«Ներսէս Լամբրոնացի» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Content deleted Content added
Չ կետադրություն և բացատներ, փոխարինվեց: ի , Լ → ի, Լ (3) oգտվելով ԱՎԲ
Չ oգտվելով ԱՎԲ
Տող 29.
}}
 
'''Ներսես լամբրոնացի''' ,(աշխարհական անունը՝ ամբատ) ([[1153]], [[Լամբրոն-14,7,1198,Սկեւռա]]), հայ մատենագիր, գիտնական, փիլիսոփա, պետական եւ եկեղեցական գործիչ, հրապարակախոս, բանաստեղծ, երաժիշտ, թարգմանիչ Կիլիկեան Հայաստանի մէջ։ Լամբրոնի բերդատեր, [[Հեթումեան Իշխան Օշին Բ]]-ի եւ [[Շահանդուխտ Պահլավուն]]ու որդին։
 
== Կենսաքրութիւնը ==
Տող 39.
Ներսես Լամբրոնացին թողած է է գրական հարուստ ժառանգութիւն։ Հռոմկլայի համագումար ժողովին ([[1179]]) արտասանած «[[Ատենաբանութիւն]]» ճառը համարկուած է հրապարակախոսութեան լաւագույն կոթող։ Ճարտասանական բարձր արվեստով և հրապուրիչ ոճով հեղինակը կը քննէ քրիստոնէական բարոյականութեան կանոնները, կը դատապարտէ անոնը շեղումները։ «Թուղթ առ Լևոն արքայն» երկը հայ բանավիճային գրականութեան ընտիր նշումն երէն է, որով Ներսես Լամբրոնացին ջանացած է հերքել Գրիգոր Տուտեորդիի և այլք՝ իր դեմ հարուցած մեղադրանքները բիւզանդական կողմնորոշման մեջ։ Որպես երաժիշտ, Ներսես Լամբրոնացին հորինած է աւելի քան երկու տասնեակ շարականներու եղանակներ, գրած է անոնց բառերը և անձամբ երգած։ Նշանաւոր են «[[Համբարձումն Տեառն]]» և «Գալուստ Հոգւոյն Սրբոյ» ներբողեանները, Ներսես Շնորհալին և Պահլավունեաց տոհմին նուիրուած «Գովեստ ներբողական, պատմագրական բանիւ» չափածոյ երկը։
Մեկնություններէն լավագույնն է «Մեկութիւն խորհրդոյ պատարագին» երկը։ Կարևոր են նաև Ներսես Լամբրոնացիի թարգմանութիւնները, հատկապէս քաղաքացիական և զինւորական օրենքները։ Հեղինակի որոշ երկեր չեն պահպանուած։
 
 
== Աստուածաբանական հայացքները ==