«Եղիշէ Պահլաւունի» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Ծնած է Իգդիր։ Միացած է ֆետայական շարժման, գործակցելով [[Անդրանիկ Օզանեան|Անդրանիկ]]ի, [[Ռոստոմ]]ի եւ [[Սեպուհ]]ի։ 20–րդ դարու սկզբնական շրջանին, [[Սուրմալու]] գաւառի դէպքերուն կարեւոր դեր ունեցած է, որպէս՝ [[Անդրանիկ]]ի եւ [[Իշխան Արղութեան]]ի կամաւորական գունդերու մարտիկ։ [[1918]]–ի ամրան ու աշնան, [[Գանձակ]]ի եւ [[Պաքու]]ի հայութեան ինքնապաշտպանութեան ղեկավարներէն մէկը հանդիսացաւ, որպէս Պաքուի հայոց զօրային 20–րդ գումարտակի հրամանատար։

Պաքուի հերոսամարտի ընթացքին, դաշնակցական ղեկավարներ՝ Ռոստոմ, [[Աբրահամ Գիւլխանդանեան]], Եղիշէ Պահլաւունի եւ յայտնի բոլշեւիկներ՝ [[Ստեփան Շահումեան]], Ալիոշա Չափարիձէ, մէկ դի դրած գաղափարական տարակարծութիւններ, համագործակցեցան ճակատագրական մարտերուն թուրքերու եւ թաթարներու դէմ։<ref>Փիտէճեան, Գրիգոր. «Եղիշէ Պահլաւունի Յուշամատեան եւ Սալոմէ գիրքերուն տպագրութեան առթիւ», ''Նոր Կեանք'', 32–րդ տարի, թիւ 13, [[Մարտ]] 4, [[2010]]. Լոս Անճելըս</ref> Հայաստանի խորհրդայնացումէն ետք, Եղիշէ Պահլաւունի որոշեց մնալ հայրենիքի մէջ։ Սակայն նախկին դաշնակցականներու դէմ չեկայական հալածանքները իր կեցութիւնը դարձուցին վտանգաւոր։ Եղիշէ Պահլաւունի երրորդ անգամ ըլլալով ձերբակալուեցաւ [[22 Սեպտեմբեր]] [[1922]]–ին։ Իր վաղեմի բարեկամ, յայտնի համայնավար գործիչ [[Գայ]]ի՝ [[Հայկ Բժշկեանց]]ի երաշխաւորութեամբ ազատ արձակուեցաւ։ Բժշկեանցի խորհուրդին անսալով, փախաւ [[Հայաստան]]էն եւ ապաստանեցաւ [[Պարսկաստան]]։<ref>Պահլաւունի, Նորայր. ''Եղիշէ Պահլաւունի Յուշամատեան'', Մուղնի հրատարակչութիւն, [[Երեւան]] [[2006]]. 278 էջ</ref> ։

[[Կատեգորիա: Պարսկաստան մահացածներ]]