'''Յակոբ Կարապենց''' (1925–1994 թթ․), հայ արձակագիր։
Ծնած է Թաւրիզ:Թաւրիզ։ Երկրորդական ուսումը ստացած է Թեհրանի մէջ, իսկ բարձրագոյն ուսումը՝ [[Միացյալ Նահանգներ|Միացեալ Նահանգներ]] (Քոլումսլիա համալսարան, լրագրութիւն եւ հոգեբանութիւն)։ Գործած է լրագրական ճիւղի մէջ (ձայնասփիւռ):։ Կարապենցի կրթութիւնը եղած է խառն. ըստ անոր կենսագիրին նան յաճախած է՝ ռուսական մանկապարտէզ, տարրական կրթութիւնը եղած է ֆրանսական ու հայկական՝ Սէն Վենսան Տը Բոլ, ապա հայկական Հայկազեան–Թամարեան, միջնակարգը՝ պարսկական ու ֆրանսական /Սէն Լուի ճեմարան/, բարձրագոյնը՝ ամերիկեան:ամերիկեան։ Պատանի տարիքէն սկսած է գրական փորձերը. տոգորված էր իր ծննդավայրի ազգային և գաղափարական կենարար շունչով՝ կը գրէր հայրենասիրական բանաստեղծութիւններ, որոնք լոյս տեսած են «[[Ալիք (թերթ)|Ալիք]]ի» մէջ:մէջ։
Ամերիկեան թերթերու մէջ գրել սկսած է կանուխէն. աշխատակցած է հայ մամուլին իր քերթուածներով, պատմուածքներով եւ փորձագրական յօդուածներով:յօդուածներով։
Առաջին հատորն է՝ [[1970]]ին (արդէն գրական ծանօթ դեմք). «Անծանոթ Հոգիներ»:։ Ապա՝ «Կարթագէնի Դուստրը», «Նոր աշխարհի Հին Սերմնացանները», «Միջնարար»:։
