«Յովսէփ Յովհաննիսեան Ամարխան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

նշանաւոր [[Հնդկահայեր|հնդկահայ]] հարուստ՝ Սմարանգցի։ [[Ռուս-պարսկական պատերազմ (1804—1813)|Ռուս-պարսկական պատերազմներպատերազմներէն]]էն դեռ առաջ Ներսէս արքեպս. [[Աշտարակ]]ցին (յետոյ կաթողիկոս) [[հնդկահայեր]]ու հետ սկսաւ յարաբերութիւն մշակել եւ նկարագրելով [[Էջմիածին (արեւմտահայերէն)|էջմիածնէջմիածնի]]ի ու ժողովուրդի վիճակը՝ կոչ կարդաց օգնելու հայրենակիցներուն եւ միեւնոյն ժամանակ յայտնեց, որ շուտով ռուսական զօրքը պիտի շարժի դէպի էջմիածին։ [[Ամարխան]]ը, որ [[Առասպել (արեւմտահայերէն)|առասպելառասպելական]]ական կարողութեան տէր է, [[1829]]-ի [[Հոկտեմբեր 20]]-ին գրեց ներսէսին, որ պատրաստ է գալ [[Ռուսաստան (արեւմտահայերէն)|Ռուսաստան]], ծառայած Ռուսաց կայսեր իր հոգով, մարմնով ու հարստութեամբ՝ մուսուլմաններէն գնելով հայաբնակ գաւառներն եւ յանձնած ողորմած կայսեր՝ կառավարելու։ Ներսէսն այս նամակի մասին յայտնեց Քրիստափոր Լազարեանցին, իսկ ան ալ իր կարգին Կեներալ-ատիւթանթ Պեքենտրոֆին։ Կայսրն այս միջնորդական գրութեան վրայ անձամբ բարեհաճեցաւ մակագրել. Пусть инь деть сюда, а свьдьния, имь требуемыя. Я ему дамь, когда его увижу. (Թող ան այստեղ գայ, իսկանոր ուզած տեղեկութիւնները ես կու տամ անոր, երբ կը տեսնեմ զինք)։ [[1830]]-ի [[Դեկտեմբեր 3]]-էն տուած բարձրագոյն հրովարտակով անոր գալու իրաւունք տրուեցաւ, սակայն ինչ-ինչ պատճառներով ան չեկաւ։ Մահուան տեղն ու թուականն անյայտ է։