«Արամ Չարըգ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Content deleted Content added
No edit summary
Չ վերջակետների ուղղում, փոխարինվեց: ն: → ն։ (18)
Տող 28.
| ստորագրութիւն =
}}
'''Արամ Չարըգ (1874-1947), ծնած է Կարին:Կարին։'''
== Կենսագրութիւն ==
Նախնական կրթութիւնը կը ստանայ կեղւորյն Արծնեան ազգ. Բարձրագոյն նախակրթարանի մէջ:մէջ։ [[1892]]-ին կ՝անցնի [[Կովկաս]] եւ կը յաճավխ [[Գէւորգեան Ճեմարան]]. Ապա Թոֆլոզ՝ ուր կը լրացնէ ընթացքը Ներսէսեան վարժարանի:վարժարանի։ այս շրջանէն իսֆ, ուշադրութեան առարկայ կը դառնայ՝ քերթողական շնորհներով ու գրական շեշտուած հակամիտութիւններով:հակամիտութիւններով։ Իբրեւ խոստումնալից երիտասարդ, զինք կ՝ուղարկեն Գերմանիա, Լայփցիճի համալսարանը:համալսարանը։ ոգր իրեն դասակից եւ մտերին կ՝ունենայ Աւետիք Իսահակեան:Իսահակեան։ Շրջան մը կը մնայ հոս:հոս։ Անաւարտ կը թողու համալսարաանի ընթացքը եւ կ՝անցնի [[Փարիզ]]՝ ուր կը հետեւի գրականութեան:գրականութեան։ Լայփցիկի եւ Փարիզիզ մէջ, Արամ Չարըգ կ՝իւրացնէ գերմաներէնն ու ու Ֆրանսերէնը:Ֆրանսերէնը։
 
Քերթոշական իր առաջին փորձերը կ՝արժեցնէ հայրենիքի ազատութեան նուիրուած երկարաշունչ բանաստեղծութեան մը մէջ, բր կը կրէ «[[Մեծ առաւօտը]]» խոդհագիրը: [[1900]]-ին, [[Վենետիկ]]ի մէջ, կը հրատարակէ քնարաշունչ իր էջերը՝ որոնք սիրային եւ հայրենասիրական զգացումներով կը հասունանեն:հասունանեն։ Մասնաւորաբար [[Թիֆլիս]]ի եւ ընդհանրապէս Կովկասի մէջ, Արամ Զարըգ կը գրգրական շրջամնակներու ուշադրութիւնը:ուշադրութիւնը։
 
Փարիզէն կ՝անցնի [[Պուլկարիա]]: [[Ֆիլիպէ]]ի եւ [[Վառնայ]]ի մէջ՝ կ՝ըստանձնէ ուսուցչական պաշտօններ, միաժամանակ աշխատակցելով «[[Ռազմիկ]]»ի եւ «[[Դրօշակ]]»ի: Զարըգիո դիւցազնաշունչ էջերը, այս շրջանակին, կը նախորդեն [[Սիամաթօ]]ն, ու նո՛յնքան զօրութեամբ եւ վարակիչ շունբով մեզ կը գրաւեն [[Հ.Յ.Դաշնակցութեան]] հիմնադիրներէն Քրիստափորը: [[1906]]-ին կ՝անցնի [[Զուիցերիա]]՝ ուր կը հետեւի մետաղագրութըան արուեստին: [[1909]]-ին, ոսմանեան սահմանադրութեան հռչակումէն ետք, կը վերադառնայ Կարին եւ [[1910-1911]] տարիներու կը վարէ Կարնոյ դաշտի հայկական 46 գիւղերու վարժարաններուն շրջուն տեսչութիւնը: [[1912]]-ին[[Պոլիս]] է, ուր կը վարէ տնօրէնութիւնը Օրթագիւղի ազգ. Վարժարանին: [[1915]]-ի սարսափներուն կ՝ապաստանի Պուլկարիա՝ ուր կը մնայ մինբեւ Զինադադար, [[1918]]:
Տող 38.
Կը վերադառնայ դարձեալ [[Պոլիս]], ուրկէ կ՝անցնի Իզմիր եւ Թրանսիլուանիա՝ իբրեւ գործիչ: Այս ուղեւորութեան ընդացքին, միջով մը կը մնայ նաեւ Հայաստան: Պոլսոյ գրաւման շրջանին կը վարէ Հայկական Հանրապետութեան դեսմանատան մէջ: Հոս կ՝ամբողջացնէ Օմար խայեանի քառեակներուն ամբողջացութիւմը, զոր [[1932]]-ին հրատարակեց Փարիզի մէջ:
 
Ռումանիայէն ետք՝ իր վերջին հանգրուանը կ՝ըլլայ Ֆրանսա: Փարիզ կը մնայ մինչեւ [[1946]], երբ կը հրաւիրուի հայաստան, մասնակցելու համար Սովետահայ Գրողներու Երկրորդ համագոցմարին: Ապա կ՝անցնի Մոսկուա եւ կը մեռնի այնտեղ՝ Խորհրդաւոր պայմաններու մէջ եւ ցարդ անծանօթ «հիւանդութեամբ», 1947-ի Մայիսին:Մայիսին։
 
Արամ Չարըգ կը յիշուի մասնաւորաբար արեւելահայ աերունրի կարգին, սկզբնական շրջանի իր երգերուն լէզուով:լէզուով։ Իր քերթողութեան մէջ՝ խորհրդապաշտութեան եւ անձնականութեան գիծը կու գայ արեւմուտքէն,- շեշտակի՝ Եւրոպայէն, որուն գրական ուղբւթըանց, միջավայրին ու մթնոլորտին հաղորդ մնաց միշտ:միշտ։
 
Իր բանաստեղծութիւնները նաեւ հրատարակեց Վենետիկի մէջ 1900-ին:ին։
 
Արամ Չարըգ, [[1901]]-ին ալ, ու անկէ ետք եւս, իր ականջը դրած է մեր ժողովուրդի արեան ձայնին , տառապանքին եւ յոյսերուն. Ընդխզումին եւ ատելութեան:ատելութեան։ Իր բոլոր տաղերուն մէջ,- սիրային, ազգային, գաղափարական-, Զարըգ կը յատկանշուի արուեստի զօրաւոր զգայարանքով մը,- գոյնին, ձայնին, զգացումին ու մտածումին հետ եղբայրութեամբ մը, ենթացիկ ճառագրութեան շեշտէն:շեշտէն։
 
Քնարական իր էջերու մէջ ալ, զարըգ կը մնայ հարազատ ու անխառն:անխառն։ Անկէղծ է իր հոգիին հետ, եւ արտայայտութեան իր կարելիութիւնները կը վկայեն արուեստագէտին մասին, որ գիտէ զգացումներն ու մտածումները անխաթար պահել ձեւի իր տարազներուն մէջ<ref>{{Գիրք:Դար մը գրականութիւն|Ա|411-413}}</ref>:
== Ծանօթագրութիւններ ==
{{ծանցանկ}}