«Նախահայկական Դարաշրջան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Հին Քարէ Դարը հայկական լեռնաշխարհին մէջ կը սկսի մօտ մէկ միլիոն տարի առաջ եւ կը վերջանայ 14 հազար տարի առաջ՝ Ք․Ա․ 12-րդ հազարամեակին։ Այս դարաշրջանին մարդը օգտագործած է կայծքարէ եւ մանաւանդ վանակատէ (օպսիտեան, որունն ժողովուրդը կու տայ «սատանայի եղունգ» անունը) կոշտ գործիքներ։ Ասիկա նախամարդուն առաջին զէնքն էր։ [[Վանակատ (արեւմտահայերէն)|Վանակատ]] քարէ այդ գործիքէն գտնուած են Արագածի շրջանի Արտին լերան վրայ եւ [[Երեւան]]ի մօտիկ [[Արզնի (արեւմտահայերէն)|Արզնի]] բնակավայրին մէջ։

 

Հին Քարէ Դարուն մարդը իր գոյութիւնը կը պահէր պտուղներ եւ արմատներ հաւաքելով եւ հում միսով սնանելով։ Վայրենութեան այդ աստիճանին մարդիկ շատ քիչ կը տարբերէին անասուններէ։ Անոնք կ’ապրէին խումբերով, կը կազմէին հորդաններ եւ կը վարէին թափառական կեանք։ Մարդկային խումբերը կը կազմուէին սնունդ հայթայթելու, գազաններէն պաշտպանուելու եւ սերունդը խնամելու բնազդով։ Դարերու ընթացքին մարդը կայծքարէն կամ ուրիշ կարծր քարերէն կ’անցնի աւելի մշակուած գործիքներու պատրաստումին։ Անոնցմէ էր ձեռքի հատիչը, որ 10-15 սմ. երկարութեամբ մէկ ծայրը սուր, միւսը՝ հաստ, տանձաձեւ ամուր քար մըն էր։ Ձեռքի հատիչը կը գործածուէր հարուածելու եւ ճեղքելու համար<ref>{{Cite web|title = Early Stone Age Tools {{!}} The Smithsonian Institution's Human Origins Program|url = http://humanorigins.si.edu/evidence/behavior/tools/early-tools|website = humanorigins.si.edu|accessdate = 2015-11-17}}</ref>։