«Գաղափարախօսութիւն» եզրը սկսած է կիրառուիլ [[Ֆրանսա|Ֆրանսայի]] մէջ 18-րդ դարու վերջը Տեսդուդ տէ Թրանսիի կողմէ, որ Էդիէն Պոննոտը ՔոնտիլեակիՔոնտիլեաքի հետ միասին կը փորձէր ստեղծել գիտութիւն մը՝ գաղափարներու ձեւաւորման ընդհանուր սկզբունքներու ու մարդկային գիտակցութեան հիմքերու մասին։ Իբրեւ Ջոն Լոքի զգացական իմացաբանութեան հետեւորդ՝ տէ ԹրասինԹրանսի գործածութեան մէջ դրաւ այս եզրը՝ գաղափարներու մասին ուսմունքը բնորոշելու համար,համար։ որԱն իրգաղափարախօսութիւնը կողմէնկը կ՛ընկալուէր,բնորոշէր որպէսիբրեւ զգայական փորձէն ստացուածառաջացած գաղափարներու ծագման ընդհանուր օրինաչափութիւններու մասին ուսմունք։ Այս ուսմունքը պէտք է հանդէս գար ինչպէս գիտական, այնպէսալեւ հասարակական կեանքինկեանքի մէջ՝ որպէսիբրեւ կողմնորոշման հիմնական սկզբունք։ Այդ պատճառով տէ Թրանսին գաղափարախօսութեան մէջ կը տեսնէր բարոյականութեան հիմունքներու, քաղաքականութեան, իրաւունքի մասին գիտելիքներու համակարգ։
Տեսդուդ տէ ԹրանսինԹրանսի ու ՔոնտիլեակըՔոնտիլեաք կը փորձէին ազդել ՆապոլեոնիՆափոլէոնի վարած քաղաքականութեան վրայ, որ կը համարէր, որ անոնք կը փորձեն փոխարինել քաղաքական իրականութիւնը վերացական պնդումներով, ու բացասաբար վերաբերուեցաւ առաջ բերուած առաջարկներուն։ Պատմական մեծ դէմքիվրայ։ թեթեւՆափոլէոնի ձեռքովպատճառով «գաղափարախօսութիւն» բառը ձեռք բերաւ նուաստացնող իմաստ, որ կարծրացած է ընդհուպ մինչեւ մեր օրերը։ Կապուած անոր հետ, որ տէ Թրասիի ու Քոնտիլեակի նախագիծը մերժուած է Նապոլեոնի կողմէ, գաղափարախօսութեան հասկացութիւնը որոշ ժամանակով մոռացուեցաւ։
