«Գուրգէն Պաղտասար Մալեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Տարուան վերջը [[Շատախ|Շատախէն]] կը դարնայ [[Սալմաստ]], ապա 1897ի[[1897]]ի Յունուարի[[Յունուար 25ին25]]ին կը հասնի [[Կովկաս]] քարոզելու յեղափոխական կեանքի քաղցրութիւնը: Գարնան կը վերադարնայ Սալմաստ նոր ընկերներով, դրամական նպաստով եւ ռազմամթերքի առատ պաշարով:

[[Խանասորի արշաւանքէնԱրշաւանք|Խանասորի արշաւանք]]էն ոչ շատ առաջ, Վազգէնի եւ Գուրգէնի առաջնորդութեամբ Սալմաստէն 40 հոգինոց խումբ մը կ'անցնի [[Վան]], հակառակ ճամբուն վրայ քուրդերու եւ Վանի շրջակայքը պաշարած կառաւարական ուժերու նեղութիւններուն: Գուրգէնը Վան չի մտներ, ան Կզվակէն[[Կզվակ]]էն փոքր խումբով մը կ'անցնի [[Ախլաթ]] իր հետ առնելով նաեւ Անդրանիկը[[Անդրանիկ]]ը, որ Գուրգէնի եւ Սերոբ Աղբիւրի մահէն ետք պիտի դառնար հայդուկապետ:

Գուրգէն այստեղ կը գործակցի [[Սերոբ ԱղբիւրիԱղբիւր]]ի հետ ու շրջելով Ախլաթի եւ Պիթլիսի շրջանները կը կազմակերպէ ժողովուրդը՝ քաջ, նուիրուած ու գործուն կուսակցական ընկերներ, հոգւով թոյլ եւ տկարակազմ անհատները, կիները եւ պարզ գիւղացիները բաժնելով 4 խումբերու, ամբողջ ժողովուրդը կը պատրաստէ մասնակցելու յեղափոխական շարժումին:

Պիթլիսի[[Պիթլիս]]ի մէջ Գուրգէն կը կազմակերպէ ոստիկանապէտ Հիլմիի տեռորի գործողութիւնը: Սերոբի հետ Ախլաթի եւ Պիթլիսի կազմակերպչական աշխարանքները աւարտելէ եւ «Սալնո Ձոր» Կեդրոնական Կոմիտէի ստեղծումէն ետք կ'անցնի [[Տարօն]], միանալով Ղզլաղաճ գիւղին մէջ գտնուող [[Հրայր ԴժոխքինԴժոխք]]ին եւ Վանէն եկած Վազգէնին[[Վազգէն]]ին:

Գուրգէնը լաւ հասկանալով Պիթլիսի կարեւորութիւնը չէր ուզեր երթալ [[Սասուն]], որովհետեւ համոզուած էր, որ դժուար էր իրեն նման գործիչ ուղարկուի իր փոխրէնփոխարէն, որ կրնայ լիովին հասկնալ Պիթլիսի կարեւորութիւնը, իբր կապ Վանէն դէպի Երկիրի խորքը անցնող հայդուկային ճանապարհին: Սասունի վիճակն ու հայդուկներուն միջեւ եղած տարակարծութիւնները կը ստիպեն զինք, որ անցնի Սասուն. Գուրգէն իր հետ կը տանի Անդրանիկը, որ այն ժամանակ տակաւին զինուոր էր եւ Սերոբ Աբիւրը իր խմբով, որը շատ չ'անցած կը վերադառնայ Ախլաթ:

1898ին[[1898]]ին, երբ Գուրգէն [[Գէորգ ՉաւուշիՉաւուշ]]ի եւ ուրիշ ընկերներու հետ [[Քոփ]] կը գտնուէր, կարճ կռիւ մը կը մղեն քուրդերունքուրտերուն հետ, երբ գիւղացիներուն ապահովութիւնը մտածելով, ֆետայիները կը թաքնուին մարագի մը մէջ, իսկ քուրդերըքուրտերը կը պաշարեն զայն, սակայն մի քանի դիակներ թողելով կը փախչին:

[[1898]] թուականի Հոկտեմբերին[[Հոկտեմբեր]]ին, Բաբշէնի նշանաւոր կռիւէն ետք, [[Սերոբ Աղբիւր]] իր ընտանիքով կը հաստատուի Սասուն:
Յեղափոխական կազմակերպութիւններու քայքայման վտանգը կը ստիպէ Գուրգէնը, որ վերադառնայ Պիթլիս: 1899ի[[1899]]ի սկզբին տակաւին Պիթլիս չգացած, Գուրգէն ֆիտայի միւս ընկերներուն հետ երկար վէճերէ ետք կը վճռէ իր որոշումը ըսելով՝ «Ես քանի մը օրէն կը հեռանամ Տարօնէն եւ Սասնայ երկրէն: Մեռնիլ կայ՝ ապրիլ կայ, ես իմ մտածումներս ձեզի ըսեմ, միտքերնիդ պահեցէք եւ գործադրեցէք: Տարօնի, Սասնայ երկիրներու հայրեը լաւ հայեր են, յեղափոխական են, մէկ լուցկի վառես, անոնք վառոդի նման կը պայթին եւ օսմանցու թախթը կը խախտեն: Բայց այդ բանը պէտք չէ ընել,... մինչեւ որ Պիթլիսի շրջանն ալ ձեզի պէս հաւատացեալ եւ կազմակերպուած ըլլայ: Ձեզի չորս բան չէտքպէտք է՝ համբերութիւն, խաղաղութիւն, ուսում եւ պատրաստութիւն»: