«Արսուֆի Ճակատամարտ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Հետախոյզներէն տեղեկեկութիւններ ստանալէ ետք Ռիչարտ սկսաւ պատրաստուիլ մարտի առաջնագիծին կանգնեցուց տաճարականներուն Ռոպեր դը Սաբլեի գլխաւորութեամբ անոնց կը հետեւէին Ռիչարտի անձնական ուժերը եւ Երուսաղէմի թագաւորութեան զօրքերը Գի դը Լուզինեանի ղեկավարութեամբ։ Թիկունքը կը պահէին հիւանդախնամներու միաբանութիւն եւ ֆրանսացի զինուորները<ref>Oman, стр 311-312</ref> : Խաչակիրները դէպի հարավւ կ՛երթային, իսկ իսլամները յարձակեցան թիկունքի վրայ։ Արաբ ժամանակագիր Ամբռուազը իր «Սրբազան պատերազմի պատմութիւնը»<ref>Ambroise, «Estoire de la guerre sainte»</ref> մատեանին մէջ կը գրէ, որ Սալահ ալ-Տինի բանակի հետեւակայինները բաղկացած էին սուդանցիներէ եւ բեդուիններէ, թէթեւ հեծելազօրը թուրքերէ եւ սուրիացիներէ, իսկ ծանր հետեւակայինները մամլյուքներ էին։ Վէրջինս ուղեց իր նետաձիգներուն յարձակման ծանր ասպետներու վրայ, որպէսզի անոնք վատ դիրքի պատճառով թուլցնէին կարգապահութիւնը եւ խոցուէին իսլամներու հեծելազօրի կողմէն։ Ռիչարտը կռահեց վերջիններուս մտահաղացումըմտահղացումը եւ նիզակակիրներուն հրամայեց առաջ դուրս գալ եւ նիզակներէն «պատ» կազմել անոնց միջեւ տեղադրեց տեգակիրներու պատասխան կրակոցի նպատակով, իսկ իր ասպետներուն ուղարկեց վերջիններուս պաշտպանելու։ Արաբ նետաձիգներու կրակոցները լուրջ վնաս չէին հասցնէր մարտերու ընթացքին կոփուած քրիստոնեաներուն։