Ծնած է Պոլիս, համեստ բայց մշակոյթով հարուստ Սկիւտար արուարձանը, երկաթագործի ընտանիքի մէջ:մէջ։ Հօչը Զմպայեան, մականունը ինք հայացուցած է՝ վերածելով Դուրեանի:Դուրեանի։ Սկիւտարի մէջ, ուսուցիչ ունեցած է Յակոբ Պարոնեանը:Պարոնեանը։ [[1868]]ին,ճեմարանը հաղիւ աւարտած, նետուի գործի ասպարէզ ընտանիքին օգնելու համար բայց վատառողջ ըլլալով կը ստիպուի ձգել գրահիրի իր գորշը:գորշը։ Յը ծարնակթ գրել, որ սկսած էր աշակերտական գրասեղաններէն իր վիպապաշտ թատերական բուտն գրծունէութեան այդտարիներուն եւ գտած լայն ընդունելութիւն:ընդունելութիւն։ Պահ մը ունեցած է բեմական գործունէութիւն սիրուած է իբր դերեսան {մինչ արդէն համակրանք կը վայելէր Պոլսւյ ուսեալ երիտեսարդութեանմօտ շնրհիւ իր բանաստծութիւններուն եւ ազնիւ ու եռանդուն նակարգրիին:նակարգրիին։}Միայն վերջին մէկ-երկու տարին է որ, հիւանդութենէն ընկճուած, պիտի ֆառնար տըխուր ու մռայլ:մռայլ։ Խնամքի պակասն ու չքաւորթիւնը արդէն տող պատրաստած էին թոքախտին իր տկար մարմինին մէջ:մէջ։[[1870]]էն առողջական վիճակը ծանրանայ ու հազիւ մէկ տարիանցաւ, Պ.Դուրեան կը մահանայ հիւանդութիւնը, յարգանքի վեջին տուրք մը տալու համար սիրուած է փառաւոր յուղարկաւորթիւն մը:մը։ Սիիւտարի գերեզմանատունը, ուր թաղուած է Դուրոն,շուտով դարձած է երիտասարդներու ուխ տավայր Դուրեանի տապանագիրը գրուծ է իր կրտսեր եղբօր Միհրանին կողմէ, որ յետագային պիտի ըլլոր ծանօթ հոգեւորական եւ իր կարգին՝ բանաստեղծ:բանաստեղծ։
== Գործը՝ ==
-<<Տաղք եւ Թատեեգութիւնք>>, {[[Պոլիս]],[[1872]]-ա.տպ.}:։
