«Եղիշէ Պահլաւունի» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

'''Եղիշէ Պահլաւունի''' (մահացած 1961ին), Հայ յեղափոխական մարտիկ, վաշտապետ ֆետայի, Պաքուի հայոց զօրային 20րդ գումարտակի հրամանատար:հրամանատար։

Ծնած է [[Իգտիր]]:։ Միացած է ֆետայական շարժման, գործակցելով [[Անդրանիկ Օզանյան|Անդրանիկ]]ի, [[Ռոստոմ]]ի եւ [[Սեպուհ]]ի։ 20րդ դարու սկզբնական շրջանին, [[Սուրմալու]] գաւառի դէպքերուն կարեւոր դեր ունեցած է որպէս [[Անդրանիկ]]ի եւ [[Իշխան Արղութեան]]ի կամաւորական գունդերու մարտիկ։ 1918ի ամռան ու աշնան, [[Գանձակ]]ի եւ [[Բաքու|Պաքու]]ի հայութեան ինքնապաշտպանութեան ղեկավարներէն մէկ հանդիսացաւ, որպէս Պաքուի հայոց զօրային 20րդ գումարտակի հրամանատար:հրամանատար։ Պաքուի հերոսամարտի ընթացքին, դաշնակցական ղեկավարներ՝ Ռոստոմ, Աբրահամ Գիւլխանդանեան, Եղիշէ Պահլաւունի եւ յայտնի բոլշեւիկներ՝ [[Ստեփան Շահումյան|Ստեփան Շահումեան]], Ալիոշա Չափարիձէ, մէկդի դրած գաղաբարական տարակարծութիւններ, համագործակցեցան ճակատագրական մարտերուն թուրքերու եւ թաթարներու դէմ։<ref>Փիտէճեան, Գրիգոր. «Եղիշէ Պահլաւունի Յուշամատեան եւ Սալոմէ գրքերուն տպագրութեան առթիւ», ''Նոր Կեանք'', 32րդ տարի, թիւ 13, Մարտ 4, 2010. Լոս Անճելըս</ref> Հայաստանի խորհրդայնացումէն ետք, Եղիշէ Պահլաւունի որոշեց մնալ հայրենիքի մէջ։ Սակայն նախկին դաշնակցականներու դէմ չեկայական հալածանքները իր կեցութիւնը դարձուցին վտանգաւոր:վտանգաւոր։ Եղիշէ Պահլաւունի երրորդ անգամ ըլլալով ձերբակալուեցաւ 22 Սեպտեմբեր 1922ին։ Իր վաղեմի բարեկամ, յայտնի համայնավար գործիչ [[Գայ]]ի՝ Հայկ Բժշկեանցի երաշխաւորութեամբ ազատ արձակուեցաւ:արձակուեցաւ։ Բժշկեանցի խորհուրդին անսալով, փախաւ Հայաստանէն եւ ապաստանեցաւ Պարսկաստան։<ref>Պահլաւունի, Նորայր. ''Եղիշէ Պահլաւունի Յուշամատեան'', Մուղնի հրատարակչութիւն , Երեւան 2006. 278 էջ</ref> :։ Մահացաւ Պարսկաստան 1961ին։