«Լեւոն Արոնեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

'''Լեւոն Գրիգոր Արոնեան''' (ծնեալ՝ [[6 Հոկտեմբեր]] [[1982 թուական|1982]], [[Երեւան]]), հայ ճատրակ խաղցող, գմելինաքար (grandmaster)։ 2005-ի աշխարհի բաժակակիր, [[Հայաստան (արեւմտահայերէն)|Հայաստան]]ի հաւաքականին կազմով 37-րդ, 38-րդ եւ 40-րդ համաշխարհային ողիմպիադներու, 2011 թ. աշխարհի խմբային (team) առաջնութեան յաղթող, բազմաթիւ «Գերբաժակ»ի Մրցաշարքերուն , ՖԻՏԷ-ի (FIDE - World Chess Federation) Մեծ մրցանակին, Ուէյք Աան Զէյի (Wijk aan Zee) մրցաշարքին քառակի յաղթող (2007, 2008, 2012 եւ 2014), 2009-ի եւ 2013-ի Պիլպաօ–Աւագներ (Bilbao Masters) սաղաւարտի յաղթող, արագ ճատրակի [[2009]]-ի աշխարհի ախոյեան, 2006-ի եւ 2007-ի Ֆիշերի ճատրակի աշխարհի ախոյեան, 2010-ի կայծակնային ճատրակի աշխարհի ախոյեան, 2002-ի Հայաստանի ախոյեան։ 2011-ին [[Մոնաքօ|Մոնաքո]]յին (Monaco) մէջ ան մասնակցեցաւ «կոյր» եւ արագ Ճատրակի (Amber Rapid and Blindfold Chess Tournament) «Ամպեր» (Melody Amber) աւանդական մրցաշարքին եւ դարձաւ անոր վերջին յաղթողը (մրցաշարքը այլեւս տեղի չունենար)։

Երկու տարի անընդհատ՝ [[2005 թուական|2005]]<ref>[http://www.a1plus.am/am/sports/2005/12/20/12519 2005 թ. լավագույն մարզիկ]</ref> եւ [[2006 թուական|2006]] թուականներուն<ref>[http://www.azatutyun.am/content/article/1585762.html 2006 թ. լավագույն մարզիկ]</ref>, մարզական լրագրողներու հարցուփորձով ճանչցուած է Հայաստանի լաւագոյն մարզիկ։ 2015-ի Ապրիլ 1-ի դրութեամբ անհատական վարկանիշով աշխարհի 10-րդ ճատրակ խաղցողն է (2770)։ 2014 թուականին արժանացած է Երեւանի պատուաւոր քաղաքացի կոչման։

Հայրը՝ Գրիգոր Արոնովը, Բնագէտ-բիւրեղագէտ է, ազգութեամբ՝ [[Հրեաներ (արեւմտահայերէն)|հրեայ]], մայրը՝ Սեդա Աւագեան, լեռնային [[Ճարտարագիտութիւն|ճարտարագէտ]] է, ազգութեամբ՝ [[Հայեր (արեւմտահայերէն)|հայ]]<ref name="int" />։

Շախմատ խաղալ սովորած է ինը տարեկանին քրոջմէն՝ Լիլիթէն։ Մանկութեան տարիներուն՝ [[1990 թուական|1990]]-[[1997 թուական|1997]] թուականներուն, իր մարզիչը եղած է ներկայի կրանտմասթըր Մելիքսէթ Խաչիեանը։ Ըստ Խաչիեանի՝ երբ Լեւոնը դարձաւ կրանտմասթըր, իրեն արդէն անհրաժեշտ էր աւելի բարձրակարգ մարզիչ։ Ճիշդ այդ դերն ալ ստանձնեց կրանտմասթըր Արշակ Պետրոսեանը, որուն հետ պարապմունքներու ժամանակ Արոնեանը իւրացուցած է շախմատի բազմաթիւ նրբութիւններ։

Լեւոնի սեղանի առաջին գիրքերն եղած են «ԱլեխինիԱլեոխինի ընտրեալ 300 պարտիաները», Քափապլանկայի պարտիաներու ժողովածուն, [[1924 թուական|1924]] եւ [[1927 թուական]] թուականներուներու նիւեորքեան մրցաշարերու պարտիաները Ալեխինիի մեկնաբանութիւններով եւ Քափապլանքայի «Շախմատային ինքնուսոյցը»։ Այդ գիրքերը մեծապէս օգնած են Լեւոնի ստեղծագործական աճին. այն, ինչ անոր հասակակիցները կ’իւրացնէին մէկ տարուան մէջ, ան կը սորվէր մէկ ամսուան մէջ։

[[1994 թուականինթուական]]ին [[Հունգարիա (արեւմտահայերէն)Հունկարիա|Հունգարիոյ]] [[Սեկետ]] քաղաքին մէջ Լեւոնը դարձաւ մինչեւ 12 տարեկաններու աշխարհի ախոյեան: Այդ առաջնութեամբ ան իր ետեւ ձգեց ապագայ բարձրակարգ կրանտ-մասթըրներ Էթիեն Պաքրօն ([[Ֆրանսա]]), [[Ռուսլան Փոնոմարիով]]ը ([[Ուքրանիա]]), Ֆրանսիսքօ Վալեխօ Փոնսը ([[Սպանիա]]) եւ Ալեքսանտր Կրիշչուք ([[Ռուսիա (արեւմտահայերէն)|Ռուսիա]]): Այդ առաջնութիւնը յաղթէլուն համար Արոյեանին շնորուեցաւ ՖԻՏԷ-ի վարպետի կոչում:

[[1995 թուական]] թուականինին [[Փարիզ (արեւմտահայերէն)|Փարիզ]]ի մէջ ԱխոյեանըԱրոյեանը յաղթեց մինչեւ 14 տարեկաններու արագ ճատրակի աշխարհի առաջնութեան:

[[1996 թուական]] թուականինին յաղթեց [[Սպանիա|Սպանիոյ]] մէջ կայացած մինչեւ 14 տարեկաններու աշխարհի առաջնութեան:

[[1997 թուական]] թուականինին Արոյեան նուաճեց «Գասպարովի բաժակը»:

[[1999 թուական]] թուականինին դարձաւ Հայաստանի փոխախոյեան եւ ընդգրկուեցաւ Հայաստանի հաւաքականի կազմին մէջ, որ [[Պաթում]]ի մէջ դարձաւ [[Եւրոպա (արեւմտահայերէն)|Եւրոպա]]յի ախոյեան:

[[2000 թուականինթուական]]ին անոր շնորհուեցաւ կրանտմասթըրի կոչում: