«Բիւզանդ Կռանեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

[[1930]]-ին կը մեկնի Միացեալ Նահանգներ՝ իբրեւ Հայ գիւղատնտեսական Միութեան «Աւետիս Ահարոնեան սան» եւ կաւարտէ Նիւ Եորքի նահանգային համալսարանի գուղատնտեսական դասընթացքը: Նպատակն էր ճարտարապետ դառնալ, սակայն նիւթական միջոցները թոյլատելու չէին: Կը հարկադրուի վերադառնալ [[Եգիպտոս]] (Գահիրէ)՝ ուր կը հաստատէ գծագրային իր անձնական գրասենեակը:

[[1951]]-ին կը հրաւիրուի [[Կիպրոս՝]] հանրային գործով, ապա՝ 1952-ին Յունաստան: [[1952]]-[[1955]] կը վարէ Աղեքսանդրիոյ «Պողոսեան» ազգային վարժարանի տնօրէնութիւնը: [[1956]]-ին կը հրաւիրուի Հիւսիսային Ամերիկա իբրեւ կուսակցական գործիչ՝ երկու տարուան համար, եւ պաշտօնականութեան վարիչ-քարտուղարի պաշտօնին, զոր կը վարէ մինչեւ [[1981]]:

Մօտ քառորդ դարէ ի վեր [[Բիւզանդ Կռանեան]] կը շրջի Հիւսիսային Ամերիկայի հայկական գաղութներու մէջ կրթական շարժման եւ հանրային մեր կեանքին բոլորանուէր ծառայութեամբ, միշտ սերտ կապ պահելով գրական-մշակութային եւ հրապարակագրային մեր կեանքին հետ, յաճախ ճամբորդելով նաեւ դէպի Միջին Արեւելքեւ Եւրոպա՝ կրթական առաքելութեամբ:

[[1945-1975]] թուականներուն եւ մինչեւ մեր օրերու սփիւրքեան գրականութեան մէջ իր վաստակով յայտնի անուն մը, [[Կռանեան]] իր քերթողական թէ արձակ գործերուն մէջ՝ նուրբ զգայնութեան կը միացնէ մտածական տարերը եւ հաւասար տաղանդով կ'աժեւորէ մարդուն ու կեանքին սեւերող իր բազմակողմանի ստեղծագործութիւնները: Որքան դասականին՝ նո՛յնքան եւ արդի գրական հոսանքներուն հետ իր հաղորդութեամբ, ըստ խորքի թէ ձեւի գիտցած է թարմանալ, քալել ժամանակին հետ եւ գրական իր սեւեռումները վերածել ապրումով, թելադրական ներուժութեամբ ու կառուցային ամրութեամբ յատկանշուող որակաւոր իրագործումներու: Սկզբնական իր էջերուն եւ վերջին քսնամեակի քերթողական թէ արձակ ստեղծագործութեանց թագդատական քննարկումով կարելի է անվրէպ հաս¬հաստատել թէ Կռանեան իմացական վհրանորոգումի եւ արտայայտչական կարելիութիւններու տեսակէտով դէպի վհրհլք դիմոգ արուեստագէտն է, լհզուական համապատասխան շնորհներով օժտուած, առանց կորսնցնելու ցգայնութեան տրոփը՝ իմացապաշտ իր սուցումնհրուն մէջ։ Գրական իր վաստակին մաս կը կազմեն արձակ բանաստեզծութեանց երկու հատորներ՝ «Կեանքը մերն է հիմա» (1948) եւ «եյենթութիւն սրբազան» (1955), երկարաշունչ վէպ մը՝ «Հայկական Կատակերգութիւն» (1967), եւ հայրենական տպաւորութիւններու ոգեպաշտական արձակներ համադրոզ հատոր մը՝ «Հայաստան եւ Հայը» (1977), զոր հրատարակեց 1974ին դէպի Հայաստան կատարած ուզեւորութենէ մը դարձին։ Այս գործերը, ինչպէս նաեւ հայ գրական պարբերականներու եւ օրաթերթերու մէջ ցրուած իր զանազան էջերը [[1975]]ին եւ [[1980]]ին համադրաբար հրատարակուեցան՝ իր «Ամբողջական գործհր»ու Ա. եւ Ո. ստուար հատորներով։ Մամուլի յանձնուած է քերթուածներու, դէմքերու, պատմուածքներու եւ թատրերգութեանց ստուար թիւ մը իբրեւ Գ. հատորը իր «Ամբողջական Գործեր»ուն»<ref>{{Գիրք:Դար մը գրականութիւն|Գ|319-320}}</ref>: