«Նաւասարդ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

 

=== Նշման Արարողութիւնը ===

Նաւասարդի օրերուն Բագաւանը հանդիսաւոր տեսք կը ստանար: Տօնակատարութեան ներկայ կը գտնուէր թագաւորը իր շքախումբով.կը մասնակցէր նաեւ հայոց բանակը:

 

 

Նաւասարդեան աշխարհախումբ տօնակատարութիւնները, այնուհետեւ կը շարունակուէին Աշտիշատի մէջ: Այսինքն՝ Բագրեւանդ գաւառէն կը տեղափոխուէին [[Տարօն]] ([[Մուշ (արեւմտահայերէն)|Մուշ]]), ուր կը գտնուէին Հայոց «եօթը բագինները». ([[հայեր]]ը թիւ եօթն ընդունած են որպէս նուիրական թիւ: Հեթանոս հայերն ալ նախընտրած էին կառուցել «եօթը բագիններ», այսինքն «եօթը զոհասեղաններ»` նուիրուած [[Արամազդ (արեւմտահայերէն)|Արամազդին]], [[Անահիտ (արեւմտահայերէն)|Անահիտին]], [[Միհր (արեւմտահայերէն)|Միհրին]], [[Նանէ]]ին, [[Աստղիկ (արեւմտահայերէն)|Աստղիկին]], [[Տիր (արեւմտահայերէն)|Տիրին]] եւ [[Վահագն (արեւմտահայերէն)|Վահագնին]] ):

Աշտիշատի մէջ եւս մեծ հանդիսաւորութեամբ կը նշուէր Նաւասարդի տօնը: Հայ ժողովուրդը այդ աւանդական տօնին, թէ’ Բագաւանի մէջ, թէ’ Աշտիշատի մէջ իր դիւցազուններուն եւ աստուածներուն պէտք էր հաշուետուութիւն ներկայացնէր անցեալ տարուան համար. Վահագնին՝ քաջութեան, Անահիտին՝ արուեստի եւ Աստղիկին՝ արուեստի, սիրոյ եւ բանաստեղծութեան գործերէն ներս: Այսպիսով՝ Վահագնը՝ անվեհեր էր, Անահիտը՝ պահպանող, Աստղիկը՝ պարկեշտ, որոնք ձեւով մը կը մարմնաւորէին հայ ժողովուրդի առաքինութիւնները: