«Յարութիւն Յովակիմեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 6.
Հաճնոյ ինքնապաշտպանական մարտերուն կորսնցուցսւծ ըլլալով ընտանիքը ան կը վերամուսնանայ [[21 Փետրուար]] 1925-ին ու կր հաստատուի Լիբանան, [[Պէյրութ|Պէյրութէն]] շուրջ 60 քլմ. արեւելբ ղտնուող Զահլէ ամառանոցային քաղաքը եւ կը հիմնէ իր «Լիբանան» պանդոկը՝ լիբանահայ ատենի մեծամեծներու հանգստավայրը։Ականատեսներ կը վկայեն թէ Յովսւկիմեան պանդոկ ժամանող երէց հաճընցիներ կը խօսեցնէր, անոնցմէ քաղելով պապենական Հաճընի մասին տեդեկութիւններ ու տուեալներ:
 
Յովակիմեան կը մահանայ Զահլէ,1957-ին, ուր կը թաղուի։ Հակառակ մայրաքաղաքէն հեոուհեռու իր բնակութեան, Յովակիմեան գործօն մասնակցութիւն կը բերէ լիբանահայ կեանքի կազմակերպման գործին: Իր անունը սերտօրէն կապուած է Պէյրութի Նոր Հաճնոյ Ս. Գէորգ Եկեղեցիի շինութեան համար կատարուած հանգանակութեան աշխատանքներին, ինչպէս նաեւ Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան Անթիլիասի Կաթողիկոսարանի ձայոց Ցեղասպանութեան մատուռին մէջ մէկտեղուած հայ աճիւններու հաւաքման գործին: Յովակիմեանի անունը կապուած է նաեւ որբահաւաքի աշխատանքներուն: Իր ճիգերով է որ հայութեան կը վերադառնան ճեզիրէի մէջ արաբացած ինը հաճընցիներ, որոնց շարքին Շիւքրի-էմմանուէլ Քէշիշեան, «Քիւրտ Սարգիս» եւ ուրիշներ:
 
{{DEFAULTSORT:Յովակիմեան, Յարութիւն}}