«Աղեքսանդր Ծատուրեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 35.
Կեանքին իսկ բերումովյ Զատուրեանի քերթողութիւնը խառնուրդ մըն է անարդարութեան դէմ ընդվզումի, վշտի և տառապանքի: Զինք կը գտնենք մօտիկ՝ համեստ, աշխատաւոր, անիրաւեալ դասակարգին . պանդախտներուն: հայրենասիրութիւնը բռնկուն կրակ մըն էիր հոգիին մէջ , ու հաւատայ թէ «արեան գնով» ու մարտիրոսներու և նահատակներու ճամբով միայն կարելի է ազատութիւն ձեռք ձգել: Մեր ազատագրական պայքարի առաջին երգիչներէն մէկն է: Սասնոյ [[1893-1894]]ի ապստամբութեան նուիրած է «[[Որդեկորոյս մայրերին»]] խորագրուած իր բանաստեղծութիւնը՝ որ հրաւէր մըն է չողբալու և չսգալու կորուստը անո՜նց, որոնք ազատութեան համար կ'իյնան:
Նաև սիրային իր երգերուն մէջ, Ծատուրեան կը յատկանշուի չգոհացուած, անտեսուած, որբացած մարդու հոգեբանութեամբ:Տառապանքը ամէնէն ցայտուն գիծն է իր քերթողութեան, ու թէեւ մեծ սլացքներ կամ ներշնչումի զօրեղ թափ չունի, սակայն խորունկ և ապրուած զգացումներու մէկտեղում մըն է արտայայտութեան միջին կարելիութիւններով<ref>{{Գիրք:Դար մը գրականութիւն|հատոր Ա.՛{411}}</ref> :
== Ծանօթագրութիւններ ==
| |||