«Հայոց Ցեղասպանութիւն» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Օսմանեան կայսրութեան անկումէն եւ [[1918]] թուականի [[Մուդրոսի զինադադար (արեւմտահայերէն)|Մուդրոսի զինադադար]]էն ետք, յաղթող երկիրները պահանջեցին Թուրքիայէն պատժել ռազմագերիներու եւ հայերու դէմ հանցագործութիւններու մեղաւորներուն։ Առանձին կողմ կը կազմէր Մեծ Բրիտանիան՝ պնդելով առաջին հերթին բրիտանական ռազմագերիներու հետ դաժան վերաբերմունքի համար պատիժ եւ ապա միայն հայերու բնաջնջման։ Դատարանի աշխատանքներու սկսելէն առաջ, Իթթիհաթի ղեկավարները՝ [[Թալէաթ փաշա (արեւմտահայերէն)|Թալէաթ]]ը, [[Էնվեր փաշա (արեւմտահայերէն)|Էնվերը]], [[Ճեմալ փաշա (արեւմտահայերէն)|Ճեմալը]], [[Պեհայէտտին Շաքիր (արեւմտահայերէն)|Շաքիրը]], [[տոքթոր ՆազիմՆազիմը (արեւմտահայերէն)|տոքթոր Նազիմը]]ը, Բեդրին ու [[Ճեմալ Ազմի (արեւմտահայերէն)|Ազմին]], փախան Թուրքիայէն։

Համաձայն մեղադրանքի՝ տեղահանութիւնները չէին թելադրուած չէին ռազմական անհրաժեշտութեամբ կամ կարգապահական պատճառներով, այլ մտածուած էին [[ԻթթիհաթԻթթիհատ]]ի կեդրոնական կոմիտէի կողմէն, եւ ատոնք ի վերջոյ զգացին Օսմանեան կայսրութեան բոլոր անկիւններուն մէջ ({{lang-tr|Memaliki Osmaniyenin hemen ee tarafnda}})։ Ապացոյցներու հարցին մէջ, դատարանը կը հիմնուէր հիմնականին մէջ, փաստաթուղթերու, այլ ոչ թէ վկաներու ցուցմունքներու վրայ։ Դատարանը ապացուցուած համարեց ԻթթիհաթիԻթթիհատի ղեկավարներու կողմէն ({{lang-tr|taktil cinayeti}}) հայերու կազմակերպուած սպաննութիւններու փաստը։ Դատարանը բացակայող ԷնվերինԷնվերը, ՃեմալինՃեմալը, ԹալէաթինԹալէաթը եւ տոքթոր ՆազիմինՆազիմը, ճանաչեցճանչցաւ մեղաւոր եւ հեռակայ դատապարտեց մահապատժի։ Դատարանին մէջ, ներկայ մեղադրյալներէնմեղադրեալներէն երեքը դատապարտուեցան կախաղանի միջոցով մահապատժիմահապատիժի<ref name="Armenian Genocide, court-martial of perpetrators">''Vahakn N. Dadrian''. Armenian Genocide, court-martial of perpetrators // {{Գիրք|հեղինակ=Israel W. Charny|վերնագիր=Encyclopedia of genocide}}</ref>։