագերեց կը կարգուի Խասգեղի Ս. Ստեփաննոս
Այս միջոցներուն կ՛ընտրուի Հոգեւոր ժողովի անդամ եւ աւելի ետքը Կրօնական Ժողովի անդամ. իր վերջին պաշտօնը կ՛ըլլայ, Յարութիւն Պատրիարքի օրով, «Աւագերիցանց Յանձնաժողովոյն»
Արծրունի Շահնազարեան Կարապետ վրդ. մտերիմը եղած է եւ Ներսէս Վարժապետեանին վարդապետ ձեռնադրուելու խորհուրդ տուած
Ես ինքն իսկ լսած եմ իր մխիթարականը զոր պօսեցաւ իր տարաբաղդ աղջկան դագաղին առջեւ՝ Ստեփաննոս եկեղեցիին
Արծրունի բացի ընտիր հայերէնէ, գիտէր նաեւ բաւական ֆրանսերէն,
Վախճանուած է [[1894]] թուականի [[յունուար]] 7ին, իր [[107]] տարեկան հասակին մէջ, թողելով ճշմարիտ պաշտօնեայի անուն
▲Վախճանուած է [[1894]] թուականի [[յունուար]] 7ին, իր [[107]] տարեկան հասակին մէջ, թողելով ճշմարիտ պաշտօնեայի անուն մը:
[[Կատեգորիա:Վիքիպեդիա:Արևմտահայերեն հոդվածներ]]
|