«Էմիլ Զոլա» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

| ծնած է = [[2 Ապրիլ,]] 1840

| ծննդավայր = [[Փարիզ (արեւմտահայերէն)|Փարիզ]], [[Ֆրանսա]]

'''Էմիլ Ֆրանսուա Զոլա''' (ֆր. Emil Zola, )[[2 ապրիլի 2,Ապրիլ]] [[1840]], [[Փարիզ]] –սեպտեմբեր – [[29 Սեպտեմբեր]] [[1902]], [[Փարիզ (արեւմտահայերէն)|Փարիզ]],) ֆրանսիացիֆրանսացի գրող, հրապարակախոսհրապարակախօս, քաղաքական գործիչ:
== Կենսագրութիւն ==
Էմիլ Ֆրանսուա Զոլան եղած է 19-րդ դարու 2-րդ կէսի իրատէսութեանիրատեսութեան ամենավառ ներկայացուցիչներէն մէկը, եւ բնապաշտ շարժումին առաջնորդն ու տեսաբանը:

Ֆրանսական գրականութեամբ բայց իտալական ծագում ունեցող Զոլան, իր գրական ստեղծագործական գործունէութիւնը սկսած է իբրեւ լրագրող՝ համագործակցելով «L’evenement», «Le Figaro», «Le Rappel», «Tribune» թերթրդուն թերթրուն հետ: [[1867]]-ին իր վէպերը՝ «Մարսելեան գաղտնիքներԳաղտնիքներ»-ը վէպ-թերթեր էին:

Զոլա հայտնիյայտնի է որպէս արդիւնաբերական հասարակութեան ժամանակաշրջանին ազատամտութեան հետեւորդ:

Էմիլ Զոլայի առաջին ստեղծագործութիւնները տպագրուած են [[1800]]-ական թուականներուն «հեքեաթներ Նինոնին» (Conte à Ninon, [[1860]] ), «Կլոդի խոստովանութիւնը» (Le confession de Claude, [[1865]]), «Մահացած կնոջԿնոջ կտակարանըԿտակարանը»( Le vœu d'une morte,[[1866]]) «Մարսելեան գաղտնիքներըԳաղտնիքները» (Les mystères de Marseille): «Թերեզ Ռաքեն»<ref>Թերեզ Ռաքեն։ Վէպ / Է. Զոլա; Ֆրանս. թարգմ.՝ Ա. Կոթիկեան, Ա. Եղիայեան; Խմբ.՝ Դ. Եսայեան. - Երեւան։ Հայպետհրատ, 1964.- 233 էջ։</ref> (Thérèse Raquin,[[1867]]) եւ «Ռուգոն-Մակկարներ» ( Les Rougon-Macauquarts) աւելի լուրջ վէպեր են: Աւելի ուշ կը հրատարակէ «Ապրելու բերկանքըԲերկանքը» («La joie de vivre»,[[1884]]), «Սիրոյ էջըԷջը» («Une page d'amour»,[[1878]]) , «Երազանք» («Լe rêve»,[[1888]]), վէպերը:

Քաղքենիութեան նիւթը շարունակուեցաւ նաեւ «Աբբա ՄուրեյիՄուրէի հանցագործութիւնըՅանցագործութիւնը» ( La faute de l’abbe Mouret, [[1875]]), «Բլասանի գրաւումը» (La conquête de Plassan 1874), « Հրէշ մարդը» (La bête humaine1890), «Կանացի երջանկութիւնԵրջանկութիւն» (Au bonheur des dames, [[1883]]) «ԱվարԱւար» (La curée, [[1872]]), «Փող»<ref>Փողը։ Վէպ / Է. Զոլա; Ֆրանս. թարգմ.՝ Ս. Չաղայեան; Առաջաբ.՝ Յու. Ուվարով. - Երեւան։ Հայպետհրատ, 1963. - 524 էջ։</ref> (L’argent 1891) , «Ծուղակ» (L’assomoir,1877), «Ժերմինալ» (Germinal, [[1885]]):

Զոլայի յաջորդ շրջանի ստեղծագործական ոճը կը դարնայդառնայ գիտական: Զոլայի նոր մոտեցումը հիմնաորուեցաաւ «Փորձարական Վէպ» (Le roman experimental, [[1880]]) վէպին մէջ: Ունեցած է անավարտանաւարտ գործեր «Պտղաբերութիւն» (Fécondité,[[1899]]), «Աշխատանք» (Travail, [[1901]]), «Ճշմարտութիւն» (Vérité,[[1902]])): «ԱվետարաններԱւետարաններ» շարքին նախորդած է «Քաղաքներ» եռագրությունըեռագրութիւնը «[[Լուրդ]]» (Lourdes,[[1894]]),«[[Հռոմ]]» (Rome,[[1896]]),«[[Փարիզ]]» (Paris,[[1898]]):

Զոլան մահացաւ 29 Սեպտեմբեր 29 [[1890]]-ին [[Փարիզ]]իՓարիզի մէջ: Կ'ենթաթրենենթադրեն, որ ան թունաւորուած է սակայն բաստփաստ չկայ: