«Կիրակոս Գանձակեցի» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

[[1225]]-ին [[Խորեզմ]]ի [[սուլթան]] [[Ջալալէդդինը]] կ'ասպատակ է նաեւ [[Տաւուշի Բերդ|Տաւուշը]], որտեղ կը գտնուէր [[Խորանաշատ|Խորանաշատ վանքը]]։ Այս մէկէն յետոյ հնարաւոր չ'ըլլար այնտեղ շարունակել կրթութեան գործը։ [[Հովհաննես Վանական]]ը իր աշակերտներուն հետ կը տեղափոխուի [[Լորուտ]] գիւղի մօտ փորել տուած քարայրը եւ կը շարունակ է ուսուցանել աշակերտները։ Սակայն [[1236]]-ին [[Մոնղոլներ|մոնղոլ]] [[Մոլար Նուինի]] հրոսակները կը հասնին մինչեւ [[Տավուշի մարզ|Տաւուշ]], կը գրաւեն այն եւ կը կողոպտեն քարայր-դպրոցն ու այնտեղ ապաստանած ժողովրդը։ Անոնք ուսուցչապետ [[Հովհաննես Վանական]]ին եւ անոր աշակերտներէն մի քանի հոգին, այդ ժամանակ եւ Կիրակօսին, կը փռնուին։ Մի քանի ամիս ետք [[Հովհաննես Վանական]]ը կ'ազատուի, իսկ [[Գանձակ]]եցին անմիջապէս կը դիմ է փախուստի։ Գերեւարութեան ժամանակ ան կը ծանօթանայ [[մոնղոլն|մոնղոլ]]-[[Թաթարներ|թաթարական]] սովորոյթներուն, նաեւ անոնց լեզուն, որոնց վերաբերեալ, ետքը իր կեանքին մէջ բաւական նիւթ կը հաղորդէ «Պատմութիւն Հայոց» աշխատութեան մէջ։