«Նուարսակի Դաշինքը» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Պերոզ ինկած էր կռիւի ընթացքին եւ գահ բարձրացած էր անոր եղբայրը՝ Վաղարշ։ Ան հաշտութիւն կնքած էր քուշաններուն հետ , անոնց զիջելով երկու նահանգներ։ Այս պայմաններուն մէջ ան անիմաստ գտաւ կռիւը շարունակել Հայաստանի եւ Վրաստանի մէջ եւ Տիզբոն կանչեց Շապուհ մարզպանն ու բանակին հրամանատարը։ Մինչ այդ, մանրամասն տեղեկանալէ ետք [[Հայաստան (արեւմտահայերէն)|Հայաստանի]] եւ [[Վրաստան (արեւմտահայերէն)|Վրաստանի]] կացութեան մասին, Վաղարշ յայտնեց վերջ տալու հայկական տագնապին, որ սուր բնոյթ ստացած էր եւ կրնար յագնիլ Հայաստանի բաժանման։ Ուստի, 484-ին, Նիխոր անունով մեծ պաշտօնատարի մը գլխաւորութեամբ ան պատգամաւորութիխն մը ղրկեց Հայաստան՝ բանակցելու եւ հաշտութիւն կնքելու նպատակով։

#Կրօնական կատարեալ ազատութիւն հայերուն։Ոչհայերուն։ Ոչ ոքի պիտի պարտադրուի պարսկական կրօնքը. Ատրուշաններ պիտի չշինուին Հայաստանի մէջ։