«Գերերեւակայութիւն» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

'''Գերերեւակայութիւն''', ([[անգլերէն]]՝ ''Maladaptive daydreaming'' կամ ''excessive daydreaming'') հոգեբանական գաղափար՝ առաջին անգամ ներկայացուած ''Eli Somer''֊ի կողմէ<ref name=somer>{{cite web|last=Somer|first=Eli|title=Maladaptive Daydreaming: A Qualitative Inquiry |url=http://link.springer.com/article/10.1023%2FA%3A1020597026919|work=Journal of Contemporary Psychotherapy|publisher=Journal of Contemporary Psychotherapy|accessdate=մայիսի 18, 2014}}</ref>, որպէսզի նկարագիրի բազմակողմանի [[Երեւակայութիւն|երեւակայութեան]] դրսեւորումը, որ տուեալ պահուն կը փոխարինէ մարդկային շփումը եւ/կամ կը խանգարէ կրթական, միջանձնային կամ մասնագիտական գործունէութիւնը: Այն կրնայ առնչութիւն ունենալ մանկութեան ժամանակ յուզական առհամարանքի կամ վիրաւորանքի հետ, որն ալ զոհերուն կը մղէ կտրուիլ սպառնալի աշխարհէն եւ իրենց նիւթական գոյութենէն:<ref>{{cite book|editor=Ardino, Vittoria|title=Post-Traumatic Syndromes in Childhood and Adolescence|publisher=Wiley-Blackwell|location=Chichester, West Sussex, UK|isbn=978-0-470-66929-7|url=https://books.google.am/books?id=qX4rgnuseFcC&pg=PA162&dq=maladaptive+daydreaming&hl=en&sa=X&ei=f778TqKPO4WtgQe0oPSjAg&ved=0CDYQ6AEwAQ#v=onepage&q=maladaptive%20daydreaming&f=false|page=162}}</ref>

 

Գերերեւակայութեան յայտնի գործառոյթները կը ներառեն ջղայնութենէ եւ ցաւէ ձերբազատումը՝ տրամադրութեան բարձրացման եւ երազանքներու իրականացման մտապատրանքներու միջոցով, ընկերակցութիւնը, մտերմութիւնը եւ հանգստութիւնը:<ref name=somer />

 

Յաճախ գերերեւակայողներն կ'ունենան «դրդիչներ», որոնք սկիզբ կու տան իրենց մտապատրանքներուն: Յաճախ հանդիպող դրդիչներէն են գիրքերը, ֆիլմերը եւ երաժշտութիւնը: Գերերազողները հնարաւոր է, որ նաեւ ունենան դժուարութիւններ առթննալու կամ քնանալէ առաջ մտապատկերներ ունենալու պատճառով: Յաճախ, երբ գերերազողները կ'երազեն, անոնք կրնան շշնջալ, խօսիլ, դէմքի տարբեր արտայայտութիւններ ընդունիլ կամ կատարել ինչ-որ կրկնուող բնոյթի շարժումներ:

 

 

== Պարբերական Թեմաներ ==

* Սեռական գրգռումը:

 

<!--{{Քաղուածք

|քաղուածք = "But most psychologists have never heard of maladaptive daydreaming, and it is not officially recognized as a disorder. Many scoff at the idea that a normal activity like fantasizing could cause such distress. So how can people who believe their daydreaming is out of control receive help? Is maladaptive daydreaming a syndrome in itself, or is it just one manifestation of another affliction? Where does it come from, and how can it be cured? Most of all, how can the syndrome become better known so excessive fantasizers don't feel like I did, the only person in the world to spend as much time as possible in my imaginary world?"