«Հայկական Բարեգործական Ընդհանուր Միութեան Իտալիոյ Մասնաճիւղ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Նոր էջ «{{ԱՀ}} Պատկեր:Սուրբ Ղազարի հայկական միաբությունը ՝ «Հայկական ակեդեմիա» տիտղեսով.jpg|300px|մինի|աջից|''...»: |
(Տարբերութիւն չկայ)
|
18:57, 6 Օգոստոս 2015-ի տարբերակ
Հայկական բարդգործական ընդհանուր միութեան Իտալիոյ մասնաճիւղ, Միջնադարեան Իտալիոյ տարբեր քաղաքներուն մէջ եղած են մեծ թիւով հայ հոգեգորականներ, գործած են կրօնական միաբանութիւններ: 14-րդ դարի սկիզբ կը յիշուի «Իտալիոյ հայերի եպիսկոպոս» եկեղեցական տիտղոսը:
13-14-րդ դարերէն երկրի շարք մը քաղաքներուն մէջ եղած են շուրջ 40 հայկական եկեղեցի ու մենաստան, որոնք ժամանակի ընթացքին անցած են լատին կրօնական կարգերը եւ ձուլուած Իտալական հաստատութիւններու մէջ: Միջին դարերու կառուցուած բազմաթիւ հայկական եկեղեցիններէն մինջ այսօր հայերուն կը պատկանի միայն Վենէտիքի[1] Սուրբ Խաչ եկեղեցին որ փոխանցուած է 1717 թուականին Սուրբ Ղազար կղզին հաստատուած Մխիթարեան միաբանութեան: Սուրբ Խաչ եկեղեցին առաջին անգամ յիշուած է 1434 բուականին: Ամբողջական նորգման ենթարկուելէ եւ ընդհարձակուելէ ետք վերաբացուած է 1982 թուականին (կարճ ժամանակով) եւ ապա՝ 1995 թուականին (1999 ապրիլին դարձեալ դադար առած է կիրակնորիայ պատարագի մատուցումը): Հայաստանեաց առաքելական եկեղեցիի Իտալիոյ հոգեւոր հովիվը (առաջին հավար հովիվ՝ Տէր Եղիշէ քահանայ Կարամեան) սկսած է գործել 1924 թուականէն, մտած է Արեւմտեան Եւրոպայի հայրապետական պատուիրակութեան կազմի մէջ: 1937-էն մինչեւ 1952 համայքը մնայուն հովիվ չէ ունեցած: 1958-ին տէղի ունեցած է Սիլանի նորակարոյց Սուրբ Քառասուն մանուկ հայկական եկեղեցւոյ օծումը (կառուցուած է բարերարներ Յովհաննէս եւ Սարգիս Տիարպեքիրեան նուիրատվութեամբ, ճարտարապէտ՝ Զարի Սուրեան): Հովվական պաշտոնի կոչուած է Օշին արքեպիսկոպոս Նիկպեանը: Անոր հաջորդած են Զգոն արքեպիսկոպոս Յովսէբեանը, Ժիրայր վարդապետ Թաշճեանը, Սարգիս քահանայ Մարզպանը:
Ֆլորենցիոյ հայ առեւտրականներ եւ վկաններ, հավանաբար, հաստատուած են 6-7-րդ դարերուն: Հայերը այստեղ կառուցած են Սուրբ Մինասնավանքը, որ մինչեւ 9-րդ դարուն պատկանած է Բարսեղեան Միաբանութեան: Եկեղեցիին մէջ կայ քաղաքի պաշտպան Սուրբ Մինասի խճանկարը՝ հայ թագաւորի հանդերձանքով եւ արձանագրութեամբ (Ս. Սինասը, ըստ աւանդութեան, Հայաստանի թագաւոր հռչակուած է): Ֆլորենցեան առեւտրական համբերութիւններ ունեցած է Կիլիկիոյ հայկական թագաւորութեան հետ: Անոնց մինչեւ կապերը բարգավաճած են հատկապէս 14-րդ դարուն, երբ մաքսային եւ այլ առանձնաշնորհումներ ըրած են Ֆլորենցիայի վաճարականներուն: