«Գուրգէն Պաղտասար Մալեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 1.
{{ԱՀ
{{Տեղեկաքարտ Անձ (արեւմտահայերէն)
| անուն ազգանուն = Գուրգէն Պաղտասար Մալեան
Տող 28.
| ստորագրութիւն =
}}
'''Գուրգէն Պաղտասար Մալեան''' ծնած է [[1878]]-ին, [[Գողթն գավառ|Գողթն գաւառի]] Վերին Ագուլիս
Կրթութիւնը կը ստանայ տեղի դպրոցին մէջ, որ տակաւին պահած էր [[Րաֆֆի]] եւ [[Քրիստափոր Միքայէլեան]]ի յեղափոխական գաղափարներու ազդեցութիւնը:
[[1894]] թուականին ան կ'անցնի զինուորական ծառայութեան: Նոյն տարիներուն, երբ ամէնուրէք կ'իշխէին ազատագրական պայքարի գաղափարները, Պաղտասար ուրիշ մի քանի զինուորներու հետ կը լքէ զօրամասը եւ կ'անցնի Պարսկաստան մտնելու Դաշնակցական խումբերու շարքերուն մէջ, Արեւմտեան հայաստան մեկնելու ձգտումով:
Տող 38 ⟶ 36՝
[[1896]]ի [[Օգոստոս]]ին, 14 ֆետայիներէ բաղկացած խումբով Վան կ'ուղղարկուի Պետրոս Սերեմճեանը, որուն հետ կը գտնուէր նաեւ Գուրգէնը: [[Սեպտեմբեր]]ին Վան հասած Շեկոյի խումբին հետ անոնք կը պաշառուին, եւ հերոսական կռիւներ մղելով ստիպուած՝ կը լքեն Վանը եւ կը հասնին [[Կեմ]]: [[Մարագ]]ի մը մէջ հանգստանալու պահուն, թրքական զօրքերը կը հասնին ու կը պաշարեն անոնց, հրկիզելով մարագը: Ֆիտայիները ստիպուած կռուելով դուրս կը նետուին մարագէն. Առաջին կ'ըլլայ Գուրգէնը, որ բազմաթիւ արկածներով կը հասնի [[Շատախ]]:
Տարուան վերջը
Գուրգէն այստեղ կը գործակցի
Գուրգէնը լաւ հասկանալով Պիթլիսի կարեւորութիւնը չէր ուզեր երթալ
▲[[Պիթլիս]]ի մէջ Գուրգէն կը կազմակերպէ ոստիկանապէտ Հիլմիի տեռորի գործողութիւնը: Սերոբի հետ Ախլաթի եւ Պիթլիսի կազմակերպչական աշխարանքները աւարտելէ եւ «Սալնո Ձոր» Կեդրոնական Կոմիտէի ստեղծումէն ետք կ'անցնի [[Տարօն]], միանալով Ղզլաղաճ գիւղին մէջ գտնուող [[Հրայր Դժոխք]]ին եւ Վանէն եկած [[Վազգէն]]ին:
▲Գուրգէնը լաւ հասկանալով Պիթլիսի կարեւորութիւնը չէր ուզեր երթալ [[Սասուն]], որովհետեւ համոզուած էր, որ դժուար էր իրեն նման գործիչ ուղարկուի իր փոխարէն, որ կրնայ լիովին հասկնալ Պիթլիսի կարեւորութիւնը, իբր կապ Վանէն դէպի Երկիրի խորքը անցնող հայդուկային ճանապարհին: Սասունի վիճակն ու հայդուկներուն միջեւ եղած տարակարծութիւնները կը ստիպեն զինք, որ անցնի Սասուն. Գուրգէն իր հետ կը տանի Անդրանիկը, որ այն ժամանակ տակաւին զինուոր էր եւ Սերոբ Աբիւրը իր խմբով, որը շատ չ'անցած կը վերադառնայ Ախլաթ:
Սասնոյ Սպաղանք գիւղին մէջ, ան ձեռնամուխ կ'ըլլայ կազմակերպչական աշխարանքներու: Գաղտնի զինման աշխատանքներ կը կազմակերպէ, պարտաւորիչ դարձնելով կուսակցական շարքերուն զինք ունենալը: Զէնքի պատրաստութիւնները կը ստանցնեն շրջանի վարպէտները եւ իր հետ եկած Անդրանիկը:
Գուրգէն այստեղ դէմ կը դնէ նաեւ գիւղացիներուն ազատ աշխատանքն ու հացը թալանող հարկահաններուն, շահագործող աղաներուն, բեկերուն եւ պաշտօնեաներուն:
1898 թուականի Հոկտեմբերին, Բաբշէնի նշանաւոր կռիւէն ետք, Սերոբ Աղբիւր իր ընտանիքով կը հաստատուի Սասուն: Յեղափոխական կազմակերպութիւններու քայքայման վտանգը կը ստիպէ Գուրգէնը, որ վերադառնայ Պիթլիս:
▲Յեղափոխական կազմակերպութիւններու քայքայման վտանգը կը ստիպէ Գուրգէնը, որ վերադառնայ Պիթլիս: [[1899]]ի սկզբին տակաւին Պիթլիս չգացած, Գուրգէն ֆիտայի միւս ընկերներուն հետ երկար վէճերէ ետք կը վճռէ իր որոշումը ըսելով՝ «Ես քանի մը օրէն կը հեռանամ Տարօնէն եւ Սասնայ երկրէն: Մեռնիլ կայ՝ ապրիլ կայ, ես իմ մտածումներս ձեզի ըսեմ, միտքերնիդ պահեցէք եւ գործադրեցէք: Տարօնի, Սասնայ երկիրներու հայրեը լաւ հայեր են, յեղափոխական են, մէկ լուցկի վառես, անոնք վառոդի նման կը պայթին եւ օսմանցու թախթը կը խախտեն: Բայց այդ բանը պէտք չէ ընել,... մինչեւ որ Պիթլիսի շրջանն ալ ձեզի պէս հաւատացեալ եւ կազմակերպուած ըլլայ: Ձեզի չորս բան պէտք է՝ համբերութիւն, խաղաղութիւն, ուսում եւ պատրաստութիւն»:
Գուրգէնի երազանքը չիրականացաւ: Պիթլիս մեկնելէն առաջ,
Մշեցի
Հայդուկները կը որոշեն դիմադրել մինչեւ գիշեր, յոյս ունենալով որ զօրքը կը նահանջէ, կամ մութէն օգտուելով կը հեռանան գիւղէն: Սակայն զօրքը կ'որոշէ հրդեհել մարագը: Գուրգէնը Կեմի եւ Քոփի կռիւներու փորձարութենէն մեկնած, կ'որոշէ վերջին փորձը կատարել դուրս գալու մարագէն իր երկու ընկերներով ճամբայ բանալու միւս ընկերներուն. Մարագի դուրսը դիրքեր բռնած ու մարագի դռան նշան առած թշնամին մէկ անգամէն հարիւրաւոր գնդակներէն կ'իյնայ ընկերներէն Փարսադանը, իսկ Գուրգէնը Բալանախցի Մկրոյին հետ առիւծի նման, երկու մաուզէր ատրճանակով կը պատռէ թշնամի շղթան ու կը փրկուի: Կը նահատակուին նաեւ մարագի մէջ եղող ընկերները՝
Մինչեւ ցերեկ հեծեալ զօրքը կը հետապնդէ Գուրգէնը, որ վիրաւոր, քարի մը կողքին կը շարունակէ կռուիլ թշնամին դէմ մինչեւ վերջին վայրկեան, ապա մոսինն ու ատրճանակը քարին զարնելով կը կտրէ եւ կը նահատակուի: Մկրոն կը յաջողի հասնիլ մինչեւ
▲Հայդուկները կը որոշեն դիմադրել մինչեւ գիշեր, յոյս ունենալով որ զօրքը կը նահանջէ, կամ մութէն օգտուելով կը հեռանան գիւղէն: Սակայն զօրքը կ'որոշէ հրդեհել մարագը: Գուրգէնը Կեմի եւ Քոփի կռիւներու փորձարութենէն մեկնած, կ'որոշէ վերջին փորձը կատարել դուրս գալու մարագէն իր երկու ընկերներով ճամբայ բանալու միւս ընկերներուն. Մարագի դուրսը դիրքեր բռնած ու մարագի դռան նշան առած թշնամին մէկ անգամէն հարիւրաւոր գնդակներէն կ'իյնայ ընկերներէն Փարսադանը, իսկ Գուրգէնը Բալանախցի Մկրոյին հետ առիւծի նման, երկու մաուզէր ատրճանակով կը պատռէ թշնամի շղթան ու կը փրկուի: Կը նահատակուին նաեւ մարագի մէջ եղող ընկերները՝ [[Ռուբէն Տէր Մինասեան|Ռուբէն]]ը, Տիգրանը, Նշանը, Վարդանը եւ Կրպոն:
▲Մինչեւ ցերեկ հեծեալ զօրքը կը հետապնդէ Գուրգէնը, որ վիրաւոր, քարի մը կողքին կը շարունակէ կռուիլ թշնամին դէմ մինչեւ վերջին վայրկեան, ապա մոսինն ու ատրճանակը քարին զարնելով կը կտրէ եւ կը նահատակուի: Մկրոն կը յաջողի հասնիլ մինչեւ [[Մեղրագետք]]ի եզերքը, բայց ինք եւս կը պաշառուի, ու կը սպաննուի:<ref>{{Cite web|url=http://www.arfd.info/hy/?p=16993|title=Բաղդասար (Գուրգեն) Մալյան -Հայ Ֆիդայի (1878-1899)|website=arfd.info - Armenian|language=en-US|accessdate=2016-03-31}}</ref>
== Ծանօթագրութիւններ ==
|